tag:blogger.com,1999:blog-8040801622304506742024-03-13T13:46:05.985-07:00ποίηση-φιλοσοφίαALKMINIhttp://www.blogger.com/profile/07657838321028996636noreply@blogger.comBlogger72125tag:blogger.com,1999:blog-804080162230450674.post-43936878429070437922020-05-18T12:47:00.000-07:002020-05-18T12:48:13.038-07:00<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiv-iNF7FuOJ7MZoZjAyaOcpcUuZKbVHOnE0Yn8K1EpnWMhpqlQDnLYp5jZMlpvo3Mguep3wdJRUDrlqWCSg7EFHCYpJPF2rbd3CjtKNJ-S-OfKDR8tZ3u64MBnUaTfGGQk3XTanxBB7V04/s1600/FB_IMG_1512222087651.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" data-original-height="500" data-original-width="333" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiv-iNF7FuOJ7MZoZjAyaOcpcUuZKbVHOnE0Yn8K1EpnWMhpqlQDnLYp5jZMlpvo3Mguep3wdJRUDrlqWCSg7EFHCYpJPF2rbd3CjtKNJ-S-OfKDR8tZ3u64MBnUaTfGGQk3XTanxBB7V04/s640/FB_IMG_1512222087651.jpg" width="425" /></a><br />
<div style="background: white; margin-bottom: 4.5pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 0cm;">
<span style="color: #1d2129; font-family: "helvetica" , "sans-serif"; font-size: 14.0pt;">Η ΠΑΡΟΥΣΑ ΩΡΑ<a href="https://www.blogger.com/null" name="_GoBack"></a><o:p></o:p></span></div>
<div style="background: white; margin-bottom: 4.5pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 0cm;">
<br /></div>
<div style="background: white; margin-bottom: 4.5pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 0cm;">
<br /></div>
<div style="background: white; margin-bottom: 4.5pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 4.5pt;">
<b><span style="color: #1d2129; font-family: "helvetica" , sans-serif;"><span style="font-size: large;">Με θέλει η παρούσα ώρα<br />
κι έτσι ολόκληρη να γίνω<br />
να της δοθώ</span></span><span style="color: #1d2129; font-family: inherit , serif;"><br />
<span style="font-size: large;"><span class="textexposedshow">να χτίζω να γκρεμίζω</span><br />
<span class="textexposedshow">θάρθει μιαν άλλην ώρα</span><br />
<span class="textexposedshow">ν' αφεθώ</span></span></span><span style="color: #1d2129; font-family: "helvetica" , "sans-serif"; font-size: 14.0pt;"><o:p></o:p></span></b></div>
<div style="background: white; margin-bottom: 4.5pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 4.5pt;">
<b><span style="color: #1d2129; font-family: "inherit" , "serif"; font-size: 14.0pt;"><span class="textexposedshow"><br /></span></span></b></div>
<div style="background: white; margin-bottom: 4.5pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 0cm;">
<span style="color: #1d2129; font-family: "inherit" , "serif"; font-size: 14.0pt;"><b>Οργάνωση βαθιά μου<br />
ζητάει το σύμπαν<br />
και συμμετοχή<br />
και η ψυχή που πάντα<br />
ψάχνει<br />
μπρος στην αλήθεια να γυμνωθεί<o:p></o:p></b></span></div>
<div style="background: white; margin-bottom: 4.5pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 0cm;">
<span style="color: #1d2129; font-family: "inherit" , "serif"; font-size: 14.0pt;"><b><br /></b></span></div>
<div style="background: white; margin-bottom: 4.5pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 4.5pt;">
<span style="color: #1d2129; font-family: "inherit" , "serif"; font-size: 14.0pt;"><b>Με θέλει η παρούσα ώρα<br />
στον πόνο μέσα στη φωτιά<br />
ουδέ γλυστρήματα στο χάος<br />
ούτε στα όνειρα τα πλανερά<o:p></o:p></b></span></div>
<div style="background: white; margin-bottom: 4.5pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 4.5pt;">
<span style="color: #1d2129; font-family: "inherit" , "serif"; font-size: 14.0pt;"><b><br /></b></span></div>
<div style="background: white; margin-bottom: 4.5pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 4.5pt;">
<span style="color: #1d2129; font-family: "inherit" , "serif"; font-size: 14.0pt;"><b>Οργάνωση βαθιά μου<br />
εκεί που παίζει το διπλό παιχνίδι<br />
η ζωή<br />
ολόγυμνο το μάτι να φωτίσει<br />
στο βάθος την εσώτατη φωνή<o:p></o:p></b></span></div>
<div style="background: white; margin-bottom: 4.5pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 4.5pt;">
<span style="color: #1d2129; font-family: "inherit" , "serif"; font-size: 14.0pt;"><b><br /></b></span></div>
<div style="background: white; margin-bottom: 4.5pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 4.5pt;">
<span style="color: #1d2129; font-family: "inherit" , "serif"; font-size: 14.0pt;"><b>Κι είναι η παρούσα ώρα<br />
ο άνθρωπος η σχέση η ζωή<br />
η μέσα διάσταση του κόσμου<br />
η άγρυπνη συμμετοχή.<o:p></o:p></b></span></div>
<div style="background: white; margin-bottom: 4.5pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 4.5pt;">
<span style="color: #1d2129; font-family: "inherit" , "serif"; font-size: 14.0pt;"><b><br /></b></span></div>
<div style="background: white; margin-bottom: 4.5pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 4.5pt;">
<span style="color: #1d2129; font-family: "inherit" , "serif"; font-size: 14.0pt;"><b>Αλκμήνη Κογγίδου<o:p></o:p></b></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<br /></div>
ALKMINIhttp://www.blogger.com/profile/07657838321028996636noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-804080162230450674.post-13141943286290642762020-05-18T12:35:00.000-07:002020-05-18T12:35:25.723-07:00H AΓΝΟΗΜΕΝΗ ΑΞΙΑ ΤΟΥ ΠΑΡΟΝΤΟΣ<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh41YQry78z6z8MgQmXMFVuaWdwB8U-vDFuWw4gCsEOXCpn2pJ7MuIyo9DZRpqW33OI98niMnU5W4Lvfx1AXR0_GB0cj-KaLfe29cQxtKYH3eadf5-VQibpm4YT6H6dAMpJc9Zg6WJVimQU/s1600/FB_IMG_1516145126083.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="801" data-original-width="640" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh41YQry78z6z8MgQmXMFVuaWdwB8U-vDFuWw4gCsEOXCpn2pJ7MuIyo9DZRpqW33OI98niMnU5W4Lvfx1AXR0_GB0cj-KaLfe29cQxtKYH3eadf5-VQibpm4YT6H6dAMpJc9Zg6WJVimQU/s320/FB_IMG_1516145126083.jpg" width="255" /></a></div>
<br />
<div align="center" class="MsoNormal" style="text-align: center;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Η
αγνοημένη αξία του Παρόντος<o:p></o:p></span></div>
<div align="center" class="MsoNormal" style="text-align: center;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Η
Τρίτη διάσταση είναι ένα πέρασμα μέσα στον κόσμο των ψευδαισθήσεων και της
απατηλής αντιλήψεως της αισθητής πραγματικότητας.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Για τον άνθρωπο που βιώνει το παρόν συνειδητά,
το πέρασμα αυτό, συνιστά πεδίο δοκιμασίας και άθλων. Έρχεται ενώπιον του
απόλυτου, ανά πάσα στιγμή. Η εγρήγορση,<span style="mso-spacerun: yes;">
</span>διατηρεί ζωντανή την ύπαρξή του καθώς αποτρέπει τον κίνδυνο της λήθης
και της πλάνης. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Αυτό όμως δεν συμβαίνει ως επι τω πλείστον,
αντιθέτως ο άνθρωπος υφίσταται τη λήθη κι έτσι απουσιάζει από τη συνείδησή του
και από το παρόν.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Μια
από τις μεγαλύτερες δεσμεύσεις και πλάνες αφορά τη σκέψη του, που ακολουθεί την
κατεύθυνση του γραμμικού χρόνου.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Η πλάνη και η λήθη συντελούν στο να αγνοήσει
το γεγονός ότι το μέλλον είναι άδηλο και ανά πάσα στιγμή, ανεξαρτήτου ηλικίας,
μπορεί<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>να αναχωρήσει. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>«Καὶ ἐρῶ τῇ ψυχῇ μου• ψυχή, ἔχεις πολλὰ ἀγαθὰ
κείμενα εἰς ἔτη πολλά• ἀναπαύου, φάγε, πίε, εὐφραίνου. Εἶπε δὲ αὐτῷ ὃ Θεός• ἄφρον,
ταύτῃ τῇ νυκτὶ τὴν ψυχήν σου ἀπαιτοῦσιν ἀπὸ σοῦ•» (κατ. Λουκ. 12,19-20)<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>H λήθη φέρνει την ανοησία, επόμενο είναι,
λοιπόν, να αποκόπτεται από τη σχέση με τις άχρονες και νοητές αξίες, οι οποίες
τον συνδέουν με τη ζώσα πραγματικότητα, το αδιάλειπτο παρόν. Η πλάνη έρχεται ως
αποτέλεσμα των αισθήσεων που απατώνται. Καθώς υπέστη το πνεύμα που επικρατεί,
περιόρισε την ύπαρξή του στα στενά όρια της ατομικότητας. Έτσι δημιουργείται
ένας κλοιός κι ένας ανάλογος αποκλεισμός. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Η
λησμοσύνη της ψυχής δημιουργεί τις προϋποθέσεις της δεσμεύσεως με το γραμμικό
χρόνο και τις αισθήσεις, οι οποίες πλανώνται, το πρόβλημα όμως είναι ότι ο
άνθρωπος τις εμπιστεύεται κι έτσι βυθίζεται στο σκοτάδι της άγνοιας του εαυτού
και του άλλου.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Eπιδιώκοντας
την επιβίωση, την μακροημέρευση, την εξασφάλιση, γενικά, των επίγειων αγαθών τα
οποία περιορίζονται μέσα στο χρόνο και μέσα στη σχετικότητα, απουσιάζει από το
παρόν, αγνοεί το δικό του υπαρξιακό αίτημα (ποιος είμαι, για ποιο λόγο ζω). <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Υφίσταται
έναν αποπροσανατολισμό μέσα στο χρόνο. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Τα
ενδιαφέροντά του που είναι σχετικά με το χρόνο, του κλέβουν την προσοχή, με
αποτέλεσμα<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>αντί να βρίσκεται εντός του,
βρίσκεται στο πέριξ και εκτός.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Και
να ξέρετε τούτο: πως αν ο ιδιοκτήτης ενός σπιτιού ήξερε ποια ώρα θα έρθει ο
κλέφτης, θα ήταν άγρυπνος και δε θα άφηνε να του διαρρήξουν το σπίτι. (Κατ.
Λουκά 12,39)<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Το
χωρίο υπαινίσσεται τον κίνδυνο που αφορά<span style="mso-spacerun: yes;">
</span>την ύπνωση της συνειδήσεως και είναι μέγιστος, για το λόγο ότι ο
άνθρωπος δεν είναι κύριος του εαυτού του. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Κάθε
αναβολή στο μέλλον είναι λάθος. Ωστόσο επάνω σ’ αυτό το λάθος εδραιώθηκε ο
τρόπος σκέψεως που διέπει τον κόσμο. Ο καθείς ως μονάδα και μοναδικότητα θα
βρεθεί κάποτε ενώπιον της πραγματικότητας την οποία αγνόησε,<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>γιατί έστω κι αν αυτό συμβαίνει ανεπίγνωτα, η
συνείδηση καταγράφει λάθη και παραλείψεις. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Ο
λόγος του Θεού επικαλείται την εγρήγορση που είναι σωτηριακή. Έχοντας την
εγρήγορση ο άνθρωπος, προχωρεί στην περαιτέρω γνώση που τον κάνει τον ίδιο
κύριο των αδυναμιών του. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Η
γνώση της αλήθειας, που δεν είναι αισθητή ίσταται ανεξάρτητη, πέραν της πλάνης
των αισθήσεων και προσφέρει τον ηθικό βίο. Ο ηθικός βίος είναι ο μόνος δρόμος
αναγωγής στο απόλυτο. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Μόνον
στην κατάσταση εγρηγόρσεως, ο άνθρωπος βιώνει συνειδητά το παρόν, το<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>άχρονο συνεχές στο οποίο ουσιαστικά ανήκει
και αναπνέει το οξυγόνο της αλήθειας. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Το
άχρονο συνεχές περιλαμβάνει τη διάσταση του χρόνου κι αφορά μια πραγματικότητα
ευρύτερη αυτού. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Η
μη αισθητή, μη <a href="https://www.blogger.com/null" name="_GoBack"></a>ορατή αλλά νοητή πραγματικότητα είναι
υπαρκτή και αδιάλειπτη, ενώ ο εντεύθεν χρόνος διακόπτεται. Ο νους την
αντιλαμβάνεται όταν συντονίζεται με το Λόγο! <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Έτσι,
παρά την απατηλότητα και πολλαπλότητα των φαινομένων, ο νους μας ειδοποιεί ότι
το παν είναι Εν. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Αλκμήνη Κογγίδου<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Ποιήτρια-δοκιμιογράφος<o:p></o:p></span></div>
<br /></div>
ALKMINIhttp://www.blogger.com/profile/07657838321028996636noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-804080162230450674.post-12689814686370071062020-05-18T08:24:00.000-07:002020-05-18T15:44:35.858-07:00Η ΣΟΦΙΑ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΙΚΩΝ ΛΕΞΕΩΝ<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<br />
<div style="background: white; margin-bottom: 12.0pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 12.0pt;">
<span style="color: #666666; font-family: "palatino linotype" , "serif"; mso-bidi-font-family: Helvetica;"><b>Η σ ο φ ί α των Ελληνικών λέξεων!<o:p></o:p></b></span></div>
<div style="background: white; margin-bottom: 12.0pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 12.0pt;">
<span style="color: #666666; font-family: "palatino linotype" , "serif"; mso-bidi-font-family: Helvetica;"><b>Η πιο κατάλληλη γλώσσα,
ομολογουμένως, που διαθέτει ανεξάντλητο πλούτο λέξεων, που με ακρίβεια είναι
ικανές να περιγράψουν το εύρος εννοιών με απύθμενο βάθος και ιδεών με
απροσμέτρητο ύψος, δεν είναι άλλη, από την Ελληνική.<o:p></o:p></b></span></div>
<div style="background: white; margin-bottom: 12.0pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 12.0pt;">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEikJMbr7nJC2Xo3adLnYruuJLV1gGzwsUopubo2po9j_j8a5M1aoPDk6W0STjSSqUIaeaBhnn1qFM5oMVWzQzLwF5P2i9HxLuJkC8MiB5q-ojoPebCpkjhjOJU4pvy3ij9wuzujAZXcspYt/s1600/43952748_179608179646030_4143100559538257920_n.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="328" data-original-width="285" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEikJMbr7nJC2Xo3adLnYruuJLV1gGzwsUopubo2po9j_j8a5M1aoPDk6W0STjSSqUIaeaBhnn1qFM5oMVWzQzLwF5P2i9HxLuJkC8MiB5q-ojoPebCpkjhjOJU4pvy3ij9wuzujAZXcspYt/s320/43952748_179608179646030_4143100559538257920_n.jpg" width="278" /></a></div>
<span style="color: #666666; font-family: "palatino linotype" , "serif"; mso-bidi-font-family: Helvetica;"><b>Οι ποικίλες εννοιολογικές
αποχρώσεις των λέξεων, σκοπό έχουν να οδηγήσουν στην αφύπνιση.<br />
Ο αφυπνισμένος νους φθάνει στην επίγνωση ότι τα πάντα λειτουργούν εν σχέση.<o:p></o:p></b></span></div>
<div style="background: white; margin-bottom: 12.0pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 12.0pt;">
<span style="color: #666666; font-family: "palatino linotype" , "serif"; mso-bidi-font-family: Helvetica;"><b>Η κακή χρήση της γλώσσας, όχι
μόνον, είναι ανήθικη, αλλά και συμβάλλει επικίνδυνα στη διαστρέβλωση της
αλήθειας.<o:p></o:p></b></span></div>
<div style="background: white; margin-bottom: 12.0pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 12.0pt;">
<span style="color: #666666; font-family: "palatino linotype" , "serif"; mso-bidi-font-family: Helvetica;"><b>Το Σύμπαν είναι ηθικό και η
γλώσσα μας παραπέμπει, χάρη στην ακριβή μαθηματική της δομή στη σχέση μας μ’
Αυτό.<o:p></o:p></b></span></div>
<div style="background: white; margin-bottom: 12.0pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 12.0pt;">
<span style="color: #666666; font-family: "palatino linotype" , "serif"; mso-bidi-font-family: Helvetica;"><b>Η αντίληψη που θέλει τον βίο του
ανθρώπου να ταυτίζεται με τη ζωή, οφείλεται στην, περιορισμένης εμβέλειας, υλιστική
θεώρηση που απαξιώνει τη γλώσσα, υποβιβάζει τις αξίες της ζωής και υποθάλπει
την αδικία στον παρόντα βίο [πχ. η «νεότητα» που έχει σχέση με το νου
χρησιμοποιείται τελείως αντίθετα από τη σημασία της. Η «νόησις» (νοέεσιν)
σημαίνει ὁρμήν (ἓσιν) προς το νέον. … Ὅτι, λοιπόν, ἡ ψυχή ἐπιθυμεῖ αὐτό, το
νέον δηλαδή, δηλώνει αὐτός πού καθώρισεν αὐτό τό ὄνομα, τήν «νόησιν»]
(Κρατύλος411c,411e)<br />
Η γνώση της Ελληνικής γλώσσας σίγουρο είναι ότι διαπλάθει ήθος, εμπνέει τον
ενθουσιασμό και αφυπνίζει τη μνήμη της ένθεης υποστάσεως του ανθρώπου. Υπάρχουν
λέξεις που περιγράφουν την αισθητή και υπεραισθητή πραγματικότητα, αλλά και
λέξεις που παραπέμπουν στη σχέση του εδώ και του επέκεινα. Πχ. Σύμπαν,
συγκίνηση, συμφωνία, συμπάσχω, συμφιλίωση, συνάνθρωπος, συνύπαρξη, συμμετοχή,
συμπόσιο, σύντροφος κλπ …<br />
Μέσα απ’ αυτές και άλλες πολλές, σύνθετες, λέξεις αποκαλύπτεται η ζωή ως
γεγονός και έννοια σχέσεως!<o:p></o:p></b></span></div>
<div style="background: white; margin-bottom: 12.0pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 12.0pt;">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgHlz0OS2rSNtiJObR1BsqR_fepAiVieCZWuidoKhwLoOdsFK2ZS4GOAaysb-CHkPuGnlfJtaaSeVu8gawpuXQgQYmDIEL-o9BIfHP7_sBuiyI-UdZRFgNfiM3LrW5Oq_gemDy_On5vRcjJ/s1600/FB_IMG_1572297711005.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="300" data-original-width="500" height="192" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgHlz0OS2rSNtiJObR1BsqR_fepAiVieCZWuidoKhwLoOdsFK2ZS4GOAaysb-CHkPuGnlfJtaaSeVu8gawpuXQgQYmDIEL-o9BIfHP7_sBuiyI-UdZRFgNfiM3LrW5Oq_gemDy_On5vRcjJ/s320/FB_IMG_1572297711005.jpg" width="320" /></a></div>
<span style="color: #666666; font-family: "palatino linotype" , "serif"; mso-bidi-font-family: Helvetica;"><b>Ο άνθρωπος ως συνειδητό μέρος του
σύμπαντος, αναλαμβάνει μία θέση υπεύθυνη, βοηθούμενος από τη γλώσσα του ώστε να
κατανοήσει εαυτόν και τη σχέση δια μέσου του εαυτού με τον άλλον και το
όλον.<br />
Συνήθως, ακούμε συχνά, σήμερα, τη φράση «έφυγε από τη ζωή». Ας διερωτηθούμε
όμως, ήταν, άραγε, ποτέ παρόν; Παρίστατο ; Εκτός αυτού, είναι λάθος η έκφραση
αυτή, καθώς «ζωή» δεν είναι μόνον το χρονικό διάστημα ανάμεσα στη γέννηση και
στο θάνατο. Η ζωή, είτε το ξέρουμε, είτε όχι, είναι αδιάλειπτη, με πολλές
διαστάσεις.<br />
Μόνον στην Ελληνική γλώσσα διακρίνουμε δύο λέξεις, τη λέξη «βίος» και τη λέξη
«ζωή» που διαφέρουν σημαντικά. Βίος, βιοτή, επιβίωση προέρχονται από τη λέξη
βία. Κατά τον μέγα ποιητή και μύστη, τον Όμηρο, η βία και η ανάγκη κυβερνούν
την ανθρώπινη ζωή, η οποία γι’ αυτό ονομάζεται «βίος». Με τη λέξη αυτή
εννοείται το χρονικό διάστημα ανάμεσα στη γέννηση και στο θάνατο. Όμως αυτό που
ονομάζεται «γέννηση» ή «θάνατος» δεν υπάρχει, όπως το εννοούμε.<br />
. Το εννοούμε με λάθος τρόπο για το λόγο ότι βρισκόμαστε υποκείμενοι στην πλάνη
των αισθήσεων.<br />
H γλώσσα μας, που είναι η πλέον κατάλληλη για να μας προσανατολίσει στην
αλήθεια, μας ειδοποιεί ότι η λέξη γενέθλια (γέννηση+άθλος) σημαίνει τη γέννηση
με σκοπό την επίτευξη άθλων.<br />
Ποιοι είναι οι άθλοι που θα χρειασθούν για να βρούμε τη θέση μας μέσα στον
παρόντα βίο και ποιο είναι το νόημα του παρόντος;<br />
Οι άθλοι είναι οι υπερβάσεις που θα πρέπει να γίνουν στη διάρκεια του βίου, με
σκοπό να συνδεθούμε με την αλήθεια, με τη μνήμη, δηλαδή, της υπερβατικής ή τη
θείας πραγματικότητας, η οποία είναι αθάνατη. Κι αυτή είναι η αληθινή μας
ύπαρξη. Η αρχαιοελληνική φιλοσοφία προτείνει κι έναν τρόπο που συνδέει με την
αδιάλειπτη αξία της ζωής, τη φιλία (φιλώ=αγαπώ), η οποία αποσπά τον άνθρωπο από
την ύπνωση και οδηγεί στη διαλεκτική του γίγνεσθαι.<br />
Δεν έχουμε τη δυνατότητα να προσδώσουμε νόημα στον παρόντα βίο, χωρίς την
ανάλογη ετοιμότητα που απαιτείται για τη μετάβαση στις άλλες διαστάσεις.<br />
Η Ελληνική γλώσσα αποκαλύπτει ότι η ζωή λειτουργεί εν σχέση. Κι όταν λέμε ζωή,
αυτή δεν περιορίζεται στο «βίο» αλλά είναι αδιάλειπτη, αιώνια, μη πεπερασμένη,
σε αντιδιαστολή με το βίο ο οποίος είναι πεπερασμένη ζωή.<br />
Η λέξη «βίος» είναι σχετική με το χρόνο, ενώ η λέξη «ζωή» είναι σχετική με το
διηνεκές.<o:p></o:p></b></span></div>
<div style="background: white; margin-bottom: 12.0pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 12.0pt;">
<span style="color: #666666; font-family: "palatino linotype" , "serif"; mso-bidi-font-family: Helvetica;"><b>Το παρόν μπορεί να ειδωθεί ως
σημείο επαφής ανάμεσα στο χρόνο και στο άχρονο. Όταν ο άνθρωπος είναι στο
παρόν, τότε παρίσταται, βρίσκεται ενσυνειδήτως σ’ αυτό, παραβρίσκεται στο
γεγονός της σχέσεως. Δεν αγνοεί το χρόνο ούτε το άχρονο. Ουσιαστικά δεν αγνοεί
τη σχέση.<o:p></o:p></b></span></div>
<div style="background: white; margin-bottom: 12.0pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 12.0pt;">
<span style="color: #666666; font-family: "palatino linotype" , "serif"; mso-bidi-font-family: Helvetica;"><b>Η ετυμολογία της λέξεως
συνείδηση, από το συνειδέναι (ειδέναι, απαρέμφατο του ρήματος οίδα) φανερώνει
ότι ο άνθρωπος αποκτά τη γνώση εν σχέση (πρόθεση συν)κι όχι αποκομμένος απ’
αυτήν. Υπάρχω, ύπαρξη, συνυπάρχω…η ύπαρξη πραγματώνει την τελείωσή της κι
εκπληρώνει το σκοπό της μόνο συνυπάρχοντας, σε μια κοινωνία σχέσεως με τον
άλλον!<o:p></o:p></b></span></div>
<div style="background: white; margin-bottom: 12.0pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 12.0pt;">
<span style="color: #666666; font-family: "palatino linotype" , "serif"; mso-bidi-font-family: Helvetica;"><b>Η Γνώση παραπέμπει στην Ενότητα.
Όταν ο άνθρωπος αγνοεί την Ενότητα τότε γίνεται όργανο, μέσα στο κύκλο του
χρόνου. Χάνει την αντίληψη της σχέσεως και βρίσκεται υπό την πλάνη των
αισθήσεων..<br />
Η ύπνωση της συνειδήσεως είναι θάνατος κι όχι το τέλος της διάρκειας του βίου.
Όταν ο άνθρωπος δεν έχει συνείδηση δεν παρίσταται, απλώς μετέχει, ασυνειδήτως,
στον κύκλο των επαναλήψεων που λειτουργεί μέσα στο χρόνο. Τότε γίνεται θήραμα
στα χέρια του χρόνου-Κρόνου που τρώει τα παιδιά του.<o:p></o:p></b></span></div>
<div style="background: white; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 12.0pt;">
<span style="color: #666666; font-family: "palatino linotype" , "serif"; mso-bidi-font-family: Helvetica;"><b>Ο πολιτισμός έρχεται, πάντοτε, με
τις διαχρονικές του αξίες, να μας δώσει το παρόν του και την ευκαιρία να αναγνωρίσουμε
τη σχέση μας μαζί του. Η ανάμνηση των αξιών συγκινεί τη ψυχή. Η γλώσσα μας
προσφέρεται με όλο το εύρος της για να βρούμε τις πιο λεπταίσθητες εκφάνσεις
της σχέσεώς μας και με το χρόνο και με το άχρονο.<br />
Η ζωή είναι ατέρμονη ! Ο θάνατος, συμβαίνει στη διάρκεια του βίου με τη λήθη
και την ύπνωση της συνειδήσεως (το σώμα, ΄σύμφωνα με τους Ορφικούς, θεωρείται
σήμα-τάφος, ένα «δεσμωτήριο της ψυχής»).<br />
Ο εγκλεισμός στο ατομικό εγώ είναι απομόνωση από τον άλλον αλλά και από τον
ίδιο τον Εαυτό και τελικά από της ζωής το εύρος. Σ’ αυτό το εύρος παραπέμπει η
Γνώση κι όχι οι γνώσεις-πληροφορίες. Μία λέξη που σήμερα, χρησιμοποιείται με
λάθος τρόπο, επίσης, είναι η λέξη μόρφωση, που σημαίνει δημιουργώ τη μορφή μου
κι όχι συσσωρεύω γνώσεις.<br />
Ας εντρυφήσουμε λοιπόν στη σοφία των Ελληνικών λέξεων για να βρούμε το
πραγματικό νόημα του επίγειου βίου μέσα από την αποκάλυψη του νοήματος της
αληθινής ζωής!<br />
Αλκμήνη-Κογγίδου<br />
Ποιήτρια-δοκιμιογράφος<o:p></o:p></b></span></div>
<br /></div>
ALKMINIhttp://www.blogger.com/profile/07657838321028996636noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-804080162230450674.post-69470388059731588192017-10-26T09:49:00.003-07:002017-10-26T09:49:49.701-07:00Φιλοσοφία-Θεολογία<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div style="background-color: white; color: #1d2129; font-family: Helvetica, Arial, sans-serif; font-size: 14px; margin-bottom: 6px;">
Φιλοσοφία-Θεολογία</div>
<div style="background-color: white; color: #1d2129; font-family: Helvetica, Arial, sans-serif; font-size: 14px; margin-bottom: 6px; margin-top: 6px;">
Η αγάπη προς τη σοφία, ωθεί στην αναζήτηση της αλήθειας, που αποτελεί το γνωστικό αντικείμενο της φιλοσοφίας. Κι όπως έλεγε ο Πυθαγόρας, ο Θεός, μόνον, είναι σοφός, ο άνθρωπος μπορεί να γίνει φίλος της σοφίας.<br />Προϋπόθεση για τη γνώση της αλήθειας είναι η ελευθερία. «γνώσεσθε την αλήθεια και η αλήθεια ελευθερώσει υμάς» (κατ. Ιωάνν. 8,32)<br />Πνευματική εξέλιξη χωρίς ελευθερία δεν επιτυγχάνεται. Υπάρχει η ψευδαίσθηση περί αυτής, όταν κάνει κανείς ό,τι επιθυμεί, αγνοώντας, όχι τον άλλον, μόνον, αλλά τη ζωή ως κατάσταση σχέσεως.<br />Η ελευθερία του ανθρώπου είναι σχετική με μια βαθύτερη γνώση που κυοφορεί η άχρονη ύπαρξή του, η οποία τον συνδέει με το παρόν. Η γνώση αυτή δεν μεταδίδεται και δεν μεταβιβάζεται ως πληροφορία, αλλά αφορά μία προσωπική κατάκτηση που φέρει στην επίγνωσή του τη σχέση του με τον άλλον και το όλον (συνειδητότητα της αγάπης).<br />Η φιλοσοφία, ουσιαστικά, εισέρχεται στο χώρο της Θεολογίας, για το λόγο ότι η αλήθεια δεν είναι άσχετη με το Θεό και τη σχέση του με τον άνθρωπο. Εξάλλου, είναι αδύνατον, χωρίς αυτογνωσία να υπάρξει θεογνωσία και αντίστοιχη θεολογία, γι’ αυτό τα όρια ανάμεσα στη φιλοσοφία και στη θεολογία είναι ακαθόριστα και μη διακριτά.<br />Όσο προχωρεί κανείς στη γνώση της αλήθειας του Εαυτού, μέσω της φιλοσοφίας, τόσο ανοίγεται το πεδίο της υπερβατικής του φύσεως, που τον συνδέει με το όλον. Όσο προχωρεί στο βάθος της υπάρξεως, τόσο ανακαλύπτει τη σχέση του με το απόλυτο, το οποίο δεν το βρίσκει μέσα στον κόσμο της σχετικότητας. Εδώ, υπό το κράτος της υλιστικής κοσμοθεωρίας, ο άνθρωπος περιορίζεται μέσα σε όρια, η σχέση του όμως με το σύμπαν υπάρχει, άσχετα, εάν έχει υποστεί τη λήθη και πλέον δεν τη γνωρίζει. Υπό την επίδραση του χρόνου και της πλάνης των αισθήσεων δεν μπορεί να ανακαλύψει ο άνθρωπος τη σχέση του με την πηγή της αλήθειας.<br />Είναι γνωστό ότι στη βιολογική δομή του ανθρώπου υπάρχουν όρια. Επόμενο, είναι, λοιπόν, να βρίσκεται υποκείμενος σ’ αυτά. Όμως δεν είναι μόνον φυσικό όν! Ο Θεός μεσολαβεί δια μέσω του Λόγου ώστε να δοθεί ο σαφής προσανατολισμός προς την άχρονη αξία της υπάρξεως η οποία δοκιμάζεται μέσα στη σχετικότητα.<br />Μέσω του μυστηρίου της σχέσεως με το Λόγο επέρχεται η διάρρηξη των ορίων του ώστε να εισέλθει σ’ αυτή την πηγή, η οποία αφενός μεν είναι ακένωτη κι αφετέρου τον συνδέει με το άπειρο στο οποίο ανήκει.<br />Η φιλοσοφία προ Χριστού ως ένα αποτέλεσμα εξελιγμένων οντοτήτων, ήταν ένθεη και έφτασε, όπως γνωρίζουμε, σε πολύ μεγάλα ύψη στην αρχαία Ελλάδα, οι οποίες διαπέρασαν το χρόνο με τη σκέψη τους. Μετά Χριστόν, η φιλοσοφική σκέψη δεν είναι δυνατόν, να αγνοήσει ή να παρακάμψει την ιστορική πραγματικότητα της θεανθρωπήσεως του Λόγου.<br />Η αλήθεια αποκτά πρόσωπο και κατατίθεται ως Λόγος. «εγώ ειμί η οδός η αλήθεια και η ζωή».<br />Μετά απ’ αυτή την κατάθεση χρεώνεται η ανθρωπότητα ολόκληρη και ο καθένας προσωπικά.<br />Η διάσταση του χρόνου, όπως είναι γνωστό, γίνεται αντιληπτή μέσα από τις μεταβολές της ύλης που συμβαίνουν στο φυσικό επίπεδο. Αν δεν υπήρχε η περιοριστική αντίληψη που υπαγορεύεται από τις αισθήσεις του ανθρώπου, η κοσμοθεωρία του υλισμού δεν θα έβρισκε έδαφος.<br />Η σκέψη γίνεται ανάλογη, πάντα, με την παιδεία και το επίπεδο συνειδητότητας, όσο ο άνθρωπος προχωρεί στην αυτογνωσία του, τόσο αίρονται οι δεσμεύσεις του και ανοίγονται οι ορίζοντες.<br />Οι επιπτώσεις του χρόνου στο φυσικό σώμα είναι αισθητές, αλλά η ελευθερία του ανθρώπου έγκειται στη δυνατότητά του να μην κυριαρχείται από το σώμα και τις αισθήσεις του. Αυτό είναι εφικτό και συμβαίνει, μόνον στην περίπτωση που αποκτά επίγνωση της άχρονης υπάρξεώς του και της αδιάλειπτης συνέχειας της ζωής! Τότε χρησιμοποιεί το σώμα ως μέσον. Το σώμα όπως γνωρίζουμε θεωρήθηκε σήμα-τάφος από τους Ορφικούς και αυτό πίστευε και ο Πλάτων. Ο Ελληνικός Πολιτισμός στην αρχαιότητα προέβαλε την ένθεη φύση του ανθρώπου και τον ένθεο προορισμό του.<br />Η γνώση του Εαυτού και της άχρονης υπάρξεως δεν κοινολογείται αλλά είναι δυνατόν να κατακτηθεί μέσω της προσωπικής μυήσεως, γι’ αυτό υπήρχαν τα μυστήρια στην αρχαιότητα. Σήμερα, η γνώση αυτή προϋποθέτει μια πορεία αυτογνωσίας που επιλέγει ν’ ακολουθήσει κανείς, κατόπιν ελεύθερης δικής του επιλογής. Η πορεία αυτή θα πρέπει να έχει ένα σημείο αναφοράς.<br />Η αλήθεια δεν είναι κατάκτηση της διάνοιας μόνον. Ο στοχασμός από μόνος του δεν είναι αρκετός, για το λόγο ότι ο άνθρωπος είναι τρισυπόστατος. Η μετοχή του στη γνώση είναι μετοχή και των τριών του υποστάσεων.<br />Η ύπαρξη είναι δέκτης. Πομπός είναι ο Θεός. Η αποκαθαρμένη ύπαρξη γίνεται δεκτική του Λόγου.<br />Σ’ αυτό το σημείο μεσολαβεί το μυστήριο της κλήσεως!<br />Προηγείται το κενό κι έπεται το καινούργιο, δηλαδή, ο Θεός προσφέρει το καινούργιο, εφόσον διατεθεί ο άνθρωπος ως κενό σκεύος.<br />Η αναγωγή προς το απόλυτο είναι ο σαφής προσανατολισμός προς τη συν Θεώ επίγνωση της αλήθειας.<br />Η σχέση είναι μια άφατη πραγματικότητα και προσεγγίζεται διαμέσου της συνειδήσεως, η οποία είναι ανεξάρτητη του φυσικού σώματος και δεν περιορίζεται στα όρια του χρόνου. Γι’ αυτό ό άνθρωπος, όταν λάβει αυτήν την επίγνωση, χρησιμοποιεί το σώμα ως μέσον.<br />Η κοσμοθεωρία του υλισμού που έδωσε την εντύπωση ότι η ζωή περιορίζεται μέσα στο χρόνο είναι ένα λάθος που επιβλήθηκε εις βάρος της αξίας του ίδιου του ανθρώπου και της πνευματικής του εξελίξεως, ετοιμάζοντας το έδαφος της αδικίας και της εκμεταλλεύσεώς του.<br />Η αξία του ανθρώπινου όντος αποδεικνύεται όταν αναγνωρίσει την άχρονη και αδιάλειπτη ζωή στην οποία η επίγνωση της αλήθειας τον οδηγεί.<br />Το μαρτύριο του ανθρώπου παίρνει νόημα από το μαρτύριο του Θεού. Δεν είναι κατάσταση βασανιστική αλλά μια εκούσια διάρρηξη των ορίων, που δέχεται να την υποστεί. Πέραν τούτου ανοίγονται οι ορίζοντες και λαμβάνοντας τη Χάρη αποκτά υπερφυσικές δυνατότητες (άγιοι).<br />Η αγάπη και ο προσανατολισμός προς την αλήθεια είναι ένα αναφαίρετο υπαρξιακό δικαίωμα και συνάμα και χρέος που καλύπτει τη βαθύτερη ανάγκη του ανθρώπου για τη Γνώση. Όταν γνωρίσει το νόημα αυτής της ζωής, τότε η ύπαρξή του θα αποκτήσει την πραγματική της αξία και τότε οποιαδήποτε δοκιμασία θα ερμηνευθεί με το σωστότερο τρόπο. Αν και η αγάπη του Θεού είναι ασύλληπτη από τον άνθρωπο ωστόσο δεν είναι απρόσιτη από τον ίδιο καθώς την ανακαλύπτει σταδιακά μέσω της αυτογνωσίας του.</div>
<div style="background-color: white; color: #1d2129; display: inline; font-family: Helvetica, Arial, sans-serif; font-size: 14px; margin-top: 6px;">
Αλκμήνη Κογγίδου<br />Ποιήτρια-δοκιμιογράφος</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgjyVrpWoGdsSQ6Zz0ONHDjyJd5lKezDm5Q8ormpw7oQ3JyVmRfuofQVEwuGlUJVtIcL3GixcvZ8YxOmFML__iKyIkduvxttlHBoh2mqcuM29EW3tZVbx3IsPEnkEQk696OXWKqxLGEFpWY/s1600/21369194_1616509138369617_1259322207616985775_n.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="960" data-original-width="960" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgjyVrpWoGdsSQ6Zz0ONHDjyJd5lKezDm5Q8ormpw7oQ3JyVmRfuofQVEwuGlUJVtIcL3GixcvZ8YxOmFML__iKyIkduvxttlHBoh2mqcuM29EW3tZVbx3IsPEnkEQk696OXWKqxLGEFpWY/s320/21369194_1616509138369617_1259322207616985775_n.jpg" width="320" /></a></div>
</div>
ALKMINIhttp://www.blogger.com/profile/07657838321028996636noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-804080162230450674.post-42990855560866908032017-10-19T10:57:00.005-07:002017-10-19T10:57:59.506-07:00Η ΖΩΗ ΩΣ ΑΔΙΑΛΕΙΠΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div align="center" class="MsoNormal" style="text-align: center;">
<span style="font-size: 14.0pt;">Η ΖΩΗ ΩΣ ΑΔΙΑΛΕΙΠΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 14.0pt;"> Το άχρονο παρόν, που είναι ασύλληπτο από τις αισθήσεις, δεν
διακόπτεται· η επίγνωση αυτού, όμως, είναι δυνατόν να διακοπεί από τη
μεσολάβηση του ενστίκτου, το οποίο περιορίζει στη βιολογική περιχαράκωση των
ορίων της ατομικότητας καθώς ο άνθρωπος
διαβεί μέσα στο χώρο και στο χρόνο<i>.<o:p></o:p></i></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<i><span style="font-size: 14.0pt;"> </span></i><span style="font-size: 14.0pt;">Υπό την επίδραση του ενστίκτου της αυτοσυντηρήσεως,
της αντιλήψεως του γραμμικού χρόνου, της εξαρτήσεως από τις αισθήσεις που εξαπατούν και των συμβατικών
σχέσεων, επέρχεται, σταδιακά, η λήθη<i>.</i><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 14.0pt;">Πράγματι,
κατά την μετάβαση της ψυχής, από την υπερβατική κατάσταση υπάρξεως, στην αισθητή
και υλικοχωροχρονική, επέρχεται η λήθη και τότε διακόπτεται η επίγνωση της αδιάλειπτης συνέχειας του άχρονου παρόντος,
με συνέπεια ο άνθρωπος να καθεύδει στο
γραμμικό χρόνο. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 14.0pt;">Καθώς
αγνοεί ότι η ζωή λειτουργεί εν σχέση και, παράλληλα, αγνοεί την αδιάλειπτη
συνέχεια του άχρονου παρόντος που εξακολουθεί να υφίσταται και στη Τρίτη
διάσταση, βιώνει το χρόνο ασυνείδητα και εκλαμβάνει την υλικοχωροχρονική διάσταση
ως ζωή, για το λόγο ότι είναι η μόνη που γίνεται αντιληπτή από τις αισθήσεις
του και το επικρατούν πνεύμα σύμφωνα με την κοσμοθεωρία του υλισμού. Η αλήθεια
δεν αφορά μόνον αυτήν την πραγματικότητα
που γίνεται αντιληπτή δια μέσω των αισθήσεων. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 14.0pt;">Υπάρχουν
και υπήρχαν πάντα κάποιοι σοφοί που δεν υπέστησαν την λήθη. Στον Πλατωνικό
«Γοργία» είναι αξιόλογη μια αναφορά του Σωκράτους στους στίχους του Ευριπίδη «Τίς
δ’οἷδεν εἱ το ζῆν μεν ἐστί κατθανεῖν το κατθανεῖν
δε ζῆν» («ποιος μπορεί να γνωρίζει αν το να ζει κάποιος σημαίνει πως ακόμα
είναι νεκρός, ενώ θα εισέλθει στη ζωή όταν θα έχει ήδη πεθάνει;») (Ευριπίδης 480-406
πΧ ) <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 14.0pt;">Η
αλήθεια ως έννοια απόλυτη ειδοποιεί τον άνθρωπο για έναν άχρονο προσανατολισμό!
Στην περίπτωση που αφαιρούμε το στερητικό άλφα από τη λέξη, επέρχεται η λήθη. Τότε,
αποσπάται από τη δική του μοναδικότητα και εισέρχεται στο πνεύμα του
κόσμου. Αυτό, λοιπόν, από το οποίο
κινδυνεύει είναι η λήθη για το λόγο ότι αυτή, επιφέρει τον υπαρξιακό θάνατο. Αντιθέτως,
όταν μεσολαβεί η α-λήθη, μνήμη, η επίγνωση του παρόντος είναι αδιάλειπτη. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 14.0pt;">Στη
σχετικότητα του χωροχρόνου ο άνθρωπος
ενεργεί μέσω του ενστίκτου της επιβιώσεως, ως επί τω πλείστον, αποσπασμένος
από τη συνείδηση και τη ψυχή και κατά συνέπεια αποκομμένος από τη ζωή που
λειτουργεί εν σχέση.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 14.0pt;"> Καθώς
διακόπτεται η επαφή με την
αλήθεια, επέρχεται, αντίστοιχα, και η διακοπή της διαρκούς επαφής της εποπτικής
ματιάς της συνειδήσεως, με συνέπεια, υποκείμενος στη λήθη και στην άγνοια να καθίσταται, ανεπίγνωτα, ένοχος. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 14.0pt;">Το
γεγονός<i> </i>ότι η ζωή λειτουργεί εν σχέση
αφορά μια μεγάλη συμπαντική αλήθεια! Λέγοντας «ζωή», δεν την εννοούμε μόνον στο
φυσικό πεδίο, ακόμα, κι αν εννοούσαμε μόνον το φυσικό πεδίο, αυτό δεν είναι
άσχετο με τα άλλα πεδία και τις άλλες διαστάσεις που συνυπάρχουν και
αλληλεπιδρούν. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 14.0pt;">Ο
άνθρωπος αποκτά την επίγνωση ότι είναι μέρος του όλου, μέσω της μυήσεως στο
Λόγο, τότε η μετοχή του στο συνεχές
παρόν, στο άχρονο διηνεκές είναι
συνειδητή και αδιάλειπτη. Ως μέρος του όλου καθίσταται υπεύθυνος ως προς κάθε λεπτομέρεια που έχει τη συμβολή της μέσα τη θεία
Οικονομία και αναλαμβάνει, σύμφωνα με τα τάλαντά του, να εργαστεί με
προσανατολισμό το Απόλυτο. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 14.0pt;">Η ενεργός
μετοχή της συνειδήσεως τον ανάγει στην επίγνωση της σχέσεως, έτσι βεβαιώνεται ότι το παν είναι Εν.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 14.0pt;">Ο Θεός
Λόγος επιχειρεί την αφύπνιση: </span><span style="font-family: "Palatino Linotype","serif"; font-size: 14.0pt;">«ἀκολούθει
μοι, και ἄφες τοὺς νεκροὺς θάψαι τοὺς ἑαυτῶν νεκροὺς»</span><span style="font-size: 14.0pt;"> ( κατ. Ματθ. 8,22)<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 14.0pt;">Προσανατολίζει,
με θεϊκή σοφία, τον άνθρωπο, που
διατίθεται και έχει την ανάλογη ετοιμότητα, στο Απόλυτο. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 14.0pt;">Το
«ἀκολούθει μοι»! απευθύνεται σ’ έναν από τους μαθητές ο οποίος έδειξε τη
διάθεση να Τον ακολουθήσει. </span><b><span style="background: rgb(255, 255, 153); font-family: "Palatino Linotype", serif;"> </span></b><span style="background: rgb(255, 255, 153); font-family: "Palatino Linotype", serif; font-size: 14pt;">῞Ετερος δὲ τῶν μαθητῶν αὐτοῦ εἶπεν αὐτῷ· Κύριε,
ἐπίτρεψόν μοι πρῶτον ἀπελθεῖν καὶ θάψαι τὸν πατέρα μου. (κατ. Ματθ. 8, 21)</span><span style="font-size: 14.0pt;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 14.0pt;">Είναι
γνωστό ότι η αγάπη του Θεού σέβεται την ελευθερία της επιλογής του ανθρώπου «ὅστις
θέλει ὀπίσω μου ἀκολουθεῖν…» (Κατ. Μάρκ. 8,34)<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 14.0pt;">Τον
καλεί άμεσα στο παρόν, τον αποτρέπει από το να αναβάλλει. Καμία αναβολή, εξ’ άλλου
δεν μένει χωρίς συνέπειες, αναφορικά προς τη ζωή, όπως την εννοεί ο Κύριος. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 14.0pt;">Ο
λόγος Του μας αφορά και καλόν είναι να μας καταστήσει ανήσυχους.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 14.0pt;">Η
ανησυχία που μας υποβάλλεται είναι σωτηριακή ώστε να θέσουμε στον εαυτό μας την
ερώτηση<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 14.0pt;"> Ποιούς
θεωρεί ζωντανούς και ποιους νεκρούς;<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 14.0pt;"> Το «ἀκολούθει μοι» συνιστά μια πορεία συνεχών
υπερβάσεων που συντελούν στην εξέλιξη. Αρχικά, δίνει την εντύπωση ότι προβαίνει
ο άνθρωπος σε θυσίες, ωστόσο αυτές μεσολαβούν για την περαιτέρω γνώση των
δυνατοτήτων του, αποτελούν, λοιπόν, τρόπο αυτογνωσίας και ελευθερίας. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 14.0pt;">Μπορεί
να θεωρηθεί ανίερο από τους σκεπτόμενους συμβατικά, αυτό που προτρέπει ο
Κύριος, να αφήσει τον νεκρό πατέρα του ο μαθητής και να Τον ακολουθήσει. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 14.0pt;">Ο
Θεός Λόγος αποσπά από κάθε σύμβαση αυτόν που θέλει να Τον ακολουθήσει και τον
οδηγεί στο Απόλυτο. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 14.0pt;">Η
σχέση του ανθρώπου με το Λόγο είναι προσωπική. Ο Κύριος απευθύνεται προσωπικά
στον καθένα ανάλογα με τον καθένα. Οι μαθητές, οι απόστολοι, οι μάρτυρες, οι άγιοι κλπ..με την
ιδιαιτερότητα της ζωής και της μαρτυρίας τους, απέδειξαν, μέσα από μια μοναδική πορεία εξελίξεως,
ελευθερίας, αυτογνωσίας και ανάλογης υπηρεσίας στο Θέλημα του Θεού, ότι η σχέση
με το Λόγο είναι προσωπική. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 14.0pt;">Ο
Λόγος ενεργοποιεί τις δύο αθάνατες αξίες, τη ψυχή και τη συνείδηση. Ο άνθρωπος
που Τον ακολουθεί και μυείται, αποκτά επίγνωση της αθανασίας του. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 14.0pt;">Η
επίγνωση της αθανασίας αποτελεί ένα χαρακτηριστικό γνώρισμα των ζωντανών. Καθώς,
επίσης, και η συνείδηση της σχέσεως από την οποία προκύπτει η εποπτική ματιά κι
ο αυτοέλεγχος, αλλά και η εγρήγορση που προέρχεται από την ηθική ευθύνη κι
ενεργοποιεί τη σκέψη και την πράξη. Ο ζωντανός βρίσκεται σε μια αέναη κίνηση η
οποία λειτουργεί με τη συγκίνηση. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 14.0pt;">Η
υπέρτατη αγάπη και σοφία, δια μέσω του Λόγου, καλούν στην περαιτέρω πορεία η
οποία διευρύνει τη συνειδητότητα και προσφέρει τη βεβαιότητα στον άνθρωπο ότι
είναι μέρος του όλου.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 14.0pt;">Εάν,
η βιολογική και βιοτική μέριμνα κυριαρχήσουν, ο άνθρωπος αναλώνεται σε μια
κίνηση επίπεδη, μηχανική και επαναληπτική, αγνοώντας τις λεπταίσθητες εκφάνσεις
της ψυχής και της συνειδήσεως. Τότε αποσπάται
από την αλήθεια και χάνει την εγρήγορση, με συνέπεια να συσσωρεύει ενοχές και
μάλιστα ανεπίγνωτες. Δεν του δίνεται η προοπτική της εξελίξεως ως μονάδα και
μοναδικότητα. Αποσπάται από την αλήθεια, σημαίνει αποσπάται από τη ζωή, η οποία
είναι αδιάλειπτη. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 14.0pt;">Ότι,
η ζωή είναι κίνηση αέναη, που επιτελείται με τη συγκίνηση, τούτο δηλώνει την
προϋπόθεση της σχέσεως, παράλληλα, προϋποθέτει και μια κίνηση αναγωγική προς το
Εν. Δεν υπάρχει στην προϋπόθεση αυτή, ούτε στιγμή που να σημειώνεται η
επανάληψη και η στατικότητα. Εάν, ο
άνθρωπος δεν διατεθεί ως προς την κίνηση αυτή της ζωής, επέρχεται η απομόνωση στα όρια της
ατομικότητας. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 14.0pt;">Πλήττει
και πλήττεται, πότε πλήττει; όταν επαναλαμβάνεται μέσα στα όριά του που δεν του
δίνουν την ευκαιρία της εξελίξεως..<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 14.0pt;">Οι
ενοχές, αντίθετα από τη ζωή που κινείται, αναγωγικά, δια μέσω της συγκινήσεως
προς το Εν, υποκείμενες σ’ έναν άλλον νόμο, λειτουργούν κατά τρόπον ανάλογο με
τη βαρύτητα. Δεσμεύουν τη ψυχή και την έλκουν προς τα χαμηλά επίπεδα. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 14.0pt;">Αν
σκεφτούμε ότι η ψυχή και η συνείδηση είναι αιώνιες κι άχρονες, τότε η επίγνωση τους
ανάγει τον άνθρωπο στο άχρονο διηνεκές, δηλαδή, στο παρόν, που διαρκεί επ’ άπειρον!
Αυτές, λοιπόν, οι δυο αξίες δεν διακόπτονται κατά τη διέλευση του ανθρώπου από
την Τρίτη διάσταση. Η ύπαρξή τους, όμως,
δεν είναι αρκετή ώστε να χαρακτηρίσουμε ζωντανούς τους ανθρώπους, εάν δεν έχουν
την επίγνωση αυτών. Η Αλήθεια είναι σχετική με το Δίκαιο κι αυτός είναι ο λόγος
που η αναγωγή προς αυτήν είναι παράλληλα και μια υπηρεσία αέναη. Δεν είναι η
μετοχή αυτή άσχετη προς την αξία του, αντίθετα την αναδεικνύει. Καθώς ο ίδιος
βρίσκεται σε μια συνεχή πορεία υπερβάσεων αποκτά επίγνωση της ένθεης υποστάσεώς
του. Θα ήταν λάθος να θεωρήσει κανείς ότι οι υπερβάσεις αποτελούν μία κοπιώδη
μέριμνα αντίθετα προσφέρουν τη χαρά της ελευθερίας και τη διεύρυνση των ορίων
ενώ φυσικά βιώνει το γραμμικό χρόνο υπό
την εποπτεία της συνειδήσεως. <o:p></o:p></span></div>
<div align="right" class="MsoNormal" style="text-align: right;">
<span style="font-size: 14.0pt;">Αλκμήνη Κογγίδου<o:p></o:p></span></div>
<br />
<div align="right" class="MsoNormal" style="text-align: right;">
<span style="font-size: 14.0pt;">Ποιήτρια-δοκιμιογράφος<o:p></o:p></span></div>
</div>
ALKMINIhttp://www.blogger.com/profile/07657838321028996636noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-804080162230450674.post-54870810961575696822017-09-22T12:35:00.001-07:002017-09-22T12:35:52.713-07:00Ο ΜΥΣΤΙΚΟΣ Γ.ΣΕΦΕΡΗΣ ΚΑΙ Ο ΔΙΑΧΡΟΝΙΚΟΣ ΛΟΓΟΣ ΤΟΥ<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div align="center" class="MsoNormal" style="margin-top: 12.0pt; text-align: center;">
<b><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EL;">Ο ΜΥΣΤΙΚΟΣ
Γ.ΣΕΦΕΡΗΣ ΚΑΙ Ο ΔΙΑΧΡΟΝΙΚΟΣ ΛΟΓΟΣ ΤΟΥ</span></b><b><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EL;"><o:p></o:p></span></b></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EL;">Ο ποιητής ταγμένος για να βιώνει την
αλήθεια, διατίθεται στο άχρονο καθώς εκεί διατηρεί ζώσα την ύπαρξή του και
κομίζει τον διαχρονικό λόγο. Μας προσφέρει μέσα από την ποίηση την ευκαιρία να
στοχαστούμε και να ανησυχήσουμε για την πραγματικότητα που μας καταργεί ως
υπάρξεις. Ο Σεφέρης, αδιαμφισβήτητα, ανήκει στους μεγάλους, του δόθηκε το
χάρισμα της προόρησης, γι’ αυτό προλέγει σε μια μυστική του στιγμή: «αλλά πού
θα είσαι τη στιγμή που θα ΄ρθει εδώ σ’ αυτό το θέατρο το φως;»! <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EL;">Από το Θερινό Ηλιοστάσι, οι στίχοι που
ακολουθούν:<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; mso-ansi-language: EL;">Η λεύκα στο μικρό περιβόλι<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; mso-ansi-language: EL;">Η ανάσα της μετρά τις ώρες σου<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; mso-ansi-language: EL;">Μέρα και νύχτα<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; mso-ansi-language: EL;">Κλεψύδρα που γεμίζει ο ουρανός.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; mso-ansi-language: EL;">Στη δύναμη του φεγγαριού τα φύλλα της<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; mso-ansi-language: EL;">Σέρνουν μαύρα πατήματα στον άσπρο τοίχο.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; mso-ansi-language: EL;">Στο σύνορο είναι λιγοστά τα πεύκα<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; mso-ansi-language: EL;">Έπειτα μάρμαρα και φωταψίες<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; mso-ansi-language: EL;">Κι άνθρωποι καθώς είναι πλασμένοι οι άνθρωποι.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; mso-ansi-language: EL;">Ο κότσυφας όμως τιτιβίζει<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; mso-ansi-language: EL;">Σαν έρχεται να πιει<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; mso-ansi-language: EL;">Κι ακούς καμμιά φορά φωνή της δεκαοχτούρας.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; mso-ansi-language: EL;">Στο μικρό περιβόλι δέκα δρασκελιές<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; mso-ansi-language: EL;">Μπορείς να ιδείς το φως του ήλιου<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; mso-ansi-language: EL;">Να πέφτει σε δυο κόκκινα γαρούφαλα<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; mso-ansi-language: EL;">Σε μιαν ελιά και λίγο αγιόκλημα.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; mso-ansi-language: EL;">Δέξου ποιος είσαι.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; mso-ansi-language: EL;">Το ποίημα<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; mso-ansi-language: EL;">Μην το καταποντίζεις στα βαθιά πλατάνια<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; mso-ansi-language: EL;">Θρέψε το με το χώμα και το βράχο που έχεις.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; mso-ansi-language: EL;">Τα περισσότερα<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; mso-ansi-language: EL;">Σκάψε στον ίδιο τόπο να τα βρεις<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EL;">Ο ποιητής μας παίρνει μαζί του σε μια μυσταγωγική
περιδιάβαση του χώρου, στο μικρό περιβόλι, δέκα δρασκελιές, που γίνεται αφορμή
να εισχωρήσουμε στην ιδέα, η οποία νοητικά μας αποσπά, πλέον, από το φαινόμενο
και μας εισάγει στα ενδότερα, εκεί που ο λόγος αποκαλύπτει. Ως συνειδητό μέρος του όλου, ο ποιητής μας
εισάγει στη σχέση με το φυσικό περιβάλλον και μέσω αυτού μας μυεί. Βλέπουμε με
το δικό του τρόπο τη λεύκα, τη σκιά της στον άσπρο τοίχο, σαν μαύρα πατήματα,
τα λιγοστά πεύκα κι έπειτα στο βάθος μάρμαρα και φωταψίες, κι ανθρώπους… Η
περιγραφή δεν είναι μόνον εικαστική. Η αίσθηση του χώρου ζωντανεύει από τον
κότσυφα που τιτιβίζει και τη φωνή της δεκαοχτούρας, ενώ το φως του ήλιου πέφτει πάνω σε δυό κόκκινα
γαρούφαλα, σε μιαν ελιά και λίγο αγιόκλημα. Ωστόσο, παρά τη περιγραφή αυτή, ο
στίχος «Δέξου ποιος είσαι» υποδηλώνει και μια απόσταση του ποιητή από το
φαινόμενο και εισαγωγή στα ενδότερα, όπου θα συνδεθεί με την άφατη
πραγματικότητα. Την στιγμή που ο ίδιος βρίσκεται μπροστά στο άσπρο χαρτί, αρχίζει
η επιστροφή στο μηδέν. Το άσπρο χαρτί, το άγραφο χαρτί γίνεται ένα σύμβολο του
μηδενός, μια πρόκληση για εσωτερίκευση, μια αφετηρία. Το άσπρο χαρτί ταυτίζεται
με το κενό, είναι ταυτόχρονα κατάληξη μιας πορείας αλλά και αρχή μιας νέας. Η
αγωνία του για το ποίημα «μην το καταποντίζεις στα βαθιά πλατάνια» είναι μια
αγωνία για την αλήθεια που θα εκφραστεί με λόγο. Κι ο στίχος «σκάψε στον ίδιο
τόπο να τα βρεις» γίνεται μια υπόδειξη που παραπέμπει στην αυτογνωσία.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<i><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EL;">Το άσπρο χαρτί σκληρός καθρέφτης<o:p></o:p></span></i></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<i><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EL;">Επιστρέφει μόνον εκείνο που ήσουν<o:p></o:p></span></i></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<i><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EL;">Τ’ άσπρο χαρτί μιλά με τη φωνή σου, <o:p></o:p></span></i></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<i><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EL;">Τη δική σου φωνή<o:p></o:p></span></i></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<i><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EL;">Όχι εκείνη που σ’ αρέσει<o:p></o:p></span></i></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<i><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EL;">Μουσική σου είναι η ζωή<o:p></o:p></span></i></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<i><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EL;">Αυτή που σπατάλησες<o:p></o:p></span></i></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<i><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EL;">Μπορεί να την ξανακερδίσεις αν το θέλεις<o:p></o:p></span></i></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<i><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EL;">Αν καρφωθείς σε τούτο τ’ αδιάφορο πράγμα<o:p></o:p></span></i></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<i><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EL;">Που σε ρίχνει πίσω<o:p></o:p></span></i></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<i><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EL;">Εκεί που ξεκίνησες<o:p></o:p></span></i></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<i><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EL;">Ταξίδεψες είδε πολλά φεγγάρια πολλούς ήλιους<o:p></o:p></span></i></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<i><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EL;">Άγγιξες νεκρούς και ζωντανούς<o:p></o:p></span></i></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<i><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EL;">Ένιωσες τον πόνο του παλικαριού<o:p></o:p></span></i></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<i><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EL;">Και το βογκητό της γυναίκας<o:p></o:p></span></i></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<i><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EL;">Την πίκρα του άγουρου παιδιού<o:p></o:p></span></i></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<i><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EL;">Ό,τι ένιωσες σωριάζεται ανυπόστατο<o:p></o:p></span></i></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<i><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EL;">Αν δεν εμπιστευτείς τούτο το κενό<o:p></o:p></span></i></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<i><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EL;">Ίσως να βρεις εκεί ό,τι νόμισες χαμένο<o:p></o:p></span></i></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<i><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EL;">Τη βλάστηση της νιότης, το δίκαιο καταποντισμό της ηλικίας.<o:p></o:p></span></i></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<i><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EL;">Ζωή σου είναι ό,τι έδωσες<o:p></o:p></span></i></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<i><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EL;">Τούτο το κενό είναι ό,τι έδωσες<o:p></o:p></span></i></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<i><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EL;">Το άσπρο χαρτί.<o:p></o:p></span></i></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EL;">Εδώ
μεσολαβεί μια εξομολόγηση. Ο λόγος αυτός αποτελεί έναν μονόλογο στον οποίο μας
παίρνει μαζί του. Μ’ αυτήν την εξομολόγηση κάνει μια αναδρομή, επιστρέφει από
εκεί που ξεκίνησε. Αναζητά την αυθεντικότητα της υπάρξεώς του και το κύριο
αίτημα της ψυχής του. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EL;">Το κενό είναι μια πραγματικότητα που τη
βιώνει στο παρόν κι είναι μια πρόκληση. Εδώ εντρυφεί ο φιλόσοφος Σεφέρης, σε
τούτο το κενό, το άσπρο χαρτί. Εντρυφεί στο μηδέν που συμβολίζεται από το άσπρο χαρτί. Σ’ αυτό
το ποίημα υπάρχει μια στάση του ποιητή που μπορεί ν’ αποτελέσει και μια πρόταση
ζωής, μια πρόταση με προοπτική. Η στάση του είναι αξιοθαύμαστη, καθώς ό,τι θα
μπορούσε να τον αφανίσει υπαρξιακά, το αποδέχεται κι εμπιστεύεται σ’ αυτό ώστε
να ξεκινήσει μια νέα πορεία με προοπτική. Αυτή τη στάση ζωής τη χρειαζόμαστε
σήμερα! Η πρότασή του αφορά έναν νέο τρόπο αξιολόγησης της ζωής που από το
μηδέν παραπέμπει στο άπειρο και από τη σχετικότητα στο απόλυτο.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EL;">Από το μηδέν επιχειρεί την κατάδυση στο εσώτερο είναι: <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<i><span style="font-size: 12.0pt; mso-ansi-language: EL;">Μιλούσες για πράγματα που δεν τα
΄βλεπαν<o:p></o:p></span></i></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<i><span style="font-size: 12.0pt; mso-ansi-language: EL;">Κι αυτοί γελούσαν.<o:p></o:p></span></i></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<i><span style="font-size: 12.0pt; mso-ansi-language: EL;">Όμως να λάμνεις στο σκοτεινό
ποταμό<o:p></o:p></span></i></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<i><span style="font-size: 12.0pt; mso-ansi-language: EL;">Πάνω νερά<o:p></o:p></span></i></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<i><span style="font-size: 12.0pt; mso-ansi-language: EL;">Να πηγαίνεις στον αγνοημένο δρόμο<o:p></o:p></span></i></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<i><span style="font-size: 12.0pt; mso-ansi-language: EL;">Στα τυφλά, πεισματάρης<o:p></o:p></span></i></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<i><span style="font-size: 12.0pt; mso-ansi-language: EL;">Και να γυρεύεις λόγια ριζωμένα<o:p></o:p></span></i></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<i><span style="font-size: 12.0pt; mso-ansi-language: EL;">Σαν το πολύριζο λιόδεντρο<o:p></o:p></span></i></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<i><span style="font-size: 12.0pt; mso-ansi-language: EL;">Άφησε κι ας γελούν.<o:p></o:p></span></i></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<i><span style="font-size: 12.0pt; mso-ansi-language: EL;">Και να ποθείς να κατοικήσει κι ο
άλλος κόσμος <o:p></o:p></span></i></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<i><span style="font-size: 12.0pt; mso-ansi-language: EL;">Στη σημερινή πνιγερή μοναξιά<o:p></o:p></span></i></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<i><span style="font-size: 12.0pt; mso-ansi-language: EL;">Στ’ αφανισμένο τούτο παρόν<o:p></o:p></span></i></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<i><span style="font-size: 12.0pt; mso-ansi-language: EL;">Άφησέ τους.<o:p></o:p></span></i></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<i><span style="font-size: 12.0pt; mso-ansi-language: EL;">Ο θαλασσινός άνεμος και η δροσιά
της αυγής<o:p></o:p></span></i></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<i><span style="font-size: 12.0pt; mso-ansi-language: EL;">Υπάρχουν χωρίς να το ζητήσει
κανένας.<o:p></o:p></span></i></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EL;">Ο
ποιητής κατέχεται από το πνεύμα του δικαίου και της αλήθειας. Αντιλαμβάνεται
ότι η «πνιγερή μοναξιά» είναι προϋπόθεση
μύησης στην εσωτερικότητα, από την οποία θ’ αντιληφθεί ο άνθρωπος το πραγματικό
νόημα της υπάρξεώς του.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EL;">Ουσιαστικά, γνωρίζει πολύ καλά, ότι δεν
είναι δυνατόν να εισέλθει στη μυστική αυτή σχέση ο άνθρωπος, εάν δεν αποκαθάρει
την ύπαρξή του, γι’ αυτό εύχεται να υποστεί την πνιγερή μοναξιά. Ίσως, πιστεύει
ότι δεν υπάρχει άλλος τρόπος διείσδυσης από τη δοκιμασία. Ήδη, η όρασή του λειτούργησε προδρομικά για
να μας μιλήσει γι’ αυτήν την πνιγερή μοναξιά και το αφανισμένο τούτο παρόν!<i><o:p></o:p></i></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<i><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EL;">«ό,τι ένιωσες σωριάζεται ανυπόστατο<o:p></o:p></span></i></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EL;"> <i>Αν δεν
εμπιστευτείς τούτο το κενό<o:p></o:p></i></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<i><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EL;">Ίσως να βρεις εκεί ό,τι νόμισες χαμένο<o:p></o:p></span></i></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<i><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EL;">Τη βλάστηση της νιότης, το δίκαιο
καταποντισμό της ηλικίας»<o:p></o:p></span></i></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EL;">Οι
παραπάνω στίχοι συνιστούν μια πρόταση για τον καθένα. Ο ποιητικός λόγος
προχωρεί στα ενδότερα και προσεγγίζει τα πάντα, το άπειρο, μέσα από το
κενό (το μηδέν). Ουσιαστικά, ο Σεφέρης έχοντας
εξαρθεί από τη γραμμική αντίληψη του χρόνου, βρίσκεται στο άχρονο. Προσανατολίζεται
προς το απόλυτο που προϋποθέτει αυτογνωσία και η αυτογνωσία διέρχεται μέσα από
τη «πνιγερή μοναξιά», «το αφανισμένο τούτο παρόν». Η αλήθεια (θεία-άλη) συνάπτεται
με το δίκαιο (διαϊόν) κι είναι αδιαπραγμάτευτες αξίες που συνδέονται με τη ψυχή
και τη συνείδηση. Στους μυστικούς εναποτίθεται αυτή η σιωπηλή πορεία, η οποία
διατηρεί τη γνώση μέσα από τα μυστικά και τα μυστήρια.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EL;">Ο ποιητής έχοντας τη χάρη του Πνεύματος
καθώς διατίθεται ολοκληρωτικά, λαμβάνει τη γνώση που αφορά την άχρονη
πραγματικότητα που συνιστά τη σχέση του αισθητού με το υπεραισθητό.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EL;">Μπορούμε να πούμε ότι ο ποιητής κάνει
μια Ευχή για τη διάσωση της υπάρξεως του ανθρώπου:<b> «και να ποθείς να
κατοικήσει κι ο άλλος κόσμος στη σημερινή πνιγερή μοναξιά, στ’ αφανισμένο τούτο
παρόν»</b><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="tab-stops: 117.0pt; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EL;"> Η
απουσία της υπάρξεως του άλλου προσφέρει
το βίωμα της πνιγερής μοναξιάς, εννοούμε βεβαίως της υπάρξεως ως
συνειδητή μονάδα ευθύνης. Συμβαίνει, γενικότερα, η απουσία αυτή που συνιστά ένα
κενό, μέσα στο οποίο χάνεται η λειτουργικότητα του συνυπάρχειν. Το αφανισμένο
τούτο παρόν είναι η κατάληξη της απουσίας αυτής και επιφέρει την κρίση του
πολιτισμού και ως βίωμα προσωπικό συντελεί στην αίσθηση του αδιεξόδου. Ο ποιητής διαβλέπει έναν δρόμο όπου υπάρχει ελπίδα, εφόσον αντιδράσει ο άνθρωπος και
αποσπάσει την ύπαρξή του από αυτή τη διαβρωτική εξομοίωση που επεμβαίνει
αλλοτριωτικά. «Να πηγαίνεις στον αγνοημένο δρόμο, στα τυφλά, πεισματάρης…» Η
σωτηρία που προτείνει είναι ν’ αποσπάσει τη μοναδικότητά του από τους πολλούς,
από το κατεστημένο, από τις συνθήκες, τελικά από το λάθος τρόπο ζωής. Η
δοκιμασία έρχεται να συμβάλλει στη γενικότερη κατανόηση του προβλήματος. Ο
ποιητικός λόγος συνεργεί στην αφύπνιση, διδάσκοντας τον τρόπο μέσα από τον
οποίον μπορεί να διασώσει ο εις, ο καθείς την ύπαρξή του. Ανακεφαλαιώνοντας θα λέγαμε ότι η ποίηση που έχει το λόγο, διατίθεται ως προσιτό μέσο
αυτογνωσίας. Επικαλείται την ευαισθησία της ψυχής κι αποτείνεται στον καθένα.
Προσφέρεται ως θεραπευτικό μέσον κι ανακαλεί τον ίδιο τον άνθρωπο για μία
προσέγγιση στον εσώτερο Εαυτό, στην αλήθεια της υπάρξεως. <o:p></o:p></span></div>
<div align="right" class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; tab-stops: 117.0pt; text-align: right;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EL;">Αλκμήνη Κογγίδου<o:p></o:p></span></div>
<div align="right" class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; tab-stops: 117.0pt; text-align: right;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EL;">Ποιήτρια-δοκιμιογράφος<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<br /></div>
<br />
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjAExaR1i03LYHQUwvxGgLw6h2RaLrWC_jVwJGNSNyBguXSIQi1VV_9pm7mCkAdLskxKfKFRSwuOGNjfRkRJOpKQhb1EGwpl-ZZLjHLg4PmvYSEJ2s99Z1csgq3VYqiJ7d3HuSt8xJ5Gamw/s1600/politismos_mmst_parthenis.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1385" data-original-width="1600" height="345" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjAExaR1i03LYHQUwvxGgLw6h2RaLrWC_jVwJGNSNyBguXSIQi1VV_9pm7mCkAdLskxKfKFRSwuOGNjfRkRJOpKQhb1EGwpl-ZZLjHLg4PmvYSEJ2s99Z1csgq3VYqiJ7d3HuSt8xJ5Gamw/s400/politismos_mmst_parthenis.jpg" width="400" /></a></div>
</div>
ALKMINIhttp://www.blogger.com/profile/07657838321028996636noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-804080162230450674.post-83777776152080315712017-06-09T11:16:00.000-07:002017-06-09T11:16:38.982-07:00ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΚΑΙ Ο ΜΕΓΑΛΟΣ (ΣΟΒΑΡΟΤΗΤΑ ΚΑΙ ΣΟΒΑΡΟΦΑΝΕΙΑ)<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div style="background-color: white; color: #1d2129; font-family: Helvetica, Arial, sans-serif; font-size: 14px; margin-bottom: 6px;">
Δημοσιεύθηκε : Παρασκευή, 17 Αύγουστος 2012 09:00 | Γράφτηκε από τον/την Διαχειριστής | | Εμφανίσεις: 3036<br />
Αλκμήνη Κογγίδου</div>
<div style="background-color: white; color: #1d2129; font-family: Helvetica, Arial, sans-serif; font-size: 14px; margin-bottom: 6px; margin-top: 6px;">
ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΚΑΙ Ο ΜΕΓΑΛΟΣ<br />
(ΣΟΒΑΡΟΤΗΤΑ ΚΑΙ ΣΟΒΑΡΟΦΑΝΕΙΑ)</div>
<div style="background-color: white; color: #1d2129; font-family: Helvetica, Arial, sans-serif; font-size: 14px; margin-bottom: 6px; margin-top: 6px;">
Ποτέ μην υπόσχεσαι στο παιδί, όταν δεν είσαι αποφασισμένος να εκπληρώσεις την υπόσχεσή σου!</div>
<div style="background-color: white; color: #1d2129; font-family: Helvetica, Arial, sans-serif; font-size: 14px; margin-bottom: 6px; margin-top: 6px;">
Η υπόσχεση που δίνεται στο παιδί γίνεται η αφετηρία ενός δούναι λαβείν που ανοίγει τη διαλεκτική του γίγνεσθαι. Από τη μια πλευρά η παιδική αθωότητα και από την άλλη το κύρος και οι γνώσεις του μεγάλου.</div>
<div style="background-color: white; color: #1d2129; font-family: Helvetica, Arial, sans-serif; font-size: 14px; margin-bottom: 6px; margin-top: 6px;">
Τι μπορεί να συμβαίνει στο παιδί όταν δεν εκπληρωθεί η υπόσχεση;</div>
<div style="background-color: white; color: #1d2129; font-family: Helvetica, Arial, sans-serif; font-size: 14px; margin-bottom: 6px; margin-top: 6px;">
Αν λάβουμε υπ’ όψιν μας, ότι η ζωή είναι σχέση, η οποία λειτουργεί ως δούναι λαβείν μέσα στην αέναη ροή, τότε ο άνθρωπος που δεν βρίσκεται στη επίγνωσή της, αναχαιτίζει την ανταλλαγή ζωής. Καθώς διακόπτεται η ζωογόνα ροή αυτής της θετικής ενέργειας, δημιουργείται ένα κενό, ένα χάσμα κι αυτό αφήνει το παιδί ακάλυπτο. Το παιδί τραυματίζεται και απορεί. Απορεί και μένει μέσα στον κόσμο ως άπορο. Χάνει την εμπιστοσύνη και την ασφάλεια.</div>
<div style="background-color: white; color: #1d2129; font-family: Helvetica, Arial, sans-serif; font-size: 14px; margin-bottom: 6px; margin-top: 6px;">
Το παιδί αντιμετωπίζει με σοβαρότητα τη ζωή. Πιστεύει, εμπιστεύεται, ελπίζει. Ως συμπαντικό ον, κύριο στοιχείο της έκφρασής του έχει το παιχνίδι. Ενστικτωδώς ανιχνεύει τον κόσμο μέσα στον οποίο βρίσκεται, ενώ διατηρεί τη μνήμη της ένθεης υποστάσεως κι εκφράζεται με ενθουσιασμό.</div>
<div style="background-color: white; color: #1d2129; font-family: Helvetica, Arial, sans-serif; font-size: 14px; margin-bottom: 6px; margin-top: 6px;">
Η πίστη στο πρόσωπο του άλλου και στην υπόσχεση που του προτείνει, εγκαθιστά και τη μυθολογία της σχέσης, η οποία τρέφει και το όνειρο. Το παιδί εισπράττει την ασυνέπεια ως διάψευση του ονείρου κι αυτό κλονίζει την ισορροπία του.</div>
<div style="background-color: white; color: #1d2129; font-family: Helvetica, Arial, sans-serif; font-size: 14px; margin-bottom: 6px; margin-top: 6px;">
Αναζητά και πάλι έναν τρόπο να εμπιστευτεί, αν και εφόσον παραμείνει στην αθωότητα και δεν υποπέσει σε κανέναν ηθικό συμβιβασμό.</div>
<div style="background-color: white; color: #1d2129; font-family: Helvetica, Arial, sans-serif; font-size: 14px; margin-bottom: 6px; margin-top: 6px;">
Η ζωή ανοίγει τις πύλες της στην αθωότητα κι αυτή είναι που θα προσφέρει στο παιδί κι άλλες ευκαιρίες να παίξει, που ωστόσο τη διάψευση που υπέστη, δεν πρόκειται να τη ξεχάσει, ποτέ. Αν προσπαθήσει να καλύψει το κενό, κάνοντας ένα βήμα προς τον κόσμο των μεγάλων, θέλοντας να τους μιμηθεί, αυτό θα σημάνει κιόλας μία απώλεια. Αλλά, εάν διατηρήσει την αθωότητα που συνιστά και την ψυχική υγεία και τη στηρίζει, θα αναζητήσει τις αιτίες της ασυνέπειας του μεγάλου, αυτό θα του προσφέρει μια αντίστοιχη γνώση, καθώς ακόμα και μία απόσταση. Έτσι, θα μεταβάλλει το τραύμα σε γνώση και θα γίνει φίλος της σοφίας, τότε απαλλάσσεται και προχωρεί.</div>
<div style="background-color: white; color: #1d2129; font-family: Helvetica, Arial, sans-serif; font-size: 14px; margin-bottom: 6px; margin-top: 6px;">
Η διάψευση του ονείρου θα γίνει στοιχείο δοκιμασίας και γνώσεως, μέσα απ’ αυτή θα προχωρήσει στη μοναχικότητά του και θα συνειδητοποιήσει τη μοναδικότητά του.</div>
<div style="background-color: white; color: #1d2129; font-family: Helvetica, Arial, sans-serif; font-size: 14px; margin-bottom: 6px; margin-top: 6px;">
Η οδύνη γίνεται προϋπόθεση παιδείας. Εισέρχεται στον εσωτερικό του κόσμο και προσεγγίζει την ίδια του τη ψυχή. Αντί να παιδεύει παιδεύεται. Αξιώνει τα πάντα από τον εαυτό του. Έχοντας την α-λήθη και τον ενθουσιασμό ανακαλύπτει το μοναχικό του παιχνίδι στο οποίο θα προσδώσει δημιουργική μορφή και έκφραση. Έτσι θα προκύψει η τέχνη, η καλή τέχνη. Ουσιαστικά, το παιδί λειτουργεί μέσα από το Είναι κι όχι το Έχειν, γι’ αυτό κύριο συντελεστή έχει την ύπαρξή του στο παιχνίδι. Παίζει για να εκφραστεί κι έτσι καλύπτει το κενό. Πορεύεται έχοντας πλέον την επαφή με τη ζώσα πραγματικότητα από την οποία δεν αποσυνδέεται. Άλλοτε θα εκφραστεί ως καλλιτέχνης, άλλοτε ως φιλόσοφος –αναζητητής κι άλλοτε ως επιστήμων.</div>
<div style="background-color: white; color: #1d2129; font-family: Helvetica, Arial, sans-serif; font-size: 14px; margin-bottom: 6px; margin-top: 6px;">
Η οποιαδήποτε δημιουργική ενασχόληση του παιδιού είναι αποδεκτή από το σύμπαν, για το λόγο ότι το παιχνίδι αυτό είναι κερδισμένο μέσα από τη γνώση του εαυτού και αποτελεί σημείο επαφής με το όλον.</div>
<div style="background-color: white; color: #1d2129; font-family: Helvetica, Arial, sans-serif; font-size: 14px; margin-bottom: 6px; margin-top: 6px;">
Τι θα συμβεί στον μεγάλο, ο οποίος δεν διατήρησε την υπόσχεσή του;</div>
<div style="background-color: white; color: #1d2129; font-family: Helvetica, Arial, sans-serif; font-size: 14px; margin-bottom: 6px; margin-top: 6px;">
Ο συμβιβασμός και το ψέμα που λειτουργούν μέσα στο κοινωνικό κατεστημένο θα γίνουν οι αιτίες ν’ απωλέσει τη σοβαρότητα και να ενστερνιστεί τη σοβαροφάνεια. Εγκλωβισμένος στη συμβατική ηθική, υποκείμενος στο ένστικτο της επιβίωσης, αναζητά την εφήμερη ευχαρίστηση. Το παιδί δεν προσανατολίζεται προς την ευχαρίστηση αλλά προς τη χαρά. Διατηρώντας τη μνήμη μέσα από την αθωότητα αξιολογεί διαφορετικά. Κατά συνέπεια έχει άλλον προσανατολισμό, τον οποίο θα κατακτήσει συν τω χρόνω συνειδητά εάν και εφόσον διατηρήσει την επαφή του με τη ψυχή και με τη συνείδηση. Η χαρά εδώ αφορά τις δυνατότητες που θα προκύψουν μέσα από την αυτογνωσία και ουσιαστικά το παιχνίδι συμβάλλει σ’ αυτήν αποτελεσματικά. Τη χαρά, μέσα στον κόσμο των τριών διαστάσεων δεν μπορεί να τη διατηρεί δια μέσω του συμβατικού χρόνου, θα χρειαστεί να την κερδίζει ανά πάσα στιγμή παίζοντας σωστά το παιχνίδι στο αιώνιο παρόν.</div>
<div style="background-color: white; color: #1d2129; font-family: Helvetica, Arial, sans-serif; font-size: 14px; margin-bottom: 6px; margin-top: 6px;">
Ο μεγάλος, συντάσσεται με τους άλλους, δημιουργεί έναν τρόπο σκέπτεσθαι κι έναν ανάλογο τρόπο ζωής, ο οποίος τον αποπροσανατολίζει από τη ψυχή και τη συνείδησή του. Υπό το καθεστώς των συμβατικών σχέσεων απομακρύνεται από τον τρόπο αναγνώρισης της ιδιαιτερότητάς του και αποκτά τρόπο ζωής και συνήθειες, μέσα στις οποίες λειτουργεί υποκείμενος στις ανάγκες.</div>
<div style="background-color: white; color: #1d2129; font-family: Helvetica, Arial, sans-serif; font-size: 14px; margin-bottom: 6px; margin-top: 6px;">
Υποκείμενος στη συμβατική ηθική υποπίπτει στη δέσμευση του συμβατικού χρόνου, ανατρέχοντας στο παρελθόν ή αναπολώντας το μέλλον απουσιάζει από το αιώνιο παρόν. Ουσιαστικά, απουσιάζει από την ίδια τη ζωή την οποία αντιλαμβάνεται το παιδί ως μια υπόθεση που διαδραματίζεται στο παρόν.</div>
<div style="background-color: white; color: #1d2129; font-family: Helvetica, Arial, sans-serif; font-size: 14px; margin-bottom: 6px; margin-top: 6px;">
«ὁ δε Ἰησοῦς εἶπεν· ἄφετε τα παιδία και μη κωλύετε αὐτά ἐλθεῖν προς με· τῶν γαρ τοιούτων ἐστίν ἡ βασιλεία τῶν οὐρανῶν. (κατ. Ματθ.19,14)</div>
<div style="background-color: white; color: #1d2129; font-family: Helvetica, Arial, sans-serif; font-size: 14px; margin-bottom: 6px; margin-top: 6px;">
Η αθωότητα δεν είναι μακράν της ζωής, αντίθετα είναι ένας τρόπος αποκρυπτογράφησης των κανόνων της και εισαγωγής στη θεία οικονομία.</div>
<div style="background-color: white; color: #1d2129; font-family: Helvetica, Arial, sans-serif; font-size: 14px; margin-bottom: 6px; margin-top: 6px;">
Τα παιχνίδια που προτείνονται μέσα από την κοινωνία και από τα συστήματα οδηγούν στην απώλεια.</div>
<div style="background-color: white; color: #1d2129; font-family: Helvetica, Arial, sans-serif; font-size: 14px; margin-bottom: 6px; margin-top: 6px;">
Σ’ αυτόν τον κόσμο που κατατείνει στον αυτοαφανισμό του, διατηρώντας ο άνθρωπος- παιδί, την ανάμνηση που προαναφέραμε εξακολουθεί να παίζει το δικό του παιχνίδι, όπως ένα παιδί σε μια ακρογιαλιά, προσπαθώντας να μη χάσει την επαφή του με την ίδια τη ζωή και τους νόμους της.</div>
<div style="background-color: white; color: #1d2129; font-family: Helvetica, Arial, sans-serif; font-size: 14px; margin-bottom: 6px; margin-top: 6px;">
Μέσα στο σύμπαν οι ισχύοντες νόμοι διεκδικούν τον ίδιο τον άνθρωπο για να του προσφέρουν την περαιτέρω γνώση σε μια προσωπική προσέγγιση προς τις αξίες. Το μέτρο που είναι άριστο και η αυτογνωσία οδηγούν στην περαιτέρω πορεία του και αξιώνουν τον ίδιο, όχι απλώς ως φυσικό ον, αλλά και ως μεταφυσική οντότητα.</div>
<div style="background-color: white; color: #1d2129; display: inline; font-family: Helvetica, Arial, sans-serif; font-size: 14px; margin-top: 6px;">
πηγή: Aντίφωνο<span id="goog_2129567414"></span><span id="goog_2129567415"></span></div>
</div>
ALKMINIhttp://www.blogger.com/profile/07657838321028996636noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-804080162230450674.post-54679157386391819322017-06-09T11:01:00.000-07:002017-06-09T11:01:14.966-07:00<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<br />
<div class="_3x-2" style="-webkit-text-stroke-width: 0px; background-color: white; color: #1d2129; font-family: Helvetica, Arial, sans-serif; font-size: 12px; font-style: normal; font-variant-caps: normal; font-variant-ligatures: normal; font-weight: normal; letter-spacing: normal; orphans: 2; text-align: start; text-decoration-color: initial; text-decoration-style: initial; text-indent: 0px; text-transform: none; white-space: normal; widows: 2; word-spacing: 0px;">
<div data-ft="{"tn":"H"}" style="font-family: inherit;">
<div class="mtm" style="font-family: inherit; margin-top: 10px;">
<div class="" data-ft="{"tn":"E"}" style="font-family: inherit;">
<a ajaxify="https://www.facebook.com/photo.php?fbid=1750478431859825&set=a.1719263691647966.1073741831.100006930540820&type=3&size=475%2C650&player_origin=story_view" class="_4-eo _2t9n _50z9" data-ft="{"tn":"E"}" data-ploi="https://scontent.xx.fbcdn.net/v/t1.0-9/13087835_1750478431859825_4828578264927436280_n.jpg?oh=c52eb7e378555111ea4256b64eed54bf&oe=59A3DB6B" data-render-location="permalink" href="https://www.facebook.com/photo.php?fbid=1750478431859825&set=a.1719263691647966.1073741831.100006930540820&type=3" rel="theater" style="box-shadow: rgba(0, 0, 0, 0.05) 0px 1px 1px; color: #365899; cursor: pointer; display: block; font-family: inherit; position: relative; text-decoration: none; width: 476px;"></a></div>
</div>
</div>
</div>
<br />
<div class="_5pbx userContent" data-ft="{"tn":"K"}" id="js_2" style="-webkit-text-stroke-width: 0px; background-color: white; color: #1d2129; font-family: Helvetica, Arial, sans-serif; font-size: 14px; font-style: normal; font-variant-caps: normal; font-variant-ligatures: normal; font-weight: normal; letter-spacing: normal; line-height: 1.38; orphans: 2; text-align: start; text-decoration-color: initial; text-decoration-style: initial; text-indent: 0px; text-transform: none; white-space: normal; widows: 2; word-spacing: 0px;">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhMWjyh8YeSQHV8PGLAFwQt0mLdsr_zy93bVmgU9ODi4iX1XRcP3uYlvBfWop3yMKwrnX8y2i5IYJflvDpl0j4yplXM9maVCTNsWVYpKwN8MA85wOU7UCw7_0AR2RmZl_kOMBck-QZT_ggt/s1600/Ihsoys.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="446" data-original-width="564" height="252" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhMWjyh8YeSQHV8PGLAFwQt0mLdsr_zy93bVmgU9ODi4iX1XRcP3uYlvBfWop3yMKwrnX8y2i5IYJflvDpl0j4yplXM9maVCTNsWVYpKwN8MA85wOU7UCw7_0AR2RmZl_kOMBck-QZT_ggt/s320/Ihsoys.jpg" width="320" /></a></div>
<div style="font-family: inherit; margin: 0px 0px 6px;">
ΔΥΟ ΚΟΣΜΟΪΣΤΟΡΙΚΕΣ ΔΙΚΕΣ</div>
<div style="font-family: inherit; margin: 6px 0px;">
Καθώς ο εἷς, ο καθείς εντάσσεται στο μαινόμενο πλήθος, αποκτά την ανωνυμία του· χάνοντας το αίσθημα της προσωπικής ευθύνης χάνει όμως και το βάρος της ενοχής ως μονάδα;<br />Η προσωπική ευθύνη του καθενός, είτε εντάσσεται, είτε όχι, δεν υποκαθίσταται. Η ενοχή συνέχει την ανθρωπότητα. Αν λάβουμε υπ’ όψιν μας ότι η συνείδηση λειτουργεί αυτόνομα, η απουσία της ηθικής ευθύνης έχει κιόλας σημαδέψει τον άνθρωπο και θα παίξει καθοριστικό ρόλο στη διαμόρφωση της πορείας του. Τα μεγάλα κοσμοϊστορικά γεγονότα τον καθιστούν υπεύθυνο και η οποιαδήποτε θέση του απέναντι σ’ αυτά έχει αντίκτυπο στη μοίρα του.<br />Δύο κοσμοϊστορικής σημασίας γεγονότα είναι η καταδίκη του Ιησού Χριστού και του Σωκράτους (399πΧ).<br />Ο Πόντιος Πιλάτος έχοντας το δικαίωμα να αποφασίζει με βάση τον ρωμαϊκό νόμο, δεν αγνοεί ωστόσο τη θέληση του εβραϊκού λαού.<br />«’Αποκριθείς δὲ ὁ ηγεμών εἶπεν αὐτοῖς τίνα θέλετε ἀπό τῶν δύο ἀπολύσω ὑμῖν; Οἱ δὲ εἶπον· Βαραββᾶν. Λέγει αὐτοῖς ὁ Πιλᾶτος· τί οὖν ποιήσω Ἰησοῦν τὸν λεγόμενον Χριστόν; Λέγουσιν αὐτῷ πάντες· σταυρωθήτω. Ὁ δὲ ἡγεμὼν ἔφη· τί γὰρ κακό ἐποίησεν; Οἱ δὲ περισσῶς ἔκραζον λέγοντες σταυρωθήτω» (κατ. Ματθ. 27,21-22).<br />Ποιο κίνητρο οδήγησε το μαινόμενο πλήθος να πάρει αυτήν την απόφαση; Ενώ το ίδιο εξέφρασε τη λατρεία του, το θαυμασμό του στον Ιησού κατά την είσοδό του στα Ιεροσόλυμα, κραυγάζοντας Ωσαννά εν τοις υψίστοις, Ευλογημένος ο ερχόμενος εν ονόματι Κυρίου…….Είναι το ίδιο πλήθος αυτό που ευεργετήθηκε με τόσα θαύματα, με τη διδαχή της αγάπης, που κραυγάζει με τέτοια εμπάθεια, σταυρωθήτῳ; Μπορεί να μεσολάβησε η λήθη, αυτό όμως δεν είναι αρκετό για να ερμηνεύσουμε το φαινόμενο. Πώς τα αισθήματα της ευγνωμοσύνης μεταστρέφονται σε μίσος;<br />Το ευμετάβολο της συμπεριφοράς του ανθρώπου εξηγείται από την απουσία ηθικής ευθύνης και προσωπικής κρίσεως. Το αίσθημα της φυγοπονίας που ενέχει η κατώτερη φύση του, έρχεται σ’ αντίθεση με την μάχη που θα χρειαστεί να δώσει, στην περίπτωση, όμως, αυτή, το ένστικτο της επιβιώσεως, από το οποίο κυριαρχείται δεν επιτρέπει αυτόν τον αγώνα, που αναβαθμίζει την ύπαρξη και οδηγεί στη γνώση του εαυτού.<br />Η εξουσία γνωρίζει πως να χειραγωγεί τα πλήθη και ότι στο κατώτερο ένστικτο της επιβιώσεως περιέχεται ο φόβος και η επιθετικότητα. Διεγείροντας τον φόβο ενεργοποιείται και η επιθετικότητα.<br />Οι αρχιερείς που ενοχλήθηκαν από την ανατροπή των αρχών τους και της καθεστηκυίας τάξεως, γνώριζαν αυτό το ιδίωμα, που υπάρχει στο κατώτερο ένστικτο και το εκμεταλλεύθηκαν.<br />«ἰδών δὲ ὁ Πιλᾶτος ὅτι οὐδὲν ὠφελεῖ, ἀλλά μᾶλλον θόρυβος γίνεται, λαβών ὕδωρ ἀπενίψατο τὰς χεῖρας ἀπέναντι τοῦ ὄχλου λέγων· ἀθῶός εἰμι ἀπό τοῦ αἵματος τοῦ δικαίου τούτο· ὑμεῖς ὄψεσθε. Καὶ ἀποκριθείς πᾶς ὁ λαός εἶπε το αἷμα αὐτοῦ ἐφ’ ἡμᾶς καὶ ἐπὶ τὰ τέκνα ἡμῶν» (κατ. Ματθ.27,24-25).<br />Εδώ εισέρχεται ένα βαθύ πλέον μεταφυσικό θέμα που αφορά την ενοχή στο διηνεκές. Το βάρος αυτό της ενοχής διατηρείται εις τους αιώνες εφόσον δεν μεσολαβεί καμία αναθεώρηση.<br />Η λήθη η οποία συντηρεί τον εφησυχασμό του ανθρώπου διαγράφει την υπευθυνότητα και φυσικά ο ίδιος δεν ενσκήπτει σ’ αυτό που ίδια η Συνείδηση έχει καταγράψει. Αυτή η παράλειψη ενδημεί μέσα στον κόσμο, παρατείνοντας το καθεστώς, μέσα στο οποίο δομείται η ανευθυνότητα και διαιωνίζεται το κακό.<br />Δεν είναι απλό πρόβλημα που μπορεί κανείς να το αντιμετωπίσει χωρίς βαθιά περίσκεψη και χωρίς την ανάλογη ειλικρίνεια. Είναι μία θέση απέναντι στο απόλυτο. Η επιλογή αυτή προέρχεται από το ήθος, το οποίο λειτουργεί ως δαίμων μέσα στον άνθρωπο («ἦθος ἀνθρώπῳ, δαίμων» Ηράκλειτος), διαφορετικά η φυσική του υπόσταση, του υπαγορεύει, πάντα, λύσεις προστατευτικές ως προς την περιφρούρηση της ζωής του. Έτσι, όλα τα άλλα έρχονται σε δεύτερη μοίρα.<br />Η Αλήθεια ενοχλεί πάντα, όπως και στην περίπτωση του Σωκράτους. Η πολιτεία και ο πολίτης βρίσκονται μακράν του άθλου της αυτογνωσίας και η δυναμικότητά τους είναι υποκείμενη στο άδικο. Ούτε οι Αθηναίοι ήθελαν την περαιτέρω γνώση του εαυτού, στην οποία προσπαθούσε δια του διαλόγου και του ηθικού βίου, ο μεγάλος αυτός φιλόσοφος να τους μυήσει.<br />Ο έχων αυτογνωσία δεν μεταθέτει ποτέ τις ευθύνες του. Καθίσταται ηθικό πρόσωπο, επιχειρεί την δυσκολοτέρα επιστήμη, καθώς έλεγε ο Θαλής ο Μιλήσιος.<br />Ενώπιον, αυτών των γεγονότων, της κοσμοϊστορικής παρουσίας του Θεανθρώπου καθώς και της ανεπανάληπτης ηθικής μορφής του Σωκράτους, καθίσταται η ανθρωπότητα υπεύθυνη από τη φανέρωση των αληθειών που παραμένουν μέσα στους αιώνες αναλλοίωτες και ανεκμετάλλευτες.<br />Το ότι η ιστορία επαναλαμβάνεται, αυτό είναι δηλωτικό ότι η εξέλιξη δεν σηματοδότησε την αναβάθμιση της συνειδητότητας του ανθρώπου. Οι ανεπίγνωτες ενοχές είναι αιτίες που παράγουν ανάλογα αποτελέσματα.<br />Ο Σωκράτης προφητεύει ότι οι Αθηναίοι θα τιμωρηθούν γιατί τον καταδίκασαν σε θάνατο, γνώριζε ότι δεν μπορεί να διαφύγει κανείς από τις επιπτώσεις των ενοχών του. Αυτό όμως που καθυστέρησαν οι άνθρωποι να γνωρίσουν και να δεχθούν, την ίδια την αλήθεια, το αναλαμβάνει η Ζωή διαμέσου της δοκιμασίας.<br />Βεβαίως, εάν και μεσολάβησαν χιλιετίες από τότε που διενεργήθησαν αυτές οι «δίκες» που είχαν αντίστοιχες καταδικαστικές αποφάσεις, διατηρείται εσαεί το μήνυμα που εξέπεμψαν οι δύο αυτές μορφές με όλο το κύρος τους. Πάντα, διαχρονικό το μήνυμά τους, συνιστά μια επανάσταση που ανατρέπει την ηθικοφανή συμβατικότητα που εξέθρεψε τόσα λάθη και τόσα εγκλήματα.<br />Στη διαδρομή των αιώνων γίνεται πιο ώριμη η ανάγκη του Απόλυτου που ενδημεί στη συνείδηση και καλεί τον άνθρωπο σε μια αναθεώρηση, η οποία ενέχει την ελπίδα της εκ βάθρων αλλαγής.</div>
<div style="display: inline; font-family: inherit; margin: 6px 0px 0px;">
Αλκμήνη Κογγίδου<br />Ποιήτρια -Δοκιμιογράφος</div>
</div>
</div>
ALKMINIhttp://www.blogger.com/profile/07657838321028996636noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-804080162230450674.post-36416431698645008982017-06-09T10:53:00.005-07:002017-06-09T10:53:54.632-07:00ΦΙΛΟΣΟΦΙΚΟΙ ΣΤΟΧΑΣΜΟΙ ΠΕΡΙ ΤΟΥ ΑΠΟΛΥΤΟΥ<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div style="background-color: white; color: #666666; font-family: Helvetica, Arial, sans-serif; font-size: 12px; margin-bottom: 1em; margin-top: 1em;">
ΦΙΛΟΣΟΦΙΚΟΙ ΣΤΟΧΑΣΜΟΙ ΠΕΡΙ ΤΟΥ ΑΠΟΛΥΤΟΥ</div>
<div style="background-color: white; color: #666666; font-family: Helvetica, Arial, sans-serif; font-size: 12px; margin-bottom: 1em; margin-top: 1em;">
Οι αδιαπραγμάτευτοι ηθικοί νόμοι , οι οποίοι είναι προσιτοί από τον άνθρωπο που ζει εν σχέση με την αλήθεια, παραπέμπουν<span class="text_exposed_show" style="display: inline; font-family: inherit;"> στο απόλυτο. Ωστόσο γι’ αυτόν που βρίσκεται στη λήθη, η Ελληνική γλώσσα μεσολαβεί για την αφύπνιση. Κάθε λέξη(σημαίνον) στην Ελληνική γλώσσα, φανερώνει το εννοιολογικό περιεχόμενο του σημαινόμενου, οπότε συνδέει με την αλήθεια (α-λήθη).<br />Ο αρχαιοελληνικός πολιτισμός διέπονταν από την ολιστική φιλοσοφία, δηλαδή από τη σοφία του όλου. Συνεπώς, επικρατούσε μια, τελείως, διαφορετική αντίληψη περί της ζωής, εν σχέση με αυτήν που επικρατεί σήμερα, παγκόσμια, από την επίδραση του υλισμού.<br />Προείπαν, οι αρχαίοι Έλληνες, ότι η διέλευση μέσα από την Τρίτη διάσταση θα χρειαστεί άθλους ώστε ο άνθρωπος να μην χάσει την α-λήθη.<br />Είναι γνωστό κι επιβεβαιωμένο πλέον και από την σύγχρονη επιστήμη, ότι οι αισθήσεις αδυνατούν να συλλάβουν την άφατη πραγματικότητα. Ο νους παραπέμπει σ’ αυτήν, γι’ αυτό το λόγο προτάθηκε το «γνώθι σαυτόν»! Αυτή άλλωστε είναι η ειδοποιός διαφορά του ανθρώπου από τα άλλα έμβια, η δυνατότητά του, δηλαδή, να αποκτά επίγνωση, καθώς ο ίδιος είναι φορέας της ψυχής και της συνειδήσεως, οι οποίες συνδέουν με την άχρονη κι αδιάλειπτη συνέχεια της ζωής· αυτές οι δύο αξίες παραπέμπουν στη Σχέση και στο Απόλυτο.<br />Η συνείδηση είναι σχετική με τη νόηση, τον κοινό νου (ξυνό λόγο) και μας ειδοποιεί για τους ηθικούς νόμους που αφορούν τη μεταξύ των ανθρώπων σχέση, ως πολίτες του κόσμου και ως θνητά κι αθάνατα πουλιά της ελευθερίας.<br />Η θεία αρμονία παραμένει απρόσιτη, εάν δεν βιώνει ο άνθρωπος συνειδητά το παρόν, το άχρονο διηνεκές. Είναι, βεβαίως, μια κατάκτηση δύσκολη, το να βιώνει συνειδητά το παρόν, για το λόγο ότι μεσολαβεί η σχετικότητα του αισθητού κόσμου. Η συνειδητότητα του παρόντος προσδίδει τη βεβαιότητα της αδιάλειπτης συνέχειας της ζωής, στον άνθρωπο, παράλληλα, τον καθιστά υπεύθυνο. Η κατάσταση αυτή, αφενός μεν, προσφέρει την ευδαιμονία, αφετέρου όμως τον επιφορτίζει με ευθύνη απέναντι στο σύνολο.<br />Η διέλευση του ανθρώπου από την Τρίτη διάσταση αποκτά νόημα και αξία όταν βιώνεται με επίγνωση. Ο αρχαιοελληνικός πολιτισμός είχε σαφή προσανατολισμό στις ηθικές αξίες και είναι γνωστό ότι η τραγωδία, το θέατρο, η φιλοσοφία ασκούσαν παιδεία στους πολλούς. Υπήρχαν όμως και τα μυστήρια στα οποία οι μυημένοι αποκτούσαν επίγνωση της αθανασίας της ψυχής και έκτοτε διήγαγαν τη ζωή τους με υψηλά ηθικά κριτήρια.. Ο Διόδωρος ο Σικελιώτης λέει ότι : «οι μυούμενοι εγίνοντο ευσεβέστεροι, δικαιότεροι και κατά πάντα καλλίτεροι».<br />Ο αγνοών θα χρειαστεί να πληρώσει το τίμημα για τα λάθη του, θα υποστεί τιμωρία, που είναι η τιμή της μωρίας(κάθαρση) ώστε να κατακτήσει τη γνώση της αλήθειας και του δικαίου. Η πορεία δια μέσω των δοκιμασιών, είναι πορεία η οποία οδηγεί στην επίγνωση της σχέσεως εάν ο άνθρωπος τις αποδεχθεί ως μαθητεία. Και για να συμβεί η επίγνωση της σχέσεως θα πρέπει να συντριβούν τα περιοριστικά όρια της ατομικότητας η οποία είναι εγκλωβισμένη λόγω των ενστίκτων, των συμβατικών σχέσεων και της αδυναμίας να εξαρθεί στο Νου. Την πραγματικότητα που είναι τόσο ενδοκοσμική όσο και υπερβατική, την αντιλαμβάνεται ο άνθρωπος δια μέσω του Νοός! Αυτό είναι μέσα στις δυνατότητές του που κατακτάται δια της αυτογνωσίας.<br />Μέσω του ενστίκτου της επιβιώσεως, δημιουργεί τη θωράκιση στο ατομικό εγώ, αυτό έρχεται σ’ αντίθεση με τη ζωή, η οποία λειτουργεί εν σχέση. Στη Τρίτη διάσταση δοκιμάζει και δοκιμάζεται προκειμένου να γνωρίσει. Υποβάλλεται στη δοκιμασία για να αποκτήσει το βίωμα από το οποίο θα αποκομίσει τη γνώση που χρειάζεται. Αν επιβάλλει στους άλλους μέσω της άγνοιάς του, τους δικούς του όρους, τότε δεν θα αποκτήσει τη γνώση, αλλά ενοχές που επιβαρύνουν τη συνείδησή του.<br />Η γνώση του εαυτού επιτυγχάνεται δια μέσω του διαλόγου και δια μέσω άλλου που γίνεται απαρχή της πορείας προς το όλον. Ο άλλος και ο κάθε άλλος είναι μέρος της δοκιμασίας και όχι μόνον, είναι ένα μέσον στην κίνηση αυτή της ζωής, η οποία επιτελείται με τη συγκίνηση.<br />Αυτό που θεωρείται υπέρβαση και δοκιμασία στην ουσία είναι μέσον προσέγγισης των άγνωστων δυνατοτήτων και της διεύρυνσης των ορίων.<br />Το απόλυτο είναι απρόσιτο, χωρίς την εκμηδένιση των ορίων.<br />Η αναφορά στο Εν είναι καθοριστική και αναπόφευκτη . Δια μέσω του άλλου γίνεται απαρχή της πορείας προς το όλον.<br />Ο Λόγος μεσολαβεί για την αφύπνιση της συνειδήσεως, τη διάσπαση των ορίων και την ενθύμηση του πραγματικού προορισμού μας.<br />Το απόλυτο μένει πάντα αδιαπραγμάτευτο, Όλες οι μεγάλες μορφές, που σημάδεψαν τον πολιτισμό εκφράστηκαν εν σχέση με το απόλυτο, αλλά και δοκιμάσθηκαν αναφορικά προς αυτό.<br />Η προσέγγιση στο απόλυτο μπορεί να θεωρηθεί ουτοπία ωστόσο παραμένει σημείο αναφοράς και ηθική αξία.<br />Το απόλυτο βρίσκεται εντός της υπάρξεως του ανθρώπου ως μνήμη. Οι ηθικές αξίες μας προϊδεάζουν για το γεγονός ότι η ζωή είναι σχέση. Κάθε παράλειψη ή παράκαμψη αυτών, δεν μένει χωρίς συνέπειες. Είναι πολύ εύκολο και σύνηθες μέσα στη σχετικότητα να απολέσει κανείς την ενθύμηση αυτής της πραγματικότητας η οποία είναι παραδείσια κι ενώνει το εδώ με το επέκεινα.<br />Η μετοχή στη σχετικότητα είναι δύσβατη, καθώς σε παγκόσμιο επίπεδο λειτουργεί η υλιστική κοσμοθεωρία που δημιούργησε στεγανά σε νοητικό επίπεδο και υπέβαλλε το φόβο ότι η ζωή έχει ένα τέλος ενώ καλλιέργησε έναν τρόπο σκέπτεσθαι σε απόλυτη αντίθεση με τον ίδιο τον άνθρωπο ως αξία. Περιορίζοντας την αντίληψή του, υπέταξε μέσα σε όρια χρονικά την αγωνιστικότητά του, γεγονός που του στερεί την αληθινή χαρά που του δίνει η γνώση των άγνωστων δυνατοτήτων του και της αδιάλειπτης συνέχειας της ζωής.</span></div>
<div class="text_exposed_show" style="background-color: white; color: #666666; display: inline; font-family: Helvetica, Arial, sans-serif; font-size: 12px;">
<div style="font-family: inherit; margin-bottom: 1em; margin-top: 1em;">
ΑΛΚΜΉΝΗ ΚΟΓΓΙΔΟΥ<br />Ποιήτρια-δοκιμιογράφος</div>
</div>
</div>
ALKMINIhttp://www.blogger.com/profile/07657838321028996636noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-804080162230450674.post-89701971150944867982017-06-06T10:35:00.000-07:002017-06-06T10:35:00.828-07:00Η ΒΛΑΣΦΗΜΙΑ ΚΑΤΑ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div style="background-color: white; color: #1d2129; font-family: Helvetica, Arial, sans-serif; font-size: 14px; margin-bottom: 6px;">
Η ΒΛΑΣΦΗΜΙΑ ΚΑΤΆ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ</div>
<div style="background-color: white; color: #1d2129; font-family: Helvetica, Arial, sans-serif; font-size: 14px; margin-bottom: 6px; margin-top: 6px;">
Η άχρονη αξία του ανθρώπου είναι ό,τι πολυτιμότερο τον αφορά, ωστόσο χάνει την μνήμη αυτής. Η Αλήθεια τον ανακαλεί αλλά θα πρέπει να την αναζητήσει και να την αναγνωρίσει. Όπως γνωρίζουμε ο χρόνος στο σύμπαν δεν υφίσταται, όμως ερχόμενος ο άνθρωπος στην Τρίτη διάσταση εισέρχεται στο χωροχρόνο. Υποκείμενος στην πλάνη των αισθήσεων, αναγκάζεται να διαγωνισθεί αλλά και να ανταγωνισθεί με τους άλλους, με τ’ ανάλογα κριτήρια που προσφέρει ο κόσμος, σαν συνέπεια χάνει την ανάμνηση της θείας προελεύσεως και του επικείμενου προορισμού του και τότε κινδυνεύει να χάσει (να ξεχάσει), ολοσχερώς, την ίδια την αξία του. Τα έργα του Πνεύματος τον ανακαλούν στον υπαρξιακό και ένθεο προορισμό του καθώς ενεργοποιούν την ανάμνηση και προσφέρουν την ευκαιρία της συγκινήσεως.</div>
<div style="background-color: white; color: #1d2129; font-family: Helvetica, Arial, sans-serif; font-size: 14px; margin-bottom: 6px; margin-top: 6px;">
Υπάρχει μια μοναδική ατραπός προσέγγισης της υπερβατικής φύσεως του ανθρώπινου όντος κι αυτή ανοίγεται μέσω της παιδείας στην αρχαιοελληνική σοφία, ενώ κλειδί προς το άνοιγμα της σοφίας του σύμπαντος αποτελεί η Ελληνική γλώσσα.<br />Με αφορμή την εορτή του Αγίου Πνεύματος, ας γίνει μια, εκ νέου, αναφορά στα αριστουργήματα της τέχνης, της φιλοσοφίας και, βεβαίως, στο Λόγο, μέσω του οποίου ο άνθρωπος διατηρεί ζώσα την ύπαρξή του. Η ανανέωση δια του νοός είναι ό,τι ουσιαστικότερο για την ελευθερία του ανθρώπου που ζει μέσα στην περιοριστική αντίληψη της σχετικότητας και της υλιστικής κοσμοθεωρίας.</div>
<div style="background-color: white; color: #1d2129; font-family: Helvetica, Arial, sans-serif; font-size: 14px; margin-bottom: 6px; margin-top: 6px;">
Μέσω του Αγίου Πνεύματος διατηρείται μια συνεχής επαφή με την Αλήθεια του Λόγου. Το Πνεύμα γίνεται διακριτό από τις εκδηλώσεις Του, μέσω των αριστουργημάτων που οι άνθρωποι δημιουργούν και των έργων που είναι προορισμένα να δοξάζουν το Θεό! Εκφράζεται σε κάθε μορφή Τέχνης που αγγίζει και υπηρετεί την τελειότητα και τη θεία αρμονία. Τα μεγάλα μουσικά αριστουργήματα δίνουν τροφή ψυχής. Οι μεγάλοι ποιητές έχουν τη δύναμη να συγκινούν, να ευαισθητοποιούν και να ενθουσιάζουν. Κατά κάποιο τρόπο λειτουργούν ως μύστες που προσεγγίζουν στον άβατο χώρο της ψυχής. Ανασηκώνοντας το πέπλο της λήθης, ξυπνούν τη μνημοσύνη. Οι μεγάλοι ζωγράφοι λειτουργούν όπως και οι ποιητές χρησιμοποιώντας την εικόνα κι όχι το λόγο. Οι γλύπτες απελευθερώνουν, μέσα από την ύλη, το Πνεύμα και προσδίνουν στη μορφή την έκφραση των συναισθημάτων και των ψυχικών καταστάσεων, έτσι περιγράφουν την αισθητή και μη αισθητή πραγματικότητα.<br />Οι δωρεές του Αγ. Πνεύματος στην ανθρωπότητα είναι πολυσήμαντες και ό,τι και να πούμε είναι λίγο γι’ αυτήν την πολύτιμη ευεργεσία που μας προσφέρεται. Ο Θεός της Αγάπης που συγχωρεί τα πάντα, καταδικάζει τον άνθρωπο που θα αμαρτήσει κατά του Πνεύματος, αυτή η αμαρτία μένει ασυγχώρητη εις τους αιώνες των αιώνων. «… καὶ πᾶς ὃς ἐρεῖ λόγον εἰς τὸν υἱὸν τοῦ ἀνθρώπου, ἀφεθήσεται αὐτῷ· τῷ δὲ εἰς τὸ Ἅγιον Πνεῦμα βλασφημήσαντι οὐκ ἀφεθήσεται.» (κατά Λουκά 12,8-10) Δεν είναι άδικα καταδικαστικός ο Λόγος ! Ο ίδιος ο άνθρωπος αυτοκαταδικάζεται σε υπαρξιακό θάνατο, όταν απορρίπτει ή περιθωριοποιεί τις πνευματικές αξίες για το λόγο ότι αυτές του δίνουν την ευκαιρία να μην χάσει ό,τι πολυτιμότερο έχει κατά τη διέλευσή του από το χωροχρόνο, που επιφέρει τη λήθη και να μη χαθεί.</div>
<div style="background-color: white; color: #1d2129; font-family: Helvetica, Arial, sans-serif; font-size: 14px; margin-bottom: 6px; margin-top: 6px;">
Η πολεμική που ασκείται κατά των ελεύθερων ανθρώπων σε κάθε εποχή, ουσιαστικά μεταφράζεται σε πολεμική κατά του Πνεύματος και κατά της ίδιας τη ζωής. Οπουδήποτε κι αν αυτοί βρίσκονται, μέσα από, απερίγραπτα, αντίξοες συνθήκες, μετατρέπουν το κακό σε καλό, το σκοτάδι σε φως, την άγνοια σε γνώση και τη δυσαρμονία σε αρμονία. Η περιφρόνηση των ανθρώπων αυτών και των έργων τους, ο παραγκωνισμός τους, η αποσιώπησή τους, επισύρει μια ασυγχώρητη ενοχή. Όταν ο άνθρωπος δεν αξιολογεί τη ζωή με βάση την πνευματική παρακαταθήκη των αξιών, είναι σαν να καταργεί ο ίδιος τον εαυτό του! Όταν περιθωριοποιεί τις αξίες, εμμέσως, είναι σαν να τις απορρίπτει ή σαν να τις αντιμετωπίζει ως δευτερεύουσες και τότε καταδικάζει τον ίδιο τον εαυτό του σε υπαρξιακό θάνατο. Αποφεύγοντας την προσέγγιση προς τις αιώνιες αξίες στερείται πνευματικής τροφής και θείας κοινωνίας, η οποία τον διατηρεί ζωντανό μέσα στο συνεχές παρόν. Ο αυτοπεριορισμός του στερεί την υπέρτατη χαρά που προσφέρει η εύρεση του χαμένου θησαυρού. Υποκείμενος στην πλάνη των αισθήσεων μένει έγκλειστος στην ατομικότητά του, χάνοντας την ευκαιρία της ανανεώσεως δια μέσω του Νοός. Το σώμα του γίνεται τάφος, αποκομμένο από το Νου και υπό το κράτος της υλιστικής κοσμοθεωρήσεως που περιορίζει ακόμη και τη σκέψη, δημιουργεί αποκλεισμό κι απομόνωση.</div>
<div style="background-color: white; color: #1d2129; font-family: Helvetica, Arial, sans-serif; font-size: 14px; margin-bottom: 6px; margin-top: 6px;">
Η έξαρση από τα συμβατικά όρια και από την περιοριστική αντίληψη των αισθήσεων κάνει τον άνθρωπο ευτυχή ! Ευεργετούμενος από το Πνεύμα αντιλαμβάνεται την υπερβατική του αξία. Οι καρποί του Αγίου Πνεύματος που δόθηκαν στην ανθρωπότητα μέσω του πολιτισμού, της τέχνης, της φιλοσοφίας τον αποσπούν από την σχετικότητα. Ο θαυμασμός και η συγκίνηση που προκαλούν και που εμπνέουν δίνουν στον ίδιο την επίγνωση της σχέσεως.<br />Όταν έρχεται σε επαφή με τα αθάνατα έργα του Πνεύματος δεν χάνει την ανάμνηση της ίδιας της αξίας που κυοφορεί ο ίδιος, γι’ αυτό και συγκινείται.<br />Η ανάμνηση της θείας υπάρξεώς του διατηρείται ζωντανή μόνον μέσω του Πνεύματος.<br />Η μουσική αγγίζει δια μέσω του συναισθήματος τη ψυχή ενώ ο λόγος τη συνείδηση.<br />Είναι πιο εύκολο να συγκινηθεί δια μέσω της μουσικής παρά δια μέσω του λόγου.<br />Η ποίηση εφόσον είναι αποτέλεσμα της δωρεάς του Αγίου Πνεύματος αποκτά τη δυναμική του λόγου και λειτουργεί εάν κι εφόσον ο άνθρωπος δονηθεί μέσω της συγκινήσεως, που πάλλει τις λεπτές χορδές της υπάρξεώς του, τότε που η ποίηση είναι διαχρονική. Ο διαχρονικός λόγος είναι δωρεά του Αγ. Πνεύματος.<br />Η αδιαφορία είναι καταδικαστέα και ασυγχώρητη μορφή βλασφημίας αλλά μπορεί να είναι κι ένα πολύ ανησυχαστικό σύμπτωμα που δηλώνει τον υπαρξιακό θάνατο ως το τίμημα της μωρίας (τιμωρία). Ιδιαιτέρως, η αδιαφορία προς το Λόγο του Ευαγγελίου που δόθηκε για τη σωτηρία του ανθρώπου με τη χάρη του Αγίου Πνεύματος. Η αδιαφορία αυτή είναι συναφής προς την αδιαφορία για τη σωτηρία του ανθρώπου. Ας πούμε, λοιπόν, όλα αυτά τα δώρα που έλαβε ο άνθρωπος δια μέσω του Αγίου Πνεύματος και αποτελούν τα αριστουργήματα της τέχνης αλλά και αιώνιες αλήθειες που δόθηκαν δια μέσω της φιλοσοφίας, ότι δόθηκαν στην ανθρωπότητα και στον καθένα ξεχωριστά, μέσα απ’ αυτούς οι οποίοι τα έλαβαν, κάνοντας μια αυτοθυσιαστική ζωή. Ο λόγος του Θεού που δίνεται μέσω των Ευαγγελίων μας γνωστοποιεί την παρουσία του Θεού μέσα στο συνεχές γίγνεσθαι. Η Αλήθεια του Λόγου αφορά τον καθένα και μας χρεώνει αναλόγως. Γι’ αυτό είναι μεγάλη η τιμωρία όταν κι εφόσον μένουν ενώπιον αυτής της δωρεάς, ασυγκίνητοι ή αδιάφοροι οι άνθρωποι.<br />Ήδη η εποχή μας παρουσιάζει μεγάλη σύγχυση. Είναι αδύνατον ο άνθρωπος, βλέποντας και αντιμετωπίζοντας την πραγματικότητα ως έχει να μην αισθανθεί ότι βρίσκεται μέσα σ’ ένα έδαφος ξένο προς αυτόν. Εδώ παρουσιάζεται η ανάγκη του απόλυτου. Μόνον το απόλυτα καλό μπορεί να καλύψει το κενό. Στην ουσία ο άνθρωπος ως μόνος και μοναδικός αποζητά την κατανόηση και την αποδοχή. Η κατανόηση της μοναδικότητας και το έδαφος για να εκφράσει δημιουργικά τη μοναδικότητά του, δεν προσφέρονται. Έτσι, παρέμεινε ως αγνοών και αγνοούμενος, από τον εαυτό του και από τους άλλους, ποτέ όμως από το Θεό. Ακριβώς, εδώ η προσέγγιση στο Λόγο αποτελεί οδός σωτηρίας, οδός αυτογνωσίας.<br />Η συμβολή του Αγίου Πνεύματος είναι μεγίστη στην προσπάθεια του ανθρώπου να διαγωνισθεί ως προς τις αξίες της πίστεως, της αγάπης, της ελπίδας.<br />Οι καρποί του Πνεύματος δίνουν την παρουσία τους μέσα στους αιώνες. Είναι δυνατόν την ευαίσθητη περιοχή της ψυχής να τη συγκινήσουν, να διατηρήσουν την ενθύμηση ζωντανή της θείας καταγωγής και του αντίστοιχου προορισμού.</div>
<div style="background-color: white; color: #1d2129; font-family: Helvetica, Arial, sans-serif; font-size: 14px; margin-bottom: 6px; margin-top: 6px;">
Ο Θεός δεν εγκατέλειψε τον άνθρωπο μάλλον ο άνθρωπος εγκατέλειψε το Θεό.<br />Πριν την ανάληψη του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, οι μαθητές έλαβαν από τον ίδιο τον Κύριο την υπόσχεση ότι θα τους στείλει τον Παράκλητο, το Άγιο Πνεύμα.<br />Αυτή η υπόσχεση εκπληρώθηκε την ημέρα της Πεντηκοστής!<br />Η εξαγγελία ότι θα είναι μαζί μας έως της συντελείας των αιώνων, αποδεικνύεται μέσω των κεκλημένων που έλαβαν τη δωρεά του Αγίου Πνεύματος και παραστάθηκαν μέσα στην ιστορία με τις ιδιαιτερότητές τους. Ὀλοι όσοι ως δέκτες έλαβαν τη θεία Χάρη εκ των υστέρων συνεχίζουν την επιβεβαίωση που διαπερνά την ύπαρξη του ανθρώπου συνεχώς και μέσα στις μεταβλητότητες των εποχών ώστε να βεβαιώνεται ότι οι καρποί του Πνεύματος δεν έχουν σχέση με το χρόνο αλλά με το άχρονο διηνεκές.</div>
<div style="background-color: white; color: #1d2129; display: inline; font-family: Helvetica, Arial, sans-serif; font-size: 14px; margin-top: 6px;">
Αλκμήνη Κογγίδου.<br />Ποιήτρια-δοκιμιογράφος</div>
</div>
ALKMINIhttp://www.blogger.com/profile/07657838321028996636noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-804080162230450674.post-84288602575562876542017-06-04T17:01:00.002-07:002017-06-04T17:01:19.878-07:00ΛΕΠΤΟΤΗΤΑ ΚΑΙ ΕΥΑΙΣΘΗΣΙΑ (ΠΟΙΗΜΑ)<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<span style="background-color: white; color: #1d2129; font-family: Helvetica, Arial, sans-serif; font-size: 14px;">Λεπτότητα κι ευαισθησία</span><br style="background-color: white; color: #1d2129; font-family: Helvetica, Arial, sans-serif; font-size: 14px;" /><span style="background-color: white; color: #1d2129; font-family: Helvetica, Arial, sans-serif; font-size: 14px;">Της μνήμης υπεραίσθηση</span><br style="background-color: white; color: #1d2129; font-family: Helvetica, Arial, sans-serif; font-size: 14px;" /><span style="background-color: white; color: #1d2129; font-family: Helvetica, Arial, sans-serif; font-size: 14px;">Ανδαλουσία</span><br style="background-color: white; color: #1d2129; font-family: Helvetica, Arial, sans-serif; font-size: 14px;" /><span style="background-color: white; color: #1d2129; font-family: Helvetica, Arial, sans-serif; font-size: 14px;">Τί ομορφιές</span><br style="background-color: white; color: #1d2129; font-family: Helvetica, Arial, sans-serif; font-size: 14px;" /><span style="background-color: white; color: #1d2129; font-family: Helvetica, Arial, sans-serif; font-size: 14px;">Τι λουλούδια</span><span class="text_exposed_show" style="background-color: white; color: #1d2129; display: inline; font-family: Helvetica, Arial, sans-serif; font-size: 14px;"><br />Τι ευωδιές<br />Στον κήπο της ψυχής<br />Τραγούδια<br />Φωνές υπέροχες<br />Αγγελικές<br />Πάλλονται χορδές<br />Από λεπτότητα κι ευαισθησία<br />Ψυχές υψώνονται<br />Με προσευχές<br />Πρόσωπα φέγγουν<br />Θυμούνται και ζουν<br />Την αθωότητα όπως<br />Πριν γεννηθούν<br />ΣΧ</span><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg8h7M8lpJWcunFnFr2elcm1eN44gt4FhsYdXJQ3tM5xToNZ4xSRfXNHcwSDDaZNu-Sv1z6cFOMu-yqfJ0VuaB9aR6LlAYynyOWmouOZfThUJkRZFpsD0iQX-Fu9y0qVlzozXaxe9QQk8Z_/s1600/5d1258a3f57294c69717b5d31d124b1d.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1136" data-original-width="640" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg8h7M8lpJWcunFnFr2elcm1eN44gt4FhsYdXJQ3tM5xToNZ4xSRfXNHcwSDDaZNu-Sv1z6cFOMu-yqfJ0VuaB9aR6LlAYynyOWmouOZfThUJkRZFpsD0iQX-Fu9y0qVlzozXaxe9QQk8Z_/s400/5d1258a3f57294c69717b5d31d124b1d.jpg" width="225" /></a></div>
</div>
ALKMINIhttp://www.blogger.com/profile/07657838321028996636noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-804080162230450674.post-11370701885947533022017-05-25T11:47:00.002-07:002017-05-25T11:47:48.971-07:00Η ΑΞΙΑ ΚΑΙ Η ΣΗΜΑΣΙΑ ΤΗΣ ΛΕΠΤΟΜΕΡΕΙΑΣ <div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<span style="background-color: white; color: #1d2129; font-family: Helvetica, Arial, sans-serif; font-size: 14px;">H AΞΙΑ ΚΑΙ Η ΣΗΜΑΣΙΑ ΤΗΣ ΛΕΠΤΟΜΕΡΕΙΑΣ</span><br style="background-color: white; color: #1d2129; font-family: Helvetica, Arial, sans-serif; font-size: 14px;" /><span style="background-color: white; color: #1d2129; font-family: Helvetica, Arial, sans-serif; font-size: 14px;">Το Σύμπαν είναι ηθικό. Η αντιστοιχία αυτής της πραγματικότητας βρίσκεται στη Συνείδηση. Η Συνείδηση, η οποία λειτουργεί αυτόνομα, μέσα στον άνθρωπο, που τα πάντα καταγράφει, αποδεικνύει, πόσο αυτός είναι ένα μέρος του όλου και εν σχέση με το άπειρο Σύμπαν. </span><br style="background-color: white; color: #1d2129; font-family: Helvetica, Arial, sans-serif; font-size: 14px;" /><span style="background-color: white; color: #1d2129; font-family: Helvetica, Arial, sans-serif; font-size: 14px;">Από το μικρόκοσμο έως τον μακρόκοσμο, δέχεται, αλλά και προκαλεί, με τον τρόπο που σκέπτεται και ενεργεί, λεπτές ευαίσθητες επιδράσεις.</span><br style="background-color: white; color: #1d2129; font-family: Helvetica, Arial, sans-serif; font-size: 14px;" /><span style="background-color: white; color: #1d2129; font-family: Helvetica, Arial, sans-serif; font-size: 14px;">Θα μιλήσουμε για την λεπτομέρεια και τη σημασία της, διερευνώντας την ως ευαίσθητο σημείο της ψυχής που μεσολαβεί, άλλοτε θετικά κι άλλοτε αρνητικά μεταξύ των ανθρώπων. Επισημαίνουμε, πως η λεπτομέρεια μπορεί να λειτουργήσει ως συνδετικός κρίκος των ψυχών αλλά και αντίστροφα να καταστεί σημείο που επιφέρει την απόσταση. Το θέμα αυτό προϋποθέτει μια λεπτή διείσδυση στη σχέση, τόσο του ανθρώπου με τον εαυτό του, όσο και με τον άλλον. Εδώ, υπάρχει μια άμεση αλληλεπίδραση, καθώς η σχέση με τον άλλον είναι μια αντανάκλαση της σχέσεως με τον εαυτό και το ευθέως αντίστροφο. </span><br style="background-color: white; color: #1d2129; font-family: Helvetica, Arial, sans-serif; font-size: 14px;" /><span style="background-color: white; color: #1d2129; font-family: Helvetica, Arial, sans-serif; font-size: 14px;">Η ρήση «Εν το παν», που δόθηκε στους Δελφούς, επιβεβαιώνεται συνεχώς. Ό,τι αρνητικό ή θετικό πράττει κανείς στον άλλον ή στο περιβάλλον, είναι σαν να το πράττει στον ίδιο τον εαυτό του.. Η αυτογνωσία καθιστά τον άνθρωπο γνώστη της πραγματικότητας αυτής και όλων των ηθικών λεπτομερειών. Ο πνευματικός πολιτισμός που είναι και διαχρονικός επιβεβαιώνει αυτή την αλήθεια.</span><br style="background-color: white; color: #1d2129; font-family: Helvetica, Arial, sans-serif; font-size: 14px;" /><span style="background-color: white; color: #1d2129; font-family: Helvetica, Arial, sans-serif; font-size: 14px;">Κανένας δεν θα έκανε κακό στον άλλον, αν ήξερε ότι αυτό βλάπτει τον ίδιο. Ο Σωκράτης στην απολογία του λέει, πως δεν προσπαθεί να υπερασπιστεί τον εαυτό του, αλλά να προστατέψει τους δικαστές από την αδικία που πρόκειται να κάνουν με την καταδικαστική τους απόφαση, γιατί η αδικία βλάπτει αυτούς που αδικούν όχι αυτόν που αδικείται! </span><br style="background-color: white; color: #1d2129; font-family: Helvetica, Arial, sans-serif; font-size: 14px;" /><span style="background-color: white; color: #1d2129; font-family: Helvetica, Arial, sans-serif; font-size: 14px;">Τα λάθη και οι παραλήψεις που γίνονται ηθελημένα ή αθέλητα έχουν συνέπειες. Η παραβίαση της φυσικής ισορροπίας του πλανήτη, και όχι μόνον, είναι αποτέλεσμα της άγνοιας των ηθικών αρχών, που αποτελούν μέρος της συμπαντικής τάξεως. </span><br style="background-color: white; color: #1d2129; font-family: Helvetica, Arial, sans-serif; font-size: 14px;" /><span style="background-color: white; color: #1d2129; font-family: Helvetica, Arial, sans-serif; font-size: 14px;">Η άγνοια του Εαυτού που είναι σχετική με την άγνοια των ηθικών αρχών, που είναι απόλυτες και διαχρονικές, συνεπάγεται και την άγνοια του άλλου και την άγνοια της φυσικής και ηθικής τάξεως, γενικότερα. </span><br style="background-color: white; color: #1d2129; font-family: Helvetica, Arial, sans-serif; font-size: 14px;" /><span style="background-color: white; color: #1d2129; font-family: Helvetica, Arial, sans-serif; font-size: 14px;">Η λεπτομέρεια σ' όλο το εύρος της ζωής παρουσιάζει την αξία και τη σημασία της. Έχει σχέση με το μέτρο, με τους φυσικούς και ηθικούς νόμους. Ο Ηράκλειτος έλεγε «πώς θα μπορούσε κανείς να κρυφτεί μπροστά στο νοητό φως που δεν δύει ποτέ;»</span><br style="background-color: white; color: #1d2129; font-family: Helvetica, Arial, sans-serif; font-size: 14px;" /><span style="background-color: white; color: #1d2129; font-family: Helvetica, Arial, sans-serif; font-size: 14px;">Η γνώση του Εαυτού είναι συνειδητότητα που παραπέμπει στη σχέση και στη γνώση των απόλυτων ηθικών αρχών. </span><br style="background-color: white; color: #1d2129; font-family: Helvetica, Arial, sans-serif; font-size: 14px;" /><span style="background-color: white; color: #1d2129; font-family: Helvetica, Arial, sans-serif; font-size: 14px;">Αν συμβεί να έρθει ο άνθρωπος στην επίγνωση των παραλήψεών ή των λαθών του, εγκαίρως, σπεύδει να επανορθώσει, αν όμως όχι, τότε επωμίζεται την ενοχή, γιατί είναι αδύνατον να γίνονται παραλήψεις χωρίς συνέπειες. </span><br style="background-color: white; color: #1d2129; font-family: Helvetica, Arial, sans-serif; font-size: 14px;" /><span style="background-color: white; color: #1d2129; font-family: Helvetica, Arial, sans-serif; font-size: 14px;">«Τα πάντα με μαθηματική ακρίβεια</span><br style="background-color: white; color: #1d2129; font-family: Helvetica, Arial, sans-serif; font-size: 14px;" /><span style="background-color: white; color: #1d2129; font-family: Helvetica, Arial, sans-serif; font-size: 14px;">Τα πάντα σε μαθηματική ακρίβεια»</span><br style="background-color: white; color: #1d2129; font-family: Helvetica, Arial, sans-serif; font-size: 14px;" /><span style="background-color: white; color: #1d2129; font-family: Helvetica, Arial, sans-serif; font-size: 14px;">(Ποιητ. Συλλογή, ΠΕΡΑΣΜΑ, Αλκμήνης Κ.)</span><br style="background-color: white; color: #1d2129; font-family: Helvetica, Arial, sans-serif; font-size: 14px;" /><span style="background-color: white; color: #1d2129; font-family: Helvetica, Arial, sans-serif; font-size: 14px;">Η εποπτική ματιά της συνειδήσεως, ήδη έχει καταγράψει το λάθος ή την παράλειψη. Το θέμα είναι πως θα το διαχειριστεί κανείς. Εάν δεν έρθει στην επίγνωσή του θα το κουβαλάει ως βάρος ενοχής.</span><br style="background-color: white; color: #1d2129; font-family: Helvetica, Arial, sans-serif; font-size: 14px;" /><span style="background-color: white; color: #1d2129; font-family: Helvetica, Arial, sans-serif; font-size: 14px;">Φυσικά, κανείς δεν επιβάλλει τις ηθικές αρχές αλλά μόνον επιχειρεί να τις τηρήσει ο ίδιος.</span><br style="background-color: white; color: #1d2129; font-family: Helvetica, Arial, sans-serif; font-size: 14px;" /><span style="background-color: white; color: #1d2129; font-family: Helvetica, Arial, sans-serif; font-size: 14px;">Το ατομικό εγώ και η επίγνωση της υπάρξεως σαν δύο διαφορετικοί πόλοι, αρνητικός και θετικός, του ιδίου μαγνήτη, βρίσκονται εκ διαμέτρου αντίθετα. Η αιτία της διαφοράς αυτής, είναι η αντίληψη περί χρόνου.</span><br style="background-color: white; color: #1d2129; font-family: Helvetica, Arial, sans-serif; font-size: 14px;" /><span style="background-color: white; color: #1d2129; font-family: Helvetica, Arial, sans-serif; font-size: 14px;">Όταν ο άνθρωπος περιορίζεται από τις αισθήσεις, αποσπάται από τον Νου. Ο Νους του δίνει την επίγνωση της υπάρξεώς του, που τον εισάγει στην αδιάλειπτη ροή της ζωής, επίσης και στην καθολική και ενιαία πραγματικότητα («Εν το παν»). Τότε όλα γι’ αυτόν γίνονται σημαντικά καθώς ανακαλύπτει την ιερότητα τηs ζωής και το Θεό πανταχού Παρόντα. </span><br style="background-color: white; color: #1d2129; font-family: Helvetica, Arial, sans-serif; font-size: 14px;" /><span style="background-color: white; color: #1d2129; font-family: Helvetica, Arial, sans-serif; font-size: 14px;">Η γραμμική αντίληψη του χρόνου και η αντίστοιχη αξιολόγηση ζωής (κοσμοθεωρία του υλισμού) υποβάλλει τον άνθρωπο σε συνθήκες που επιβάλλονται και αποσπούν τον ίδιο από τη μνήμη, α-λήθη, της θείας του προελεύσεως.</span><br style="background-color: white; color: #1d2129; font-family: Helvetica, Arial, sans-serif; font-size: 14px;" /><span style="background-color: white; color: #1d2129; font-family: Helvetica, Arial, sans-serif; font-size: 14px;">Γενικότερα, στις συνθήκες που επικρατούν στην Τρίτη διάσταση αναγνωρίζουμε έναν κλοιό μέσα στον οποίο εγκλωβίζεται η σκέψη του ανθρώπου. </span><br style="background-color: white; color: #1d2129; font-family: Helvetica, Arial, sans-serif; font-size: 14px;" /><span style="background-color: white; color: #1d2129; font-family: Helvetica, Arial, sans-serif; font-size: 14px;">Ο λόγος του Θεού εφιστά την προσοχή, ακριβώς, για να μην αποσπασθεί ο άνθρωπος από την αιωνιότητα της υπάρξεώς του μέσα στις συνθήκες που βιώνει στην Τρίτη διάσταση. Έρχεται κάθετα ως υπενθύμιση της προελεύσεως και του επικείμενου προορισμού. </span><br style="background-color: white; color: #1d2129; font-family: Helvetica, Arial, sans-serif; font-size: 14px;" /><span style="background-color: white; color: #1d2129; font-family: Helvetica, Arial, sans-serif; font-size: 14px;">Στην πρώτη φάση της δημιουργικής εξελίξεώς του ανθρώπου, το ατομικό εγώ έχει τα προσωπικά στοιχεία, που δημιουργούν τη δική του άμυνα. Στην εξέλιξη, όταν διευρύνει τα όριά του και αποκτά ο άνθρωπος τη συνείδηση του συνυπάρχειν, μετατοπίζεται η μέριμνα από την ατομικότητα και λειτουργεί θετικά προς τον άλλον και το όλον. Αν όμως παραμείνει στο εγώ και δεν αφυπνισθεί η συνείδηση που του δίνει την επίγνωση της σχέσεως, τότε το εγώ είναι ζημιογόνο και κατακρατεί τον άνθρωπο στην άγνοια. Δημιουργεί έναν νοσηρό αποκλεισμό μία απομόνωση εφόσον, εμποδίζει την κίνηση της ψυχής που επιτελείται με τη συγκίνηση.</span><br style="background-color: white; color: #1d2129; font-family: Helvetica, Arial, sans-serif; font-size: 14px;" /><span style="background-color: white; color: #1d2129; font-family: Helvetica, Arial, sans-serif; font-size: 14px;">«οὐδείς ἑκών κακός», ο Σωκράτης υπενθυμίζει πως η λέξη «κακό» είναι βαρβαρικής προελεύσεως (Κρατύλος του Πλάτωνος) ενώ για την ελληνική φιλοσοφία υπήρχε η «εμπόδιση της κινήσεως», της «ροής» αυτού που είναι η «θεϊκή περιπλάνηση» =θεία άλη = αλήθεια. </span><br style="background-color: white; color: #1d2129; font-family: Helvetica, Arial, sans-serif; font-size: 14px;" /><span style="background-color: white; color: #1d2129; font-family: Helvetica, Arial, sans-serif; font-size: 14px;">Η απομόνωση στο ατομικό εγώ δημιουργεί εμπόδια στην κίνηση αυτή. Το εγώ αποτρέπει από την προσέγγιση στη συνείδηση, η οποία οδηγεί στην επίγνωση της σχέσεως. </span><br style="background-color: white; color: #1d2129; font-family: Helvetica, Arial, sans-serif; font-size: 14px;" /><span style="background-color: white; color: #1d2129; font-family: Helvetica, Arial, sans-serif; font-size: 14px;">Η άμυνα που υπαγορεύει το ένστικτο της αυτοσυντηρήσεως δημιουργεί έναν ατομικό κλοιό, μέσα στον οποίο έχει την εντύπωση ο άνθρωπος ότι αυτοπροστατεύεται. Ωστόσο, αυτός ο αποκλεισμός αποβαίνει, εν αγνοία του, η φυλακή του. Η άγνοια της αλήθειας τον καθιστά δέσμιο κι αφού ο ίδιος δεν είναι ελεύθερος, ούτε και η θέλησή του μπορεί να είναι ελεύθερη, αλλά απορρέει απ’ αυτό στο οποίο είναι υποκείμενος και δέσμιος.</span><br style="background-color: white; color: #1d2129; font-family: Helvetica, Arial, sans-serif; font-size: 14px;" /><span style="background-color: white; color: #1d2129; font-family: Helvetica, Arial, sans-serif; font-size: 14px;">Παρά ταύτα, το εγώ διαδραματίζει το σκοπό του και έχει τη θέση του στην εξέλιξη. Μπορεί, βέβαια, να σταθεί εμπόδιο, αλλά, πάλι, δεν είναι ανυπέρβλητο όταν, μάλιστα, ο άνθρωπος αποφασίζει να προχωρήσει. Εξάλλου, χρειάζονται τα εμπόδια στον αθλητή. Αν δεν υπήρχαν εμπόδια πως θα διαγωνίζονταν ένας αθλητής ώστε να αποδείξει την αξία του; </span><br style="background-color: white; color: #1d2129; font-family: Helvetica, Arial, sans-serif; font-size: 14px;" /><span style="background-color: white; color: #1d2129; font-family: Helvetica, Arial, sans-serif; font-size: 14px;">Ένα ενδιαφέρον ερώτημα είναι: «μπορεί ο άνθρωπος να χρησιμοποιήσει το εγώ με τρόπον ώστε, αντί για εχθρό και αντίπαλό του, να το έχει σύμμαχο»; </span><br style="background-color: white; color: #1d2129; font-family: Helvetica, Arial, sans-serif; font-size: 14px;" /><span style="background-color: white; color: #1d2129; font-family: Helvetica, Arial, sans-serif; font-size: 14px;">Εξαρτάται από τον ίδιο πώς θα διαχειριστεί και πως θα αντιμετωπίσει τον ατομικό κλοιό. </span><br style="background-color: white; color: #1d2129; font-family: Helvetica, Arial, sans-serif; font-size: 14px;" /><span style="background-color: white; color: #1d2129; font-family: Helvetica, Arial, sans-serif; font-size: 14px;"> Το εγώ χρειάζεται για την αυτοάμυνα. Η αυτοάμυνα τι χρειάζεται, όμως, όταν ο άνθρωπος ρίχνει τον εαυτό του στις πιο επικίνδυνες αποστολές και αποφασίζει να δώσει και τη ζωή του σ’ έναν σκοπό όπως, ας πούμε, ο Λεωνίδας με τους τριακόσιους που από την αρχή ήταν αποφασισμένος να πολεμήσει μέχρι θανάτου; (και δεν είναι ο μόνος) Ή ο μαραθωνοδρόμος που έτρεξε για να αναγγείλει στο Άστυ τη νίκη των Ελλήνων έναντι των Περσών (490πΧ.) ο οποίος τρέχοντας "συν τοις όπλοις θερμόν από της μάχης και ταις θύραις εμπεσόντα των πρώτων τοσούτων μόνον ειπείν χαίρετε και χαίρομεν, είτ' ευθύς εκπνεύσαι".. </span><br style="background-color: white; color: #1d2129; font-family: Helvetica, Arial, sans-serif; font-size: 14px;" /><span style="background-color: white; color: #1d2129; font-family: Helvetica, Arial, sans-serif; font-size: 14px;"> Η σκέψη που προέρχεται από το εγώ είναι υποκείμενη στο ένστικτο και σχετική με την αυτοάμυνα, άρα και υποκείμενη στο γραμμικό χρόνο. Το εγώ κινείται με μηχανισμούς βιολογικής άμυνας, σκέφτεται και λειτουργεί αναφορικά προς την κλειστή ατομικότητα και προς το χρόνο. </span><br style="background-color: white; color: #1d2129; font-family: Helvetica, Arial, sans-serif; font-size: 14px;" /><span style="background-color: white; color: #1d2129; font-family: Helvetica, Arial, sans-serif; font-size: 14px;">Αν ο μαραθωνοδρόμος δεν ήταν ενθουσιασμένος από τη νίκη των Ελλήνων, δεν θα έτρεχε όπως έτρεξε, θα σκεφτόταν την κούρασή του και θα έκανε στάσεις, θα καθυστερούσε και θα προστάτευε το άτομό του. Η αυτοάμυνα δεν τον ενδιέφερε.Τρέχοντας με αυτοθυσία, υπερέβει τις φυσικές του δυνάμεις κι έτσι επάξια κέρδισε την αθανασία! Διέσωσε την ύπαρξή του. Άρα κινήθηκε, όχι από το εγώ, αλλά κινήθηκε οδηγημένος από ενθουσιασμό που ο ενθουσιασμός είναι χαρακτηριστικό της υπάρξεως. Να προσθέσουμε, λοιπόν ,το συμπέρασμα ότι ο άνθρωπος που στο χωροχρόνο σκέφτεται και κινείται με ενθουσιασμό υπηρετώντας έναν ανώτερο σκοπό (φυσικά ο σκοπός του εμπνέει τον ενθουσιασμό), διασώζει την αθάνατη αξία της υπάρξεώς του. </span><br style="background-color: white; color: #1d2129; font-family: Helvetica, Arial, sans-serif; font-size: 14px;" /><span style="background-color: white; color: #1d2129; font-family: Helvetica, Arial, sans-serif; font-size: 14px;">Αντίθετα από το εγώ, η συνειδητότητα της υπάρξεως είναι άχρονη και διακατέχεται από την ανάγκη του συνυπάρχειν. Χαρακτηρίζεται από ενθουσιασμό και συγκίνηση που είναι κίνηση ζωής. Σκέφτεται τον τρόπο με τον οποίο θα εκφραστεί, θα δοθεί μέσω ενός έργου. Έτσι, η ύπαρξη δοκιμάζεται αλλά και δοκιμάζει συμπεριφορές και τρόπους συμπεριφοράς σε βαθμό ανάλογο προς τη λεπτότητα, το ήθος και την ποιότητα που διαθέτει η ίδια. </span><br style="background-color: white; color: #1d2129; font-family: Helvetica, Arial, sans-serif; font-size: 14px;" /><span style="background-color: white; color: #1d2129; font-family: Helvetica, Arial, sans-serif; font-size: 14px;"> Ο καθένας που παραμένει υπαρξιακά ανήσυχος, προσανατολίζεται στη λεπτομέρεια και το οφείλει αυτό στην εγρήγορση της συνειδήσεως.</span><br style="background-color: white; color: #1d2129; font-family: Helvetica, Arial, sans-serif; font-size: 14px;" /><span style="background-color: white; color: #1d2129; font-family: Helvetica, Arial, sans-serif; font-size: 14px;">Η λεπτότητα του συνυπάρχειν προκύπτει από την ευαισθησία της ψυχής, η οποία βρίσκεται, αδιαλείπτως, παρούσα μέσα στην πραγματικότητα. </span><br style="background-color: white; color: #1d2129; font-family: Helvetica, Arial, sans-serif; font-size: 14px;" /><span style="background-color: white; color: #1d2129; font-family: Helvetica, Arial, sans-serif; font-size: 14px;">Αν δεν μείνει άγρυπνη η υπαρξιακή ανησυχία του ανθρώπου, τότε κινδυνεύει να υποστεί τη λήθη υπό την επίδραση ενός ισοπεδωτικού τρόπου ζωής, που καταργεί τις λεπτές εκφάνσεις της ψυχής.</span><br style="background-color: white; color: #1d2129; font-family: Helvetica, Arial, sans-serif; font-size: 14px;" /><span style="background-color: white; color: #1d2129; font-family: Helvetica, Arial, sans-serif; font-size: 14px;">Έτσι, η ύπαρξη του ανθρώπου μέσα στη σχετικότητα κινδυνεύει από το συμβατικό τρόπο σκέπτεσθαι και εν προκειμένω τις συμβατικές σχέσεις, τον αγώνα της επιβιώσεως, την ατομικότητα και τις επιδιώξεις της, όλες αυτές οι εκφάνσεις του εγώ που δεν λειτουργούν αναφορικά προς την Ενότητα. Αντιθέτως, όλες οι λεπταίσθητες ευαισθησίες τίθενται υπό περιορισμό και συν τω χρόνω χάνονται μέσα στη λήθη. </span><br style="background-color: white; color: #1d2129; font-family: Helvetica, Arial, sans-serif; font-size: 14px;" /><span style="background-color: white; color: #1d2129; font-family: Helvetica, Arial, sans-serif; font-size: 14px;"> Τελικά, ο υπαρξιακός αφανισμός είναι ζήτημα λεπτομερειών που δεν έφθασαν στην επίγνωση του ανθρώπου. Είναι γεγονός ότι δεν είναι εύκολο να παραμείνει κανείς σ’ ό,τι τον καθιστά μοναδικό. Είναι μια λεπτομέρεια κι αυτή που δεν βρίσκεται σε πρωτεύουσα θέση. </span><br style="background-color: white; color: #1d2129; font-family: Helvetica, Arial, sans-serif; font-size: 14px;" /><span style="background-color: white; color: #1d2129; font-family: Helvetica, Arial, sans-serif; font-size: 14px;">Η σχέση είναι η λειτουργικότητα της ίδιας της ζωής καθώς η ζωή είναι σχέση. Κι όταν αντιμετωπίζει τη λεπτομέρεια ως δευτερεύουσα, χάνει την επαφή με την ψυχή του, διότι μέσω των λεπτομερειών δίνει στη ψυχή την ευκαιρία να εκφραστεί. </span><br style="background-color: white; color: #1d2129; font-family: Helvetica, Arial, sans-serif; font-size: 14px;" /><span style="background-color: white; color: #1d2129; font-family: Helvetica, Arial, sans-serif; font-size: 14px;"> H λεπτομέρεια αφορά όλο το φάσμα της ζωής. Καθοριστική, λοιπόν, γίνεται η παράλειψή της και ασύμφορη καθώς συνεπάγεται την ενοχή . Είναι πολύ μεγάλης σημασίας η συνειδητή μετοχή του ανθρώπου στη σχέση, γιατί η ζωή λειτουργεί εν σχέση. Η εγρήγορση χαρακτηρίζει αυτόν που βρίσκεται συνειδητά στο παρόν. Η αναφορά μας στις λεπτομέρειες έχει γενικότερο χαρακτήρα και δείχνει ακριβώς τη σοφία της θείας αρμονίας η οποία λειτουργεί σύμφωνα με αυτές τις λεπτές ισορροπίες και καθιστά τον άνθρωπο υπεύθυνο αναφορικά προς αυτές. </span><br style="background-color: white; color: #1d2129; font-family: Helvetica, Arial, sans-serif; font-size: 14px;" /><span style="background-color: white; color: #1d2129; font-family: Helvetica, Arial, sans-serif; font-size: 14px;">Αλκμήνη Κογγίδου</span><br style="background-color: white; color: #1d2129; font-family: Helvetica, Arial, sans-serif; font-size: 14px;" /><span style="background-color: white; color: #1d2129; font-family: Helvetica, Arial, sans-serif; font-size: 14px;">Ποιήτρια-Δοκιμιογράφος</span><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiJxD-EyrUNwnB2cGdWlR6dzF8I9bReGtIU0FzOCXQCG6CofeTzy5hvtjlOkzMKChuH8jPWnp3PHIcwaqmMX03f-Yg9SflT-1rUDbxkgOub9RPxySgtpmPGHSCE_kG6mX2mrrjMdDGnRHcs/s1600/apothanon.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="768" data-original-width="912" height="269" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiJxD-EyrUNwnB2cGdWlR6dzF8I9bReGtIU0FzOCXQCG6CofeTzy5hvtjlOkzMKChuH8jPWnp3PHIcwaqmMX03f-Yg9SflT-1rUDbxkgOub9RPxySgtpmPGHSCE_kG6mX2mrrjMdDGnRHcs/s320/apothanon.jpg" width="320" /></a></div>
</div>
ALKMINIhttp://www.blogger.com/profile/07657838321028996636noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-804080162230450674.post-4106257235432214632017-05-15T10:24:00.003-07:002017-05-15T10:24:47.852-07:00ΜΙΑ ΆΛΛΗ ΜΑΤΙΑ ΚΙ ΈΝΑΣ ΆΛΛΟΣ ΤΡΟΠΟΣ ΣΚΈΠΤΕΣΘΑΙ <div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<span style="background-color: white; color: #1d2129; font-family: "helvetica" , "arial" , sans-serif; font-size: 14px;">ΜΙΑ ΆΛΛΗ ΜΑΤΙΆ ΚΙ ΈΝΑΣ ΆΛΛΟΣ ΤΡΟΠΟΣ ΣΚΈΠΤΕΣΘΑΙ</span><br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh9tt667AzJQkWOyP-sneFIknwseWz6lLKRR1nudHTLXZqu0tIUHXn2EurCWKO4xwEvfgPLTyD9Aq7PhJIoP58ZyE4ge9whJ00xhi39I5gWBHd2kQEaMQWUWPxtaAatEU18AVQKy6BKL3-j/s1600/033-caspar-david-friedrich-theredlist.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh9tt667AzJQkWOyP-sneFIknwseWz6lLKRR1nudHTLXZqu0tIUHXn2EurCWKO4xwEvfgPLTyD9Aq7PhJIoP58ZyE4ge9whJ00xhi39I5gWBHd2kQEaMQWUWPxtaAatEU18AVQKy6BKL3-j/s320/033-caspar-david-friedrich-theredlist.jpg" width="251" /></a></div>
<br style="background-color: white; color: #1d2129; font-family: Helvetica, Arial, sans-serif; font-size: 14px;" />
<span style="background-color: white; color: #1d2129; font-family: "helvetica" , "arial" , sans-serif; font-size: 14px;">Ο Άϊστάιν, πριν από αρκετά χρόνια, είχε, όπως φαίνεται, κατανοήσει την ανάγκη μιας ουσιαστικής αλλαγής και είχε ανησυχήσει. Αυτό διαπιστώνουμε από τη φράση του : «αν θέλει να επιβιώσει η ανθρωπότητα, θα πρέπει να βρει έναν άλλον τρόπο σκέπτεσθαι»!</span><br />
<span style="background-color: white; color: #1d2129; font-family: "helvetica" , "arial" , sans-serif; font-size: 14px;">Ο αείμνηστος ποιητής μας Γ. Σεφέρης θα διαπιστώσει, επίσης, ότι πήραμε τη ζωή μας λάθος, στο γνωστό του ποίημα «Άρνηση». </span><br />
<span style="background-color: white; color: #1d2129; font-family: "helvetica" , "arial" , sans-serif; font-size: 14px;">«Πάνω στην άμμο τη ξανθή </span><br />
<span style="background-color: white; color: #1d2129; font-family: "helvetica" , "arial" , sans-serif; font-size: 14px;">Γράψαμε το όνομά της</span><br />
<span style="background-color: white; color: #1d2129; font-family: "helvetica" , "arial" , sans-serif; font-size: 14px;">Ωραία που φύσηξεν ο μπάτης</span><br />
<span style="background-color: white; color: #1d2129; font-family: "helvetica" , "arial" , sans-serif; font-size: 14px;">Και σβήστηκε η γραφή</span><br />
<span style="background-color: white; color: #1d2129; font-family: "helvetica" , "arial" , sans-serif; font-size: 14px;">Με τι καρδιά με τι πνοή</span><br />
<span style="background-color: white; color: #1d2129; font-family: "helvetica" , "arial" , sans-serif; font-size: 14px;">Τι πόθους και τι πάθος</span><br />
<span style="background-color: white; color: #1d2129; font-family: "helvetica" , "arial" , sans-serif; font-size: 14px;">Πήραμε τη ζωή μας λάθος</span><br />
<span style="background-color: white; color: #1d2129; font-family: "helvetica" , "arial" , sans-serif; font-size: 14px;">Κι αλλάξαμε ζωή»</span><br />
<span style="background-color: white; color: #1d2129; font-family: "helvetica" , "arial" , sans-serif; font-size: 14px;">Ελπίζουμε ότι, σήμερα, ο άνθρωπος έχει φθάσει στην ωριμότητα, εκείνη, που θα τον επιτρέψει να καταλάβει και να συμφωνήσει κι ο ίδιος, τόσο με τον επιστήμονα, όσο και με τον ποιητή.</span><br />
<span style="background-color: white; color: #1d2129; font-family: "helvetica" , "arial" , sans-serif; font-size: 14px;">Ένας άλλος ποιητής, ο Γ. Υφαντής, προσανατολίζει τη ματιά μας στη λεπτομέρεια που συνδέει με την τελειότητα στο φυσικό περιβάλλον και γράφει: </span><br />
<span style="background-color: white; color: #1d2129; font-family: "helvetica" , "arial" , sans-serif; font-size: 14px;">«Τι τέλεια κατσίκια, τα κατσίκια!</span><br />
<span style="background-color: white; color: #1d2129; font-family: "helvetica" , "arial" , sans-serif; font-size: 14px;">Χτες γεννηθήκαν και πως ξέρουν κιόλας,</span><br />
<span style="background-color: white; color: #1d2129; font-family: "helvetica" , "arial" , sans-serif; font-size: 14px;">με τόση ακρίβεια </span><br />
<span style="background-color: white; color: #1d2129; font-family: "helvetica" , "arial" , sans-serif; font-size: 14px;">όλα τα κατσικίσια πράματα,</span><br />
<span style="background-color: white; color: #1d2129; font-family: "helvetica" , "arial" , sans-serif; font-size: 14px;">θαρρείς και σπούδαζαν κατσικοσύνη μια ολόκληρη</span><br />
<span style="background-color: white; color: #1d2129; font-family: "helvetica" , "arial" , sans-serif; font-size: 14px;">Αιωνιότητα».</span><br />
<span style="background-color: white; color: #1d2129; font-family: "helvetica" , "arial" , sans-serif; font-size: 14px;">Αν θέλουμε να ερμηνεύσουμε τη σκέψη του μεγάλου επιστήμονα, θα λέγαμε ότι αυτή αφορά την αναπόδραστη ανάγκη του απόλυτου. Εφόσον, υποστηρίζει ότι δεν θα υπάρξει μέλλον για την ανθρωπότητα εάν αυτή δεν αλλάξει.</span><br />
<span style="background-color: white; color: #1d2129; font-family: "helvetica" , "arial" , sans-serif; font-size: 14px;">Είναι γεγονός, ότι, η σχετικότητα με την οποία και από την οποία εξακολουθεί να ζει και να σκέπτεται, ο άνθρωπος, υποθάλπει την πλάνη και υπερτονίζει την ατομικότητα.</span><br />
<span style="background-color: white; color: #1d2129; font-family: "helvetica" , "arial" , sans-serif; font-size: 14px;">Ας δούμε όμως ποιος είναι ο λάθος τρόπος σκέπτεσθαι τον οποίο η ανθρωπότητα θα πρέπει ν’ αλλάξει, αν θέλει να επιβιώσει.</span><br />
<span style="background-color: white; color: #1d2129; font-family: "helvetica" , "arial" , sans-serif; font-size: 14px;">Ας δούμε, τι προξένησε η υλιστική κοσμοθεωρία, η οποία περιορίζει στην επιφανειακή αντίληψη της ζωής και στην πλάνη των αισθήσεων, χάνοντας την προσωπική ματιά και προς τα μέσα και προς τα έξω.</span><br />
<span style="background-color: white; color: #1d2129; font-family: "helvetica" , "arial" , sans-serif; font-size: 14px;">Η γραμμική αντίληψη του χρόνου, που στηρίζεται στην πλάνη των αισθήσεων, στην απάτη του φαινομένου, του επιφανειακού, συνάδει μ’ έναν περιοριστικό τρόπο σκέπτεσθαι. Η εξαφάνιση της υπαρξιακής ανησυχίας, η διαφθορά, η απόσπαση από τη μοναδικότητα του προσώπου, είναι μερικά από τα αποτελέσματα αυτού του τρόπου σκέπτεσθαι. Επιτρέπει την αδικία, ευνοεί τα κατά συνθήκη ψεύδη και σαν συνέπεια, επιφέρει τη μοναξιά και την απομόνωση στο ατομικό εγώ.</span><br />
<span style="background-color: white; color: #1d2129; font-family: "helvetica" , "arial" , sans-serif; font-size: 14px;">Οι συνθήκες ζωής που διαμορφώνονται υπό την αντίληψη του γραμμικού χρόνου, θέτουν το άτομο υποκείμενο στις βιοτικές του ανάγκες και εξαρτώμενο από αυτές. Ενώ, το ίδιο κυνηγά και κυνηγιέται από το χρόνο, προσπαθώντας να ανταπεξέλθει, βρίσκεται διαρκώς σ’ ένα αγχωτικό ρυθμό που το καταπιέζει. Καθώς, το ένστικτο της επιβίωσης του υπαγορεύει έναν ατομικό αγώνα μέσα από τον οποίο αντιμετωπίζει τον άλλον, άλλοτε αμυνόμενο κι άλλοτε επιτιθέμενο, ως έναν εχθρό ή ως έναν άγνωστο και ξένο. Η ψυχή ως χώρος ευαισθησίας περιέρχεται στην λήθη. Δεν έχει τις προϋποθέσεις να παραχωρήσει την ύπαρξή του στην αναζήτηση και εύρεση των άγνωστων δυνατοτήτων του. </span><br />
<span style="background-color: white; color: #1d2129; font-family: "helvetica" , "arial" , sans-serif; font-size: 14px;">Σκεπτόμενος, ο σύγχρονος άνθρωπος, με τη γραμμική αντίληψη του χρόνου, απουσιάζει από το παρόν, το οποίο είναι ουσιαστικά άχρονο. Ωστόσο, το άχρονο παρόν, εν δυνάμει περιέχει το γραμμικό χρόνο και το μέλλον και το παρελθόν. Απουσιάζοντας από το παρόν, απουσιάζει από την ίδια τη ζωή, που καλεί στη μετοχή και στη συμμετοχή, γεγονός που προϋποθέτει την έξοδο από το εγώ, την αποδοχή της δοκιμασίας, τη μαθητεία στη λεπτομέρεια και τη σχέση. Η σχέση παραμένει ανεπίγνωτη, ανεξερεύνητη ως προϋπόθεση κοινωνίας των προσώπων κι ως προϋπόθεση εισαγωγής στη θεία οικονομία.</span><br />
<span style="background-color: white; color: #1d2129; font-family: "helvetica" , "arial" , sans-serif; font-size: 14px;">Δυστυχώς ο άνθρωπος μεταθέτει την ευθύνη του για ό,τι αφορά την εξέλιξη και την αλλαγή του κόσμου σε κάποιον άλλον, ή σε άλλους είτε πολιτικούς, είτε θρησκευτικούς ηγέτες. Έχει την εντύπωση ότι η αλλαγή θα έρθει απ’ έξω, ενώ η αλλαγή θα είναι εσωτερική απόφαση, από συνειδητή και προσωπική ανάγκη. </span><br />
<span style="background-color: white; color: #1d2129; font-family: "helvetica" , "arial" , sans-serif; font-size: 14px;">Ένας τρόπος σκέπτεσθαι υποβάλλεται από τη μικρή ηλικία και παραλαμβάνει το άτομο για να του επιβάλλει ψεύτικες αξίες ζωής, ενώ το υποβάλλει σε ανταγωνιστικούς ρυθμούς, μέσα στους οποίους αγνοεί τον εαυτό του και αγνοείται ως ύπαρξη από τους άλλους. Κι αυτό έχει σαν συνέπεια να μην αποκτά τη συνειδητότητα του συνυπάρχειν Διέρχεται ως αγνοών και αγνοούμενος. </span><br />
<span style="background-color: white; color: #1d2129; font-family: "helvetica" , "arial" , sans-serif; font-size: 14px;">Από το γονέα υποβάλλεται στο παιδάκι μια ανάλογη αντίληψη ζωής, η οποία δεν το χρεώνει με το ήθος και την υπευθυνότητα, η οποία εγείρεται μέσα από τη συνείδηση. Ενώ η ευαισθησία τη ψυχής καταργείται. Επικρατεί, ακόμη, η εντύπωση ότι η ζωή είναι το φαινόμενο που αντιλαμβάνεται μέσω των αισθήσεών του και ότι ο ίδιος ο άνθρωπος δεν είναι παρά ένα βιολογικό ον που γεννιέται και πεθαίνει. Έτσι, το άτομο γίνεται ευάλωτο στις συνθήκες που επιβάλλονται από τα συστήματα κι ακολουθεί υποτακτικά, χωρίς τη δική του κριτική ματιά. </span><br />
<span style="background-color: white; color: #1d2129; font-family: "helvetica" , "arial" , sans-serif; font-size: 14px;">Παύει ο άνθρωπος να είναι υποκείμενος στα συστήματα και στις συμβάσεις όταν αποκτήσει την κυριότητα του Εαυτού κι όταν αναλάβει ως κύριο μέλημά του το «Σεαυτόν άρχου». Η αυτογνωσία επίσης αφορά την αναζήτηση των άγνωστων δυνατοτήτων του και, βεβαίως, οδηγεί σε μια άλλη αντίληψη και στάση ζωής, την οποία ανακαλύψανε οι φιλόσοφοι και οι ποιητές. </span><br />
<span style="background-color: white; color: #1d2129; font-family: "helvetica" , "arial" , sans-serif; font-size: 14px;">Η αντικειμενική ματιά προσφέρεται στον ελεύθερο άνθρωπο που δεν έχει φόβο, ούτε επιθετικότητα είναι αποτέλεσμα της παιδείας και της δοκιμασίας που οδηγεί στην γνώση του Εαυτού.</span><br />
<span style="background-color: white; color: #1d2129; font-family: "helvetica" , "arial" , sans-serif; font-size: 14px;">Εάν, ο άνθρωπος στραφεί στον εσωτερικό του κόσμο, θα αποσπασθεί από την πλάνη των αισθήσεων και θα συνδεθεί με τη ψυχή και τη συνείδησή του, τότε θα διαπιστώσει ότι η ζωή είναι σχέση. </span><br />
<span style="background-color: white; color: #1d2129; font-family: "helvetica" , "arial" , sans-serif; font-size: 14px;">Αυτός ο τρόπος σκέπτεσθαι</span><br />
<span style="background-color: white; color: #1d2129; font-family: "helvetica" , "arial" , sans-serif; font-size: 14px;">είναι μια άλλη ματιά και τότε ο «άλλος» αποκτά αξία και σημασία. Κι όχι μόνον αλλά και το φυσικό του περιβάλλον δεν το αντιμετωπίζει με αδιαφορία.</span><br />
<span style="background-color: white; color: #1d2129; font-family: "helvetica" , "arial" , sans-serif; font-size: 14px;">Αλκμήνη Κογγίδου.</span><br />
<span style="background-color: white; color: #1d2129; font-family: "helvetica" , "arial" , sans-serif; font-size: 14px;">Ποιήτρια-δοκιμιογράφος</span></div>
ALKMINIhttp://www.blogger.com/profile/07657838321028996636noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-804080162230450674.post-849655219091604642017-03-11T15:51:00.000-08:002017-03-11T15:51:15.667-08:00Ένα φως μες στο σκοτάδι<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
ΕΝΑ ΦΩΣ ΜΕΣ ΣΤΟ ΣΚΟΤΑΔΙ<br />
<br />
Δεν χρειάζεται να δανεισθούμε τη φαντασία για να ζωγραφίσουμε την κόλαση. Ένα ανέκδοτο παρουσιάζει την εικόνα της: πηγαίνει ένας αμαρτωλός, που δεν μετάνιωσε στην άλλη ζωή· τον παραλαμβάνει ένας άγγελος και τον οδηγεί σ' έναν πανέμορφο κήπο. Στο κέντρο του κήπου προβάλει ένα πολυτελέστατο ανάκτορο όπου ο φίλος μας διαπιστώνει εκ των υστέρων ότι πρόκειται για ξενοδοχείο, εκεί τον εγκαθιστά σ' ένα ωραίο δωμάτιο με μια θαυμάσια θέα! Την άλλη μέρα έρχεται μια χαριτωμένη καμαριέρα και του φέρνει το πρωϊνό του, ένα πλήρες πρωϊνό. Ο άνθρωπός μας, που απολαμβάνει όλα αυτά τα ωραία πράγματα, μονολογεί σκεπτόμενος: «Μπα, θα έκαναν λάθος». Την επόμενη μέρα επακολουθεί, ακριβώς, το ίδιο πρόγραμμα με την παροχή όλων αυτών και συνεχίζεται το ίδιο κάθε μέρα. Αυτός, μη έχοντας καθαρή τη συνείδηση, δεν μπορεί να τα χαρεί, αρχίζει να πιέζεται απ' την επανάληψη και κάποια ώρα διαμαρτύρεται, ομολογώντας πως δεν είναι άξιος για τον Παράδεισο, γιατί είναι αμαρτωλός και πηγαίνει στον άγγελο να του το καταθέσει. Τότε ο άγγελος του λέει: «όχι δεν κάναμε λάθος εδώ είναι η κόλαση». Εδώ είναι η κόλαση, λοιπόν, εδώ που κυριαρχούν οι βιολογικές και βιοτικές ανάγκες. Τα στοιχεία της, μας τα προσφέρει η μονοτονία της ζωής αυτής, μας τα παρέχει ο άλλος και οι άλλοι που με την απρόσωπη ισοπεδωτική παρουσία τους, αποσπούν από τη ζωή, το όνειρο. Σ’ αυτό το συνεχές επαναλαμβανόμενο στενό απουσιάζει ο αέρας της ελευθερίας. Απουσιάζει η πρωτοτυπία, η ευχάριστη έκπληξη. Ξέρεις, εκ των προτέρων, τι θα πουν και τι θα κάνουν, ξέρεις τα όριά τους, πόσο μπορούν να δώσουν και ως που μπορούν να φθάσουν. Κι ο αέρας που δεν κυκλοφορεί και η αλήθεια που δεν κυκλοφορεί καταδικάζει τον άνθρωπο σε ένα επίπεδο τρόπο ζωής, σ’ αυτήν την επίπεδη ανάλωση, στην ρουτίνα, την οποία κινδυνεύει να την «πάρει» για ζωή. Κι αναζητά το βλέμμα του άλλου, το διάλογο, κινδυνεύει να θεωρηθεί παράφρων γι’αυτή την αναζήτηση. Μα, εδώ δεν υπάρχει το βλέμμα, υπάρχει το μάτι που είναι έτοιμο να επισημάνει το λάθος, έτοιμο να κατακρίνει για την ατέλεια. Το λάθος και το πταίσμα, που δεν το αναζήτησε ποτέ μέσα του, το αναζητά στον άλλον, γιατί η εξωστρέφεια είναι μία κατάσταση που τον κάνει να ζει μ’ όλο αυτό το ανομολόγητο, που έχει εντός του, τον κάνει και μπορεί να αντέχει και να συμβιβάζεται. Γι’ αυτό είναι αναγκαία η εξωστρέφεια, γιατί δεν μπορεί να συνυπάρξει με τον εαυτό του, φυσικά και ούτε με τον άλλον. Ετσι, δε χρειάζεται να χρησιμοποιούμε την φαντασία για να σκιαγραφήσουμε την κόλαση, ήδη υπάρχει στη ζωή μας μέσα από τις απρόσωπες σχέσεις! Φυσικά, υπάρχουν και οι διαπληκτισμοί, υπάρχουν και οι αντιδικίες. Αυτές υπάρχουν τότε, που νομίζει και φαντάζεται κανείς ότι μπορεί να συνδιαλλαγεί και να συνομιλήσει με βάση τη λογική, τον Κοινό Νου. Αλλά, όχι πρέπει, να το καταλάβει πως εκεί δεν χωράει ο διάλογος. Δεν υπάρχει η ελπίδα, γιατί είναι μία κατάσταση μη ανατρέψιμη. Απ’ αυτήν, μόνον ν’αποδράσει θα πρέπει ο συνειδητός, ο γρηγορών. Ν’ αποδράσει επιστρέφοντας στο Κέντρο του εαυτού του και, πάντα, ελπίζοντας πως θα συναντήσει κάποτε το βλέμμα του άλλου, ένα πρόσωπο, τουλάχιστον, που έχει το δικό του βλέμμα και φυλάει την ανησυχία του για την αλήθεια, για την αληθινή ζωή και φυλάγεται η ζωή σ’αυτό ακέραιη.<br />
Φυσικά, θα ήταν προτιμότερος ο θάνατος, ο φυσικός, από έναν τέτοιο συνεχή θάνατο, αν, δεν υπήρχε το Πρόσωπο, αυτό που κατάφερε να εξαρθεί, ν’ αυτονομηθεί και κράτησε το φως μέσα στα μάτια του και κράτησε τη ζεστασιά μέσα στην καρδιά του κι απλώνει το χέρι, το παιδικό του χέρι με την αγνότητα και την ειλικρίνεια για να δώσει και να πάρει το παλμό της ζωής! Ναι, αν δεν υπήρχαν αυτοί οι άνθρωποι, τότε όλος ο κόσμος θα βυθίζονταν μέσα στο σκοτάδι. Τότε, αυτή η κόλαση θα ήταν η καταδίκη όλων. Να, όμως που η ψυχή αντιδρά! Να, όμως, που δεν υποτάσσεται σ’ αυτό το θάνατο και ψάχνει και την ομορφιά και την αλήθεια και ψάχνει εναγώνια το άλλο Πρόσωπο, τον καθρέπτη της ψυχής.<br />
Μέσα, λοιπόν, σ’ αυτό το κενό και σ’ αυτήν την επαναλαμβανόμενη ρουτίνα και μέσα στην τύρβη της ζωής, που πήρε τη μορφή μιας τεράστιας μηχανής, που κινείται, χωρίς νόημα, πως θα μπορούσαμε να εννοήσουμε τη ζωή, αν, δεν υπήρχε ο Ανθρωπος που όταν το συναντάς διαλύονται τα σκοτάδια , αυτός που, όταν τον συναντάς, ανοίγει το παράθυρο της ψυχής σου στο φως; Και φθάνει λίγη ώρα για να οπλίσεις την ύπαρξή σου μ’ αυτή τη θαυμαστή ενέργεια που εκπέμπει, μ’ αυτή τη γλυκιά ζεστασιά, που δίνει το συναπάντημα. Αν, δεν υπήρχαν, αυτοί οι άνθρωποι και αυτές οι στιγμές, τότε ναι, βέβαια, η ζωή θα ήταν μία κόλαση. Μήπως, όμως, αυτό το κενό, κάνει πιο επώδυνη την απουσία του του αληθινού ανθρώπου, μήπως αυτό το κενό και αυτή η ρουτίνα είναι εκείνη που μας ενεργοποιεί στην αναζήτησή του; Ας πούμε, λοιπόν, ότι έτσι θα πρέπει να είναι κι ας αναζητήσουμε αυτή την «εστία», γιατί διαφορετικά ο άνθρωπος χωρίς τις διαπροσωπικές σχέσεις μένει ανέστιος!<br />
Αυτή η ζωή και αυτό το κενό, κάνει κάτι πολύ μεγάλο: μας αποσυνδέει εσωτερικά από 'κει που δεν υπάρχει προοπτική και μας χαρίζει και το δικαίωμα και το χρέος στην αναζήτηση του πραγματικού συντρόφου, εκεί που η ζωή συντίθεται. Η Συνείδηση τότε ανοίγει τον εσωτερικό δρόμο.<br />
Μήπως, όλη αυτή η ζωή, που για πολλούς λόγους δεν λέγεται ζωή, ήταν μία ετοιμασία, μία προετοιμασία για το πραγματικό αντάμωμα; Αν, όμως, δεν το συνειδητοποιήσει αυτό ο άνθρωπος και δεν μπει στη διαδικασία της αναζήτησης, τότε κι εδώ υπάρχει ο κίνδυνος. Αυτή η πρόσκαιρη ζωή, που κάθε στιγμή μπορεί να διακοπεί, έχει αξία, μόνον, όταν ανακαλύψει ο άνθρωπος το υπαρξιακό του αίτημα. Κι αυτό βιώνεται, πάντα, εν σχέση με τον άλλον. Βέβαια, έχουμε ένα παρελθόν, μέσα στο οποίο θα χρειαστεί ν' αναλογισθούμε τα λάθη, τις παραλείψεις, τα εγκλήματα που επέφερε η άγνοια του άλλου.<br />
Είναι γεγονός, πως οδεύουμε προς μια αλλαγή, όσοι πιστοί προσέλθετε! Το σάλπισμα της ζωής ακούγεται μέσα μας, μυστικά, καθώς φθάνει το πλήρωμα του χρόνου που δεν επιδέχεται, πλέον, άλλα λάθη κι άλλες παραλείψεις. Η Αγάπη είναι κυκλοφορήσιμη, είναι η ίδια η Ζωή. Κι εκεί που ο άνθρωπος συσσώρευσε ενοχές, δεν προσφέρεται, πλέον, το έδαφος, δεν υπάρχει η πιθανότητα της αντάμωσης. Μόνον εκεί που οι άνθρωποι δοκιμάσθηκαν, ετοιμάζεται το έδαφος αυτό, ετοιμάζεται η αλλαγή.<br />
Κόλαση, η λέξη χτυπάει άσχημα στο αυτί μας και η καρδιά μας δεν θέλει να δεχθεί κανέναν άνθρωπο να εξαιρείται της Αγάπης. Όμως, αυτή η λέξη ταιριάζει σ’ ό,τι πιο αρνητικό προς τη ψυχή μας. Και γίνεται κόλαση, η ζωή από τη πανομοιότυπη επανάληψη των ίδιων πραγμάτων, τον εγκλωβισμό στη συνήθεια, τον αποκλεισμό στα περιορισμένα όρια του εγώ, που εμποδίζει τη ροή της αλήθειας να εκφραστεί και να κυκλοφορήσει. Και είναι κρίμα η ζωή να γίνει μια ρουτίνα και η ρουτίνα να λέγεται ζωή, εκεί που κυριολεκτικά ασφυκτιά η ψυχή. <br />
Αλκμήνη Κογγίδου.<br />
Ποιήτρια - δοκιμιογράφος.</div>
ALKMINIhttp://www.blogger.com/profile/07657838321028996636noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-804080162230450674.post-37919692625444545052017-03-02T10:52:00.000-08:002017-03-02T10:53:50.016-08:00Η ΑΝΕΠΙΓΝΩΤΗ ΑΠΩΛΕΙΑ ΤΟΥ ΕΑΥΤΟΥ<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div style="background-color: white; color: #1d2129; font-family: Helvetica, Arial, sans-serif; font-size: 14px; margin-bottom: 6px;">
«Αλλά πού θa είσαι τη στιγμή που θά ’ρθει<br />
εδώ σ’ αυτό το θέατρο το φως;»<br />
[Τρία Κρυφά Ποιήματα, ΕΠΙ ΣΚΗΝΗΣ Α΄ , (ΣΤ΄) Γ. Σεφέρη]</div>
<div style="background-color: white; color: #1d2129; font-family: Helvetica, Arial, sans-serif; font-size: 14px; margin-bottom: 6px; margin-top: 6px;">
Η ανεπίγνωτη απώλεια του εαυτού.</div>
<div style="background-color: white; color: #1d2129; font-family: Helvetica, Arial, sans-serif; font-size: 14px; margin-bottom: 6px; margin-top: 6px;">
Πως επέρχεται η απώλεια του Εαυτού;<br />
Aπώλεια του Εαυτού, ουσιαστικά, δεν επέρχεται, επέρχεται η απώλεια της μνήμης του Εαυτού.<br />
Ανεπίγνωτα και ανώδυνα ο άνθρωπος χάνει την ανησυχία περί της υπάρξεώς του.<br />
Η ευαισθησία της ψυχής ατονεί αλλά το ίδιο και η μνήμη που συνέδεε τον έναν με τον άλλον και που διατηρούσε ζώσα τη συγκίνηση.<br />
Το ατομικό εγώ αναπτύσσει μια επιχειρηματολογία την οποία θεωρεί «λογική» αλλά καθώς δεν βρίσκεται εν σχέση με τον άλλον, ουσιαστικά είναι παράλογη· περιορίζεται στην ατομικότητα και στις ανάγκες της και δημιουργεί έναν κλοιό που ενισχύει τη χωριστικότητα και σταδιακά αποκλείει τη διαλεκτική.<br />
Ως μέσον έκφρασης του υποσυνειδήτου, το εγώ προσφέρει το έδαφος ώστε ανεξέλεγκτα να καλλιεργηθεί κάθε είδους υποβολή που προέρχεται από τον κόσμο. Υπάρχει μια σχέση αλληλεπίδρασης μεταξύ του εγώ και του κόσμου. “ΕΓΩ είναι ένας άλλος” γράφει ο Rimbaud. Και ο Σεφέρης, σχολιάζοντας Το ημερολόγιο της Κυρίας Έρσης, γράφει: «αυτό που λέγεται εγώ μπορεί ν’ ανήκει σε πολλούς ανθρώπους..». Ανήκει σε πολλούς ανθρώπους, θα λέγαμε, για το λόγο ότι το εγώ σχηματοποιείται από τις επιρροές των άλλων!<br />
Όλες οι ασχολίες, οι φροντίδες περιορίζονται στα όρια του χρόνου και ο ίδιος ο άνθρωπος ως βιολογικό ον είναι πεπερασμένος. Η γραμμική αξιολόγηση της ζωής μεταθέτει την ευθύνη από το παρόν στο μέλλον. Παράδειγμα: «τον φίλο μου που είχε πρόβλημα δεν μπόρεσα να τον δω, θα πάω όμως την άλλη εβδομάδα να τον επισκεφθώ».<br />
Δεν υπάρχει βεβαιότητα ότι την άλλη βδομάδα ο φίλος θα είναι εκεί, ακόμη, υπάρχουν άπειρα παραδείγματα της αναβολής αυτής, η οποία χρεώνει, συνειδησιακά, τον άνθρωπο. Η αναβολή εκφράζει μια λαθεμένη εμπιστοσύνη στο χρόνο και προέρχεται από το εγώ και από τις επιρροές που έχει λάβει από τον κόσμο.<br />
Η ανάμνηση της άχρονης υπάρξεως ατονεί έως ότου χάνεται. Θα εξετάσουμε πως επέρχεται αυτή η απώλεια; Ουσιαστικά, η ύπαρξη είναι πολύ σχετική με τη μοναδικότητα του προσώπου, η οποία αγνοείται, συνήθως.<br />
Το απόλυτο φιλοξενείται στην ζώσα ύπαρξη ως νόστος και ηθικός προσδιορισμός. Κι όταν μέσα στις συνθήκες που επικρατούν ο νόστος διατηρείται, αυτό αποτελεί ένδειξη ότι δεν έχει χαθεί η μνήμη (α-λήθη).<br />
Υποβάλλεται κανείς σε μια γενικευμένη άποψη ζωής που δεν συνάδει με τον ίδιο και τα ιδιαίτερα στοιχεία που τον χαρακτηρίζουν ως αξία και μοναδικότητα.<br />
Οι συγγενικές σχέσεις δημιουργούν ένα πλέγμα, μέσα από το οποίο ο άνθρωπος ως μοναδικότητα δεν είναι εύκολο να ξεχωρίσει, μεσολαβεί η συναισθηματική εξάρτηση κι είναι πάρα πολύ δύσκολο να εντρυφήσει κανείς στη μοναδικότητά του, η οποία δεν γίνεται και διακριτή. Όχι, μόνον, δεν γίνεται διακριτή, αλλά στα πλαίσια αυτά δεν είναι το ζητούμενο.</div>
<div style="background-color: white; color: #1d2129; font-family: Helvetica, Arial, sans-serif; font-size: 14px; margin-bottom: 6px; margin-top: 6px;">
Η ανησυχία της επιβιώσεως ή της κοινωνικής αποδοχής και της διακρίσεως μέσα στην οικογένεια και στην κοινωνία υποκαθιστά την υπαρξιακή ανησυχία, η οποία θα έδινε την προοπτική της αυτογνωσίας.<br />
Η ζωή εδώ, μέσα από τη γραμμική αντίληψη του χρόνου, δεν θεωρείται και δεν αντιμετωπίζεται ως πεδίο δοκιμασίας, γι’ αυτό και επέρχεται η λήθη.<br />
Ο Λόγος φέρει στο φως της συνειδήσεως έναν κίνδυνο, που μέσα στον στενό οικογενειακό χώρο μένει ανεξιχνίαστος. Πράγματι, όχι μόνον, ανάμεσα στους στενούς δεσμούς, στους στενούς διαδρόμους της συγκατοικήσεως, αλλά και ευρύτερα στον συμβατικό τρόπο σκέπτεσθαι και ζωής, θα εντοπίσουμε τον κίνδυνο του υπαρξιακού αφανισμού, ο οποίος απορρέει από την συμβιβαστική σχέση του ατομικού εγώ με τη σχετικότητα και το χρόνο.</div>
<div style="background-color: white; color: #1d2129; font-family: Helvetica, Arial, sans-serif; font-size: 14px; margin-bottom: 6px; margin-top: 6px;">
Οι ηθικοί συμβιβασμοί δεν γίνονται ορατοί μέσα στην οικογένεια, η οποία τους καλλιεργεί και συχνά, εν αγνοία της, τους επιβραβεύει.<br />
Η οικογένεια είναι σχετική με το χρόνο κι όχι με το άχρονο της υπάρξεως. Η συναισθηματική εξάρτηση από τους οικείους οδηγεί σε μια περιοριστική αντίληψη σχετική με το χρόνο.<br />
Συμβαίνει ένας αποπροσανατολισμός. Οι αισθήσεις δεν προσφέρουν τη γνώση της αλήθειας. Το πνεύμα του κόσμου δεν είναι ευδόκιμο για τον ξεχωριστό. Ο αγώνας της επιβιώσεως είναι σκληρός και δεν μπορεί ο άνθρωπος να τον παρακάμψει. Επειδή είναι ον κοινωνικό δημιουργεί τις προϋποθέσεις να γίνεται αποδεκτός, ωστόσο σ’ αυτήν την περίπτωση ισχύει η σχετικότητα. Ανεπίγνωτα, ο άνθρωπος κάθε στιγμή μπορεί να καταστεί ένοχος, αν δεν βρίσκεται σε εγρήγορση. Η ανεπίγνωτη ενοχή ευνοεί την υπαρξιακή λήθη.</div>
<div style="background-color: white; color: #1d2129; font-family: Helvetica, Arial, sans-serif; font-size: 14px; margin-bottom: 6px; margin-top: 6px;">
Η ανασφάλεια προκύπτει από την αδυναμία του ανθρώπου ως βιολογικό ον.<br />
Το ήθος προκύπτει από την επίγνωση της αθανασίας της υπάρξεως.<br />
Oι συμβάσεις τείνουν να καλύψουν ένα αίσθημα ανασφάλειας, ωστόσο καθώς λειτουργούν με το πνεύμα του γραμμικού χρόνου, δημιουργούν έναν κλοιό, μέσα στον οποίο χάνεται η επαφή του ανθρώπου με την αλήθεια και το δίκαιο, χάνεται, επίσης, η ανησυχία του για την αθάνατη ύπαρξή του!</div>
<div style="background-color: white; color: #1d2129; font-family: Helvetica, Arial, sans-serif; font-size: 14px; margin-bottom: 6px; margin-top: 6px;">
Ο κλοιός, για τον οποίο μιλήσαμε παραπάνω, αποτελεί την ίδια τη φυλακή του ανθρώπου. Η αντίληψη που προσφέρουν οι αισθήσεις, που είναι σχετικές με το γραμμικό χρόνο και ο τρόπος σκέπτεσθαι με βάση αυτήν, έχει σαν συνέπεια την απουσία του ανθρώπου από το άχρονο συνεχές. Αυτό όμως τον καθιστά, ανεπίγνωτα, ένοχο, για το λόγο ότι δεν λειτουργεί εν σχέση και απουσιάζει από το παρόν. Κυνηγώντας το χρόνο, χάνει την επαφή του με τη ζωή και το κυριότερο με τον ίδιο τον Εαυτό που βρίσκεται σε σχέση με τον άλλον και το όλον.<br />
Άλλωστε, αυτή η διαδικασία της επανάληψης των λαθών, προέκυψε από το γεγονός ότι απουσιάζει από τη συνείδηση που βρίσκεται στο αέναο παρόν και από την ευαισθησία της ψυχής.<br />
Το βάρος των ενοχών συνιστά αιτία αποσύνδεσης από τη ψυχή. Όταν συμβεί ο αποκλεισμός στην ατομικότητα, ο άνθρωπος αυτοπεριορίζεται και προσανατολίζεται σε στόχους εγκοσμιακούς, ευάρεστους στο στενό του περιβάλλον. Αλλοτριώνεται τότε και η αλλοτρίωση τον αποσυνδέει από την ευαισθησία της ψυχής. Χάνοντας τη σχέση του με το βάθος της υπάρξεώς του, υπόκειται τη φθοροποιά επίδραση του χρόνου. Επιστρατεύει όλον το δυναμισμό του για να δώσει τη μάχη του μέσα στη σχετικότητα, μια μάχη επιβιώσεως και καταξιώσεως, ακόμα και οι γνώσεις που λαμβάνει έχουν αυτόν τον σκοπό..</div>
<div style="background-color: white; color: #1d2129; font-family: Helvetica, Arial, sans-serif; font-size: 14px; margin-bottom: 6px; margin-top: 6px;">
Εκείνο που αγνοεί, και δικαιολογημένα, είναι πώς να διαχειριστεί την άχρονη ύπαρξή του, μέσα στη σχετικότητα του χωροχρόνου. Καθώς, ενώ μετέχει στο χρόνο, ταυτόχρονα η ύπαρξή του ανήκει στο άχρονο και στο απόλυτο.<br />
O Eαυτός είναι η συνειδητότητα που προσφέρει την επίγνωση της σχέσεως με το όλον και συνδέει, μέσω της ευαισθησίας, με κάθετί ζωντανό, ζώο, φυτό, άνθρωπο κλπ. Δεν έχει σχέση με το χρόνο, δεν περιορίζεται σε όρια φυσικά…<br />
Η ευαισθησία λειτουργεί όταν ο άνθρωπος είναι ελεύθερος από εξαρτήσεις. Εάν, συνειδητοποιήσει την ύπαρξή του τότε, όχι, μόνον, η ηθική του δεν περιορίζεται σε συμβατικά πλαίσια αλλά τίθεται στην υπηρεσία ενός έργου, σύμφωνα με τάλαντά του για το κοινό καλό.</div>
<div style="background-color: white; color: #1d2129; font-family: Helvetica, Arial, sans-serif; font-size: 14px; margin-bottom: 6px; margin-top: 6px;">
Η Δευτέρα μεγάλη εντολή «αγαπήσεις τον πλησίον σου ως εαυτόν» αποτελεί την αφετηριακή πορεία της αυτογνωσίας, η οποία επιτελείται μέσω της διαλεκτικής. Η διαλεκτική αφορά μια έξαρση από το χρόνο, ο άλλος στην περίπτωση αυτή γίνεται ευκαιρία για την αναγωγή του ανθρώπου προς το Εν. Τούτο αποτελεί μεγάλο και σημαντικό γεγονός, γιατί δίνει την ευκαιρία στον άνθρωπο που κατέρχεται στην Τρίτη διάσταση και υπόκειται τη σχετικότητα, να μην απολέσει την μνήμη της καταγωγής, παραλλήλως, και του ένθεου προορισμού.<br />
Αυτό, ακριβώς, επιχειρεί ο λόγος του Θεού, να τον φέρει σ’ επαφή με τη ψυχή και τη συνείδηση, που λειτουργούν εν σχέση με τον άλλον και το όλον ώστε να μην υποστεί μέσα στο χρόνο τις συνέπειες των λαθών και των παραλείψεων. Όταν προτείνει : «γίνεσθε ως τα παιδία ότι αυτών εστί η βασιλεία των ουρανών» δίνει πραγματικά έμφαση στην αθωότητα, που προκύπτει από την παιδική ψυχή και στην οποία διατηρείται η ανάμνηση. Το παιδί αποζητά το παιχνίδι, αποζητά το φίλο του για να παίξει.<br />
Στο παιχνίδι της αυτογνωσίας συμβαίνει η διαλεκτική του γίγνεσθαι. Βεβαίως,, αυτό δεν είναι εύκολη υπόθεση γι’ αυτό υπόκειται τη δοκιμασία.</div>
<div style="background-color: white; color: #1d2129; font-family: Helvetica, Arial, sans-serif; font-size: 14px; margin-bottom: 6px; margin-top: 6px;">
Ο κίνδυνος του υπαρξιακού αφανισμού συμβαίνει όταν επέλθει η λήθη και είναι κίνδυνος γιατί δεν είναι, πλέον, ανήσυχος ο άνθρωπος καθώς κυριαρχείται από έναν αγώνα που είναι τόσο άσχετος με τον ίδιο ως μοναδικότητα, ως υπαρξιακό, και συμπαντικό ον.<br />
Τον κίνδυνο του υπαρξιακού αφανισμού, επισημαίνει και ο ποιητής:<br />
«Αλλά πού θα είσαι τη στιγμή που θα ’ρθει εδώ σ’ αυτό το θέατρο το φως;» Γ. Σεφέρης.</div>
<div style="background-color: white; color: #1d2129; font-family: Helvetica, Arial, sans-serif; font-size: 14px; margin-bottom: 6px; margin-top: 6px;">
Αλκμήνη Κογγίδου<br />
Ποιήτρια –Δοκιμιογράφος</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg3Ju9WHuDA97e8J8d_18NsCwn8CnRbbDPDJCpcYjmNCZajBS6HtDwiXqy3TDxW5sjlyhOeNZSrXi-C4DinWgIR6jIXrs9qdG1-7BGGjjVD4LG2NYko7OEf-YR_dwVCOGZfuFilETKWjZmc/s1600/%25CE%25A3%25CE%25B5%25CF%2586%25CE%25AD%25CF%2581%25CE%25BE.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg3Ju9WHuDA97e8J8d_18NsCwn8CnRbbDPDJCpcYjmNCZajBS6HtDwiXqy3TDxW5sjlyhOeNZSrXi-C4DinWgIR6jIXrs9qdG1-7BGGjjVD4LG2NYko7OEf-YR_dwVCOGZfuFilETKWjZmc/s1600/%25CE%25A3%25CE%25B5%25CF%2586%25CE%25AD%25CF%2581%25CE%25BE.jpg" /></a></div>
</div>
ALKMINIhttp://www.blogger.com/profile/07657838321028996636noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-804080162230450674.post-27001826452559191982017-03-01T11:05:00.000-08:002017-03-01T11:05:02.868-08:00Θνητότητα και αιωνιότητα<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div style="background-color: white; color: #1d2129; font-family: Helvetica, Arial, sans-serif; font-size: 14px; margin-bottom: 6px;">
Θνητότητα και αιωνιότητα<br />Η ζωή και ο θάνατος φαίνεται να συνιστούν δύο, εκ διαμέτρου, αντίθετες πραγματικότητες. Αν όντως, στο βάθος και πέρα από τις φαινομενικές αντιφάσεις, περιέχεται μια υπέρτατη σοφία, έχουμε τη δυνατότητα να το διερευνήσουμε μόνον με τον νου. Διεισδύοντας ο νους στην ουσία και την αλήθεια, έχει την ικανότητα να βρει και σ’ αυτές τις φαινομενικές αντιφάσεις ένα κρυμμένο νόημα, καθώς και να ανακαλύψει τη βαθύτερη σχέση των πραγμάτων.<br />Μία από τις φράσεις που περιέχονται στο λόγο του Θεού, εμβαθύνει σ’ αυτή τη σχέση και από μόνη της είναι ενδεικτική της υπέρτατης σοφίας, πάνω στην οποία θεμελιώνονται οι φυσικοί και ηθικοί νόμοι. «ἐάν μὴ ὁ κόκκος τοῦ σίτου πεσών εἰς τὴν γῆν ἀποθάνη αὐτός μόνος μένει ἐάν δὲ ἀποθάνη πολύν καρπόν φέρει» (κατ. Ιωάνν. 12, 24).<br />Η θνητότητα και η αιωνιότητα είναι σχετικές. Ο Λόγος κατατίθεται ως ο ακρογωνιαίος λίθος για την οικοδόμηση ενός νέου τρόπου αντιλήψεως που δεν αγνοεί τη σχέση του φυσικού με το μεταφυσικό, γι’ αυτό είναι θεμελιώδης ο προσανατολισμός του νου στο Λόγο.<br />Πού είναι ο θάνατος και πού είναι η ζωή; Η ζωή αποκτά νόημα με τη συνειδητή μετοχή του ανθρώπου στο γίγνεσθαι. Η αφύπνιση της συνειδήσεως επισημαίνεται ως αναγκαία προϋπόθεση ώστε να αντιληφθεί ο άνθρωπος τη σχέση του με τον άλλον και με το όλον.<br />Με το πνεύμα της Ενότητας δεν υπάρχει θάνατος, υπάρχει η αιώνιος ζωή. Αυτή η γνώση είναι αποτέλεσμα της μυήσεως στην υπερβατική πραγματικότητα. Αιώνες, ο άνθρωπος διήλθε ως αγνοών και αγνοούμενος, οδηγημένος από συνθήκες και συμβάσεις, χωρίς να αντιληφθεί τη σχέση.<br />Οι μυστικοί κώδικες που δόθηκαν στην ανθρωπότητα, δια μέσου των μεγάλων μυστών, των φιλοσόφων και διδασκάλων, παρέμειναν αναξιοποίητοι από τους πολλούς. Το μέτρο που είναι άριστο, η αυτογνωσία ως προϋπόθεση ελευθερίας και το πνεύμα της Ενότητας παρέμειναν στη μυστική τους απρόσιτη ιερότητα. Έρχεται ο θεός Λόγος να καλέσει τον καθένα στην αφύπνιση της συνειδήσεώς του ώστε να αντιληφθεί τη σχέση του με τον άλλον και το όλον. Αν η ανθρωπότητα δεν αγνοούσε τις διδασκαλίες των μεγάλων μυστών και τους κώδικες ζωής που κατέθεσαν, η εικόνα του κόσμου θα ήταν τελείως διαφορετική, θα λειτουργούσαν όλα σ’ μια άλλη βάση· η εκπαίδευση μ’ έναν άλλο τρόπο σκέπτεσθαι θα οικοδομούσε έναν άλλο τρόπο ζωής. Ωστόσο, αυτό που δεν έγινε από το σύνολο, αλλά από ορισμένους μοναχικούς και αποφασισμένους, φαντάζει εντελώς επαναστατικό μέσα στις υπάρχουσες συνθήκες, αλλά συνιστά τον πνευματικό πολιτισμό..<br />Η εξέλιξη του καθενός αποτελεί προσωπική υπόθεση και συντελείται με ιδιαίτερο τρόπο. Είναι πάρα πολύ σημαντικό αυτό· εάν το πιστέψει ο άνθρωπος, τότε θα προσπαθήσει να βρει τι είναι ο ίδιος, να βρει τη μοναδικότητά του, τα δικά του στοιχεία. Δεν θα πρέπει να αγνοούμε ότι υπάρχει για τον καθένα η υποκειμενική πραγματικότητα…<br />Αν, για την ανθρωπότητα ο ένας έχει μηδενική αξία, δεν συμβαίνει το ίδιο για τον Δημιουργό. Εάν, ο άνθρωπος συνέρχεται μ’ αυτή την επίγνωση στο παρόν, λαμβάνει θέση ενεργό για τη ζωή τη δική του και γενικότερα τις ζωές των άλλων, καθώς ο ίδιος είναι μέρος του όλου. Έτσι, καταργεί τη χωριστικότητα και εισέρχεται στην ενιαία πραγματικότητα. Το εγώ χάνει την υπόστασή του, δεν υπάρχει «δικό μου» και «δικό σου» και ο θάνατος δεν υπάρχει ως τέλος αλλά ως αρχή μιας άλλης θέσεως μέσα στο σύμπαν. Το να μην απωθεί ο άνθρωπος αυτό το αναπόδραστο γεγονός αλλά να το φέρνει ενώπιόν του και να το αντιμετωπίζει, τον κάνει να ανοίγει τα μάτια του στο παρόν και να αποφασίζει το ακατόρθωτο, μέσα σε μια αέναη προσπάθεια κατά την οποία ο ίδιος επιχειρεί να ζει συνειδητά κάθε στιγμή. Από αυτήν την άποψη η αποδοχή του θανάτου συνιστά τη πλέον θετική κατάφαση ζωής και σημαίνει όχι την απαξίωσή της αλλά την έγερση προς μια πορεία ενώσεως του ανθρώπου με το θεό.<br />Ερχόμενος στον κόσμο των φαινομένων και των ψευδαισθήσεων, ο άνθρωπος υφίσταται την απάτη των αισθήσεων και στρέφει τη ματιά προς τα έξω. Αυτή, όμως, η ματιά, του αποστερεί τη δυνατότητα να προσεγγίσει την αλήθεια και να γνωρίσει τον εαυτό του. Η εσωτερικότητα είναι εκείνη που τον προετοιμάζει για την έξοδό του από τη φθαρτότητα και από το φαινόμενο και τον οδηγεί στην υπερβατική του φύση, στην αιώνια αξία της ψυχής του. Κι ακόμα, μόνον η εσωτερική όραση, του δίνει τη δυνατότητα να προσεγγίσει τον άλλον. Η αυτοθυσιαστική ζωή των ηρώων, των αγίων και των μαρτύρων στην ουσία είναι μια απόδειξη της ελευθερίας των, που προέρχεται από τη βεβαιότητα πως δεν είναι η ζωή μέσα στα όρια, που οι αισθήσεις και ο συμβατικός τρόπος του σκέπτεσθαι, την έχουν περιορίσει.<br />Η εσωτερική όραση δεν είναι σχήμα λόγου, είναι κατάκτηση του νου, καθώς απαλλάσσεται από το υποσυνείδητό του και ανοίγει τη στενωπό της ατομικότητάς προς τον άλλον και προς το όλον.<br />Συνήθως, οι άνθρωποι θέλουν να ξεχάσουν το θάνατο, αυτοί όμως που θέλουν να γνωρίσουν τον εαυτό τους δεν παρακάμπτουν το γεγονός αυτό. Αναζητούν μέσα από τη βίωση του παρόντος το νόημα της ζωής τους και την ηθική τους ευθύνη.<br />Ο άνθρωπος κατέχεται από το φόβο του θανάτου, ενώπιον του οποίου αισθάνεται μόνος! Αυτό που φοβάται είναι το άγνωστο, όμως ο θεός τον προετοιμάζει, ήδη, απ’ αυτή τη ζωή για τη μετάβαση στην άλλη, δια μέσω της αποσπάσεώς του από το υλικό σώμα.<br />Αυτό που ονομάζουμε θάνατο είναι αναγκαία προϋπόθεση μεταβλητότητας και το συναντούμε στο σπόρο που θα πρέπει να φυτευτεί μέσα στο χώμα για να φέρει καρπό. Κατ’ ανάλογο τρόπο συμβαίνει και στον άνθρωπο που μεταβαίνει όχι μόνον με το φυσικό του θάνατο σε άλλες διαστάσεις αλλά και καθώς ζει στο φυσικό του σώμα, μεταβαίνει από ένα επίπεδο υπάρξεως σ’ ένα άλλο ανώτερο, κομίζοντας πλούτο πνευματικό. Ο έρωτας συγγενεύει με το θάνατο. Αν ο άνθρωπος δεν πεθάνει ως εγώ δεν θα γεννηθεί ως εμείς. Ορισμένοι εκλαμβάνουν τη θνητότητα ως μια δικαιολογία για την αναζήτηση των απολαύσεων και ηδονών. Η επιδίωξη διατήρησης της νεότητας είναι συναφής με την επιθυμία της μακροζωίας και δεν μπορεί να ερμηνευτεί απλώς ως συνέπεια μιας προσκόλλησης στο ένστικτο. Μία εκδοχή φαινομενικής αποδοχής της θνητότητας αποτελεί η άποψη- θέση: «είμαστε θνητοί γι’ αυτό ας ζήσουμε ό,τι μας ευχαριστεί τώρα, ας απολαύσουμε τα εφήμερα αγαθά, ας πιούμε, ας ταξιδέψουμε, ας καλοπεράσουμε» Η θνητότητα γίνεται η αφορμή για την αναζήτηση του νοήματος της ζωής στην ευδαιμονία των αισθήσεων…<br />Εφόσον ο άνθρωπος αποκτήσει την αυτογνωσία του ζει με επίγνωση το παρόν. Το παρόν όμως είναι σχετικό με την αιωνιότητα και αντιλαμβάνεται ότι ο χρόνος δεν υπάρχει και η ζωή δεν διακόπτεται, αλλά μεταβαίνει από μία διάσταση σε άλλη ανώτερη.<br />Εάν, ανακαλύψει ο άνθρωπος τη ψυχή και τη συνείδηση και συνδεθεί με τη μοναδικότητά του, τότε αντιλαμβάνεται την αξία της στιγμής και τη σχέση της με την αιωνιότητα. Βιώνοντας το παρόν που είναι άχρονο, ήδη βρίσκεται στο εδώ και στο επέκεινα. Εφόσον πορεύεται συνειδητά αποκτά μια προσωπική γνώση, γιατί μ’ αυτό τον τρόπο προσεγγίζει τη ζωή και το θάνατο, το φυσικό αυτό γεγονός που είναι μια μεταβολή καταστάσεως την οποίαν χρειάζεται απαραιτήτως. Είναι αδύνατον εάν δεν έχει συνδεθεί με τη ψυχή και τη συνείδησή του που είναι άχρονες, να διατηρήσει την ύπαρξή του ζωντανή όσο βρίσκεται στο χωροχρόνο (Τρίτη διάσταση). Εάν την περιορίσει είναι σαν να την εξαφανίζει καθώς η ύπαρξη είναι διαρκώς σε κίνηση.<br /> Αυτό για το οποίο δεν ανησυχεί ο άνθρωπος είναι ο υπαρξιακός θάνατος και ποιες είναι οι ενδείξεις του; Παύει πλέον ο ίδιος να ζει με το δικό του προσωπικό τρόπο. Παύει να ενδιαφέρεται, να συγκινείται και να ενθουσιάζεται. Εξαφανίζεται η μοναδικότητά του, επέρχεται η λήθη και σταδιακά επέρχεται ο υπαρξιακός θάνατος.<br />Η αγάπη επεμβαίνει για να διατηρήσει την αλήθεια, η οποία μεσολαβεί ώστε να μη συμβεί ο υπαρξιακός θάνατος. Η αποχή από την αλήθεια ενέχεται γι’ αυτό.<br />«Αγαπήσεις τον πλησίον σου ως εαυτόν». Είναι ένας τρόπος σωτηρίας, ενθυμήσεως της υπάρξεως η οποία λειτουργεί πάντα εν σχέση με τον άλλον. Στις συμβατικές σχέσεις ο άνθρωπος λησμονεί την ύπαρξή του και σταδιακά ζει, ανάλογα με τους συμβατικούς ρόλους που του έχει επισυνάψει ο συμβατικός τρόπος ζωής. Εδώ, λοιπόν, ο λόγος του Θεού επεμβαίνει αφυπνιστικά. «Ο φιλών πατέρα ή μητέρα υπέρ εμέ ουκ εστί μου άξιος..». Η συνειδητή βίωση του παρόντος αποτρέπει από λάθη και παραλείψεις και είναι αυτή που τον φέρνει στην επίγνωση της σχέσεως με τον άλλον και τον όλον τότε λειτουργεί συνειδητά μέσα στη θεία οικονομία.<br />Η γνώση περί της αθανασίας δίδεται εξ’ αποκαλύψεως και είναι η στιγμή εκείνη, που το έδαφος είναι κατάλληλο για να αφομοιώσει αυτή την θεϊκή αλήθεια. Η εισαγωγή στην αιωνιότητα είναι εισαγωγή στη Βασιλεία του Θεού. Εἰσέλθετε δια τῆς στενῆς πύλης Η είσοδος στη ζωή μέσω στης στενής πύλης συμβολίζει το πέρασμα στην αληθινή ζωή μέσω της εκμηδένισης του εγώ, της ατομικότητας. Κατά τη συνειδητή βίωση του παρόντος αποκαλύπτεται η ιερότητα της ζωής και της υπάρξεως του ανθρώπου όταν αυτός βρίσκεται σε απόλυτη εγρήγορση.<br />Αν ο άνθρωπος είχε το βίωμα της μέθεξης στο θείο και τη συναίσθηση της θείας παρουσίας στη ζωή του, θα αντιλαμβάνονταν τον αισθητό κόσμο των τριών διαστάσεων ως μια πλάνη..<br />Η έξαρση του καλλιτέχνη κατά την ώρα της δημιουργίας και η έκστασή του δηλώνουν την υπέρβαση του χώρου και του χρόνου, κι αυτό είναι μια εισαγωγή στην αιωνιότητα. Ωστόσο, ένα μεγαλειώδες έργο ως αποτέλεσμα της επαφής του ανθρώπου με το πνεύμα, είναι διαχρονικό και μένει να το θαυμάζουν οι επόμενες γενιές. Η δόξα αυτών των δημιουργημάτων είναι αθάνατη γιατί μέσω αυτών οι άνθρωποι δοξάζουν τον ίδιο τον Θεό. Οὕτω λαμψάτω τὸ φῶς ὑμῶν ἔμπροσθεν τῶν ἀνθρὼπων ὅπως ἴδωσιν ὑμῶν τὰ καλὰ ἔργα και δοξάσωσι τὸν πατέρα ὑμῶν τὸν ἐν τοῖς οὐρανοῖς.<br />Ο Έρωτας ανάγει τον άνθρωπο στην υπερβατική του φύση και γίνεται απαρχή επιγνώσεως της Ενότητας (το ερώμενο πρόσωπο οδηγεί στο όλον). Ουσιαστικά, το βίωμα αυτό ενέχει το στοιχείο του απόλυτου. Εάν, ο άνθρωπος όμως κυριαρχηθεί από το ένστικτο της επιβιώσεως, τότε θα εγκατασταθεί στη σκέψη του μια θέση δεσμευτική προς το φυσικό του σώμα, αυτό θα έχει σαν συνέπεια μια νοσηρή εξάρτηση που θα τον αποτρέψει από την πορεία της ελευθερίας.<br />Η ανάγκη της ενώσεως με το απόλυτο εκφράζεται με τον έρωτα της ψυχής. Η αίσθηση του ανικανοποίητου η οποία είναι επώδυνη βιώνεται από την ερωτευμένη ψυχή ως ένα στάδιο που ομοιάζει με το θάνατο, όπως και η αίσθηση της απόλυτης ταυτίσεως μπορεί να παραβληθεί με την αιωνιότητα. Έτσι, η ζωή και ο θάνατος ανταμώνουν σ’ ένα υπερβατικό επίπεδο.<br />Στο βαθμό που ο έρωτας επιτυγχάνει την έκσταση και την έξαρση του ανθρώπου στο υπερβατικό ομοιάζει με τον θάνατο που είναι η τελική ένωση με το Θεό, η τελευταία υπέρβαση και είσοδος στην αιωνιότητα.<br />Αυτές οι δύο καταστάσεις, η θνητότητα και η αιωνιότητα, είναι σχετικές και μπορούν να νοηθούν μέσα από το βίωμα του έρωτα, ο οποίος ανυψώνει τη ψυχή στο επίπεδο του νοός. Έτσι, ο άνθρωπος εισέρχεται πλέον στη συνειδητότητα της Ενότητας.</div>
<div style="background-color: white; color: #1d2129; display: inline; font-family: Helvetica, Arial, sans-serif; font-size: 14px; margin-top: 6px;">
Αλκμήνη Κογγίδου<br />Ποιήτρια-δοκιμιογράφος</div>
</div>
ALKMINIhttp://www.blogger.com/profile/07657838321028996636noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-804080162230450674.post-27539270639159347682016-12-09T06:31:00.003-08:002016-12-09T06:33:56.891-08:00ΔΙΑΠΡΟΣΩΠΙΚΕΣ ΣΧΕΣΕΙΣ ΚΑΙ Η ΜΥΘΟΛΟΓΙΑ ΤΟΥ ΩΡΑΙΟΥ<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<span style="background-color: white; color: #1d2129; font-family: "helvetica" , "arial" , sans-serif; font-size: 14px;">ΟΙ ΔΙΑΠΡΟΣΩΠΙΚΕΣ ΣΧΕΣΕΙΣ</span><br />
<span style="background-color: white; color: #1d2129; font-family: "helvetica" , "arial" , sans-serif; font-size: 14px;">ΚΑΙ Η ΜΥΘΟΛΟΓΙΑ ΤΟΥ ΩΡΑΊΟΥ.</span><br />
<span style="background-color: white; color: #1d2129; font-family: "helvetica" , "arial" , sans-serif; font-size: 14px;">Η ιδέα μιας εποχής απαλλαγμένης από την εγκληματικότητα, την τρομοκρατία, την υποκρισία, την κάθε είδους εκμετάλλευση του ανθρώπου από τον άλλoν, φαντάζει εκτός πραγματικότητας. Μπορούμε να ελπίζουμε σ’ ένα μέλλον στο οποίο δεν θα υπάρχει ο αλληλοσπαραγμός, ο ρατσισμός, η βία και δεν θα γίνονται λάθη, αδικίες σε βάρος των άλλων και δεν θα μεσολαβούν κενά, χάσματα και ψεύδη ανάμεσά μας; Αν δεν μπορούμε να πιστέψουμε ότι είμαστε άξιοι γι’ αυτό το μέλλον, τότε φυσικά είναι αδύνατον να ελπίζουμε. Αν, όμως, είναι αδύνατο να σώσουμε την ελπίδα για μια τέτοια προοπτική, τότε είμαστε καταδικασμένοι. </span><br />
<span style="background-color: white; color: #1d2129; font-family: "helvetica" , "arial" , sans-serif; font-size: 14px;">Ποια στοιχεία μας δίδονται σήμερα για να μπορούμε να οραματισθούμε ένα ευοίωνο μέλλον; Με τις υπάρχουσες συνθήκες κάτι τέτοιο φαντάζει ουτοπία. Είναι γεγονός ότι κορυφώθηκε μια κατάσταση αδιεξόδου. Τίποτα δεν είναι όπως ήταν. Η μυθολογία της ζωής διαλύθηκε. Η αθωότητα έχει απωλεσθεί. Υπό το βάρος των ενοχών δεν μπορεί πλέον ο άνθρωπος να χαίρεται, να παίζει και να ονειρεύεται. Όσο κι αν η ανάγκη για μια αλλαγή, γίνεται ολοένα και πιο επιτακτική, ο άνθρωπος ως μονάδα δεν αναλαμβάνει ο ίδιος σε προσωπικό επίπεδο να σηκώσει το βάρος της ευθύνης που του αναλογεί. Βρίσκεται μακριά από την επίγνωση της προσωπικής του αλήθειας, παραχώρησε τον εαυτό του σ’ ένα σχήμα ζωής που τον διαγράφει ως πρόσωπο και τον μεταβάλλει σε όργανο του συστήματος. Ποιο σύστημα όμως είναι τόσο καταλυτικό ώστε να τον κάνει να πάψει να αναρωτιέται «ποιος είμαι», «γιατί ζω»; Μήπως ο εχθρός που εξουδετερώνει τη δυνατότητα του ανθρώπου να αναγνωρίζει τα λάθη του δεν βρίσκεται έξω, αλλά μέσα στον ίδιο; </span><br />
<span style="background-color: white; color: #1d2129; font-family: "helvetica" , "arial" , sans-serif; font-size: 14px;">Αν θέλουμε να ελπίζουμε, θα αναλογισθούμε πόσο τα αδιέξοδα είναι αποφασιστικά! Εδώ εγείρεται η ανάγκη μιας επανάστασης, μέσα από την οποία θα επανακτήσει ο άνθρωπος τη σωστή του θέση απέναντι στον Εαυτό. Εάν αξιοποιήσουμε ένα μέχρι στιγμής αναξιοποίητο κεφάλαιο, τη γνώση του Εαυτού, όλα θ’ αλλάξουν ριζικά. Αν πιστέψει ο καθένας πως μέσα του υπάρχει εν δυνάμει το τέλειο, τότε, τότε μ’ αυτήν την προοπτική αντιστοιχεί ένα άλλο μέλλον, το οποίο θα ξεκινήσει από μια μοναχική πορεία. Ο άνθρωπος καλείται να συνδεθεί με τη ζωή. Η σχέση αυτή είναι το ζητούμενο και ήδη καθυστέρησε, λόγω της απομόνωσης στο εγώ που εγκλωβίζει την ζωτική του ενέργεια και τον οδηγεί στην αυτοκαταστροφή. Τώρα εγείρεται η ανάγκη μιας επανάστασης, η επανάσταση της συνείδησης που θα αξιώνει την αλλαγή εκ των έσω! Θα χρειασθεί έναν επαναπροσδιορισμό της ίδιας του της ύπαρξης, αλλά πώς να γίνει αυτό κι από πού να αρχίσει;</span><br />
<span style="background-color: white; color: #1d2129; font-family: "helvetica" , "arial" , sans-serif; font-size: 14px;">Η ζωή που διαχέεται ως ενέργεια μέσα στο σύμπαν και εκφράζεται ποικιλοτρόπως χρειάζεται για την προσέγγισή της ένα σημείο επαφής, το σημείον επαφής είναι ο Εαυτός. «Γνώρισε τον εαυτό σου και θα γνωρίσεις το σύμπαν και τους θεούς» (Πυθαγόρας). Η συνειδητή επαφή του με τη ζώσα πραγματικότητα υποβάλλει και την ανάλογη ευθύνη κι ακόμα μέσα απ’ αυτή τη συνειδητότητα ανακαλύπτει τη θεία, μέσα στη φυσική τάξη, η οποία με την παραβίαση του μέτρου, διαταράσσεται. Διαμέσω της συνείδησης ανακαλύπτει τη ζωή που λειτουργεί εν σχέση και διαμέσω της ευαισθησίας της ψυχής τη λεπτομέρεια ως συνεκτικό μέρος του όλου. </span><br />
<span style="background-color: white; color: #1d2129; font-family: "helvetica" , "arial" , sans-serif; font-size: 14px;">Αυτός ο κόσμος απέτυχε, δεν πιστεύουμε όμως ότι ο άνθρωπος απέτυχε. Στηρίζουμε, λοιπόν, την ελπίδα επάνω σ’ αυτό που ο ίδιος δεν γνωρίζει ακόμα από τον εαυτό του και στην ίδια την ανεπάρκειά του, από την επίγνωση της οποίας θα ξεκινήσει την αυτογνωσία του.</span><br />
<span style="background-color: white; color: #1d2129; font-family: "helvetica" , "arial" , sans-serif; font-size: 14px;">Στη νέα εποχή που έρχεται, ένας δρόμος υπάρχει, τον οποίο θα πρέπει ν’ αναζητήσει, είναι ο δρόμος της Καρδιάς, είναι εκεί που, ακόμα, υπάρχει ζωντανή η σπίθα της συνείδησης που τον ειδοποιεί γι’ αυτό που αντιστοιχεί με τον ίδιο.</span><br />
<span style="background-color: white; color: #1d2129; font-family: "helvetica" , "arial" , sans-serif; font-size: 14px;">Ο οραματισμός της νέας εποχής δεν είναι ανυπόστατος, με το σκεπτικό ότι υπάρχει ο νόμος δράσης-αντίδρασης. Όσο αποκτούμε την επίγνωση του κακού που μας περιβάλλει, τόσο αυτή επιδρά θετικά, αφυπνίζοντας την εγρήγορση και ενεργοποιώντας τη θέληση για αλλαγή. Σ’ έναν κόσμο που πιότερο μοιάζει με εφιάλτη, εκτυλίσσεται η πορεία αυτογνωσίας μέσα απ’ αυτόν και από τα εμπόδια που μας θέτει, ξεπηδάει, γεννιέται κι ωριμάζει κάτι καινούργιο. </span><br />
<span style="background-color: white; color: #1d2129; font-family: "helvetica" , "arial" , sans-serif; font-size: 14px;">Και ποιο θα μπορούσε να είναι το καινούργιο, ώστε να πούμε ότι εκφράζει τη νέα εποχή; Θα είναι οι διαπροσωπικές σχέσεις, σχέσεις ελευθερίας που θα φέρουν την μυθολογία του ωραίου. Με την προϋπόθεση ότι ο άνθρωπος θα περάσει από την άγνοια του εαυτού και του άλλου στη Γνώση. H σχέση αυτή αποσπά από το χρόνο και εισάγει στα ενδότερα ,συνδέοντάς τον με την διαχρονική αξία της υπάρξεώς του, εκεί όπου ανήκουν η ψυχή και η συνείδηση. </span><br />
<span style="background-color: white; color: #1d2129; font-family: "helvetica" , "arial" , sans-serif; font-size: 14px;">Αλκμήνη Κογγίδου.</span><br />
<span style="background-color: white; color: #1d2129; font-family: "helvetica" , "arial" , sans-serif; font-size: 14px;">Ποιήτρια -Δοκιμιογράφος</span><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi-hhfZmLu00fvn6DLV7DJM-mjBAVNImrYAJVagINYwbMlU1ZHfZEyqizO0YA9tTmQOdqKxJRMLFhPJteQmcFhy_5lRfujUxVPeijxSK8DqKBRo4PtoLwUn-aVGoHOdPq4O-eJ0KAL9JP6l/s1600/N.X.%25CE%2593%25CE%25BA%25CE%25AF%25CE%25BA%25CE%25B1%25CF%2582+%25CE%259A%25CE%25BF%25CF%2587%25CF%258D%25CE%25BB%25CE%25B9.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="195" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi-hhfZmLu00fvn6DLV7DJM-mjBAVNImrYAJVagINYwbMlU1ZHfZEyqizO0YA9tTmQOdqKxJRMLFhPJteQmcFhy_5lRfujUxVPeijxSK8DqKBRo4PtoLwUn-aVGoHOdPq4O-eJ0KAL9JP6l/s320/N.X.%25CE%2593%25CE%25BA%25CE%25AF%25CE%25BA%25CE%25B1%25CF%2582+%25CE%259A%25CE%25BF%25CF%2587%25CF%258D%25CE%25BB%25CE%25B9.jpg" width="320" /></a></div>
</div>
ALKMINIhttp://www.blogger.com/profile/07657838321028996636noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-804080162230450674.post-78657342848179017522016-12-07T11:09:00.002-08:002016-12-07T11:12:42.076-08:00Η ΝΕΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΑΡΧΑΙΟΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΣΟΦΙΑΣ<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div align="center" class="MsoNormal" style="text-align: center;">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjw7R90F9m7cEGzqS3m4gekXUte9TdvnLpjRurlwYJWvNnhRgyBjQtFdCBIFeJuVjMliL-eosGvcoD7HKA72RO5rPRAeA6TWQdl10L-87hPsV7nu511zDPB4fFdOG1McZ-trP04N4uw7xBO/s1600/platon-700x360.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="181" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjw7R90F9m7cEGzqS3m4gekXUte9TdvnLpjRurlwYJWvNnhRgyBjQtFdCBIFeJuVjMliL-eosGvcoD7HKA72RO5rPRAeA6TWQdl10L-87hPsV7nu511zDPB4fFdOG1McZ-trP04N4uw7xBO/s320/platon-700x360.jpg" width="320" /></a></div>
<span style="font-family: "palatino linotype" , "serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Η
ΝΕΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΑΡΧΑΙΟΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΣΟΦΙΑΣ<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "palatino linotype" , "serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">«το δε νέα εἶναι τα ὂντα
σημαίνει γιγνόμενα ἀεί εἶναι·..»(Κρατύλος 411c,)<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "palatino linotype" , "serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"> Ο πολιτισμός, αρχής γενομένης από την αρχαία
ελληνική σκέψη και το φιλοσοφικό λόγο,
βασίστηκε στην ολιστική φιλοσοφία. Η οικουμενική πνευματική κληρονομιά
επιφορτίζει με ένα χρέος το σύγχρονο άνθρωπο και ιδιαίτερα τον Έλληνα, που θα
πρέπει να γνωρίζει, ότι η ανάληψη της ευθύνης του, απέναντι στον πολιτισμό που του παραδόθηκε,
είναι συναφής με τη διάσωση της υπάρξεώς του.
Αποκομμένος από τον αληθινό εαυτό του, αποξενωμένος από τον άλλον, ο
σύγχρονος άνθρωπος βρίσκεται
απομονωμένος στην ατομικότητά του, υποκείμενος στη γραμμική έννοια του
χρόνου μέσα σ’ έναν κόσμο που τον
αγνοεί. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "palatino linotype" , "serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Φθάνουν τα πράγματα
σ’ ένα οριακό σημείο κι αυτό πιστεύουμε ότι συμβαίνει τώρα. Δεν προσφέρει το
παγκόσμιο οικονομικοπολιτικό κατεστημένο, που καθοδηγείται από το χρήμα, καμία
προϋπόθεση ουσιαστικής κοινωνικότητας. Ο σύγχρονος άνθρωπος ακολούθησε έναν
τρόπο σκέπτεσθαι που ήταν αποτέλεσμα ενός λάθους προσανατολισμού, στον οποίον
συνέβαλε η υλιστική κοσμοθεωρία. </span><span lang="EN-US" style="font-family: "palatino linotype" , "serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">To</span><span lang="EN-US" style="font-family: "palatino linotype" , "serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"> </span><span style="font-family: "palatino linotype" , "serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">λάθος αφορά μια
αξιολόγηση ζωής η οποία τον απέσπασε από την προοπτική της αυτογνωσίας.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "palatino linotype" , "serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Η αρχαιοελληνική
σκέψη επικεντρώνεται στην πραγματική αξία της ζωής και στη ζωή, η οποία δεν
διακόπτεται και λειτουργεί αέναα. Η αρχαία ελληνική σκέψη και ο αντίστοιχος
πολιτισμός δεν αφήνουν κανένα κενό, προσανατολίζουν σ’ ένα σημείο, το οποίο,
όταν το γνωρίσει ο άνθρωπος, του ανοίγει προοπτικές. Η γνώση του εαυτού και η
κατάκτηση του μέτρου οδηγούν στην επίγνωση της σχέσεως με το όλον. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "palatino linotype" , "serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"> Κανείς δεν θα μπορούσε να προβεί στη γνώση του
εαυτού, μέσω του άλλου, εάν δεν ίσχυε η
αρχή της ενότητας των πάντων. Αυτό το σκεπτικό αποτελεί μια αφετηρία για να
εισέλθει ο άνθρωπος εντός του και να ανακαλύψει τον κρυμμένο του θησαυρό.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "palatino linotype" , "serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"> Η γέννηση έχει προορισμό την επίτευξη άθλων
(το δηλώνει η λέξη γενέθλια) με σκοπό την ελευθερία. Εδώ, στην Τρίτη διάσταση,
διαγωνίζεται. Οι δυσκολίες και οι αντίξοες συνθήκες αποτελούν ένα πεδίο δοκιμασίας και άσκησης, απ’ όπου θα
διέλθει, με την έξοδό του από το χωροχρόνο σε άλλες διαστάσεις. Φυσικά, ενώ
βρίσκεται στο χωροχρόνο, η ύπαρξή του συνδέεται με το σύμπαν, δια μέσω της
ψυχής και της συνειδήσεως, γι’ αυτό λέει ο Πυθαγόρας: «Γνώρισε τον εαυτό σου
και θα γνωρίσεις το σύμπαν και τους θεούς»! <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "palatino linotype" , "serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Ό άλλος, γίνεται απαρχή της γνώσεως του εαυτού και τούτο
οδηγεί πλέον στο όλον. Θα ήταν μεγίστη
παράλειψη να μην αναφερθούμε στον Λόγο ο οποίος συνεχίζει, ολοκληρώνει και
βεβαιώνει τον άνθρωπο για την αξία της υπάρξεως μέσα από το πνεύμα του
συνυπάρχειν: «ἀγαπήσεις τον πλησίον σου ὡς σεαυτόν» (κατ. Ματθ.22,38)<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "palatino linotype" , "serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Η ψυχή ως χώρος
ευαισθησίας δονείται και πάλλεται από την πιο μικρή λεπτομέρεια, εννοεί και
κατανοεί τη σημασία της στη σύνθεση της θείας οικονομίας. Κι η συνείδηση καθιστά τον άνθρωπο υπεύθυνο και τον
ειδοποιεί για το γεγονός ότι η ζωή είναι σχέση κι ότι λειτουργεί με νόμους που
δεν μπορεί να τους αγνοεί, χωρίς να υποστεί τις ανάλογες συνέπειες. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "palatino linotype" , "serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Η κρίση, την οποία
διερχόμεθα, μπορεί ν’ αποτελέσει μια ευκαιρία επαναπροσδιορισμού της υπάρξεώς
μας, μια ευκαιρία να συνειδητοποιήσουμε την ανάγκη του προσανατολισμού προς τις
πνευματικές πηγές ή μιας επιστροφής στην εσωτερική πηγή απ’ όπου συνδεόμεθα με
τη ζωή.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "palatino linotype" , "serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Η γραμμική έννοια του
χρόνου έδωσε μια πολύ απατηλή εντύπωση, ότι η ζωή αρχίζει και τελειώνει εδώ!<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "palatino linotype" , "serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Η αλήθεια κάθε στιγμή
μας αποκαλύπτεται, εάν κι εφόσον συνδεθούμε με τη ψυχή και τη συνείδηση, μέσα
στο εκάστοτε παρόν!<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "palatino linotype" , "serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"> Βιώνοντας συνειδητά το παρόν δίνεται η δυνατότητα μετοχής στην ιερότητα
της ζωής, αυτό συμβαίνει ως μια αποκάλυψη. Η γνώση αυτή, στην οποία
αναφερόμαστε, είναι, βεβαίως, αποτέλεσμα μυήσεως. Ωστόσο, αν και η γνώση δεν
είναι θεωρητική αλλά βιωματική, προτείνουμε έναν προσανατολισμό στην Ελληνική
γλώσσα που είναι δυνατόν να μας συνδέσει με κάποιες πηγές που υπάρχουν εντός
μας και εδώ η α-λήθη έχει το λόγο. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "palatino linotype" , "serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"> Η αποτυχία αυτού του κόσμου διέσπειρε την
απογοήτευση, παρόλα αυτά, μπορεί να αποτελέσει ευκαιρία επιστροφής του ανθρώπου
στα ενδότερα, όχι με την έννοια ενός αποκλεισμού στην ατομικότητα, (γεγονός που
συμβαίνει τώρα) αλλά με την έννοια της επιγνώσεως της υπάρξεως, η οποία
λειτουργεί με το συνυπάρχειν. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "palatino linotype" , "serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"> «Σεαυτόν άρχου» είπαν οι αρχαίοι Έλληνες σοφοί.
Ήξεραν, πολύ καλά, ότι οι υπερβάσεις, είναι ο μόνος τρόπος διάσωσης της
υπάρξεως! Η αυτογνωσία προϋποθέτει έναν διαρκή αγώνα με τον ίδιο τον εαυτό. Ο
Μάρκος Αυρήλιος, ρωμαίος αυτοκράτορας, με αρχαιοελληνική παιδεία, στο έργο του
«Τα εις Εαυτόν» προτρέπει «ένδον σκάπτε». Όλοι συμφωνούν, όσοι, περί του
εαυτού, φιλοσοφικά τυρβάζουν, ότι αυτός είναι ο μόνος τρόπος εύρεσης του
κρυμμένου θησαυρού.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "palatino linotype" , "serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Ενώ, η βιολογική
ύπαρξη συμβιβάζεται με τη σχετικότητα, η ψυχή και η συνείδηση παραμένουν
ασυμβίβαστες για το λόγο ότι κατατείνουν στο απόλυτο. Η ψυχή ερχόμενη στην
Τρίτη διάσταση ενσωματώνεται και μετέχει στη σχετικότητα. Η βιολογική ύπαρξη,
ενστικτωδώς, αποφεύγει τη δοκιμασία. Ωστόσο, η αρχαία Ελληνική σοφία εκεί παραπέμπει, στη δοκιμασία. Το ίδιο και ο
χριστιανικός λόγος : «εἰσέλθετε δια τῆς στενῆς πύλης…» (κατ. Ματθ. 7,13) Ο
λόγος είναι ότι μέσω των υπερβάσεων ο άνθρωπος εισχωρεί στη γνώση του εαυτού.
Οι υπερβάσεις συντελούνται μέσω των δοκιμασιών και αποδίδουν τον άνθρωπο στη
γνώση των άγνωστων δυνατοτήτων του και στην επίγνωση της πραγματικής υπάρξεώς
του που δεν υπόκειται στο χρόνο. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "palatino linotype" , "serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"> Όλος ο αρχαιοελληνικός πολιτισμός, όπως
γνωρίζουμε, αποτελεί ένα τεκμήριο διαχρονικών αξιών. Έχοντας, ως γνώμονα, ο
καθείς, τους κώδικες, οι οποίοι μας παραδόθηκαν στους Δελφούς (γνώθι σαυτόν,
μηδέν άγαν, παν Έν) αντιλαμβάνεται τη ζωή, όχι, μόνον, μέσα στο γραμμικό χρόνο.
<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "palatino linotype" , "serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Για να μην επέλθει η
λήθη προβαίνει, συνειδητά, σε υπερβάσεις ο αφυπνισμένος και όχι μόνον για να
μην επέλθει η λήθη, αλλά για να γνωρίσει τις περαιτέρω δυνατότητές του. Βιώνει
τη ζωή με τη μετοχή της ψυχής και της συνειδήσεως που είναι άχρονες, κατά συνέπεια βιώνει το άχρονο
παρόν. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "palatino linotype" , "serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Το παρόν είναι
διαρκώς εν κινήσει, όπως η ζωή. Ο άνθρωπος, λοιπόν, που βιώνει το παρόν
συνειδητά, βιώνει τη ζωή. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "palatino linotype" , "serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Σύμφωνα με τη γραμμική αντίληψη του χρόνου (γέννηση,
βιολογική ανάπτυξη, φθορά και θάνατος) ο άνθρωπος έχει αρχή και τέλος και αυτό που εννοεί ως ζωή, ταυτίζεται με το διάστημα ανάμεσα στη γέννηση
και στο θάνατο. Μ’ αυτό το σκεπτικό,
νιώθει ανασφάλεια, την οποία για να καλύψει, υποσυνείδητα, καταφεύγει σε υποκατάστατα των πραγματικών υπαρξιακών του
αναγκών. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "palatino linotype" , "serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Η ανασφάλεια τον ωθεί
στην απόκτηση ιδιοκτησίας, καλλιεργεί
την κτητικότητα επί προσώπων και πραγμάτων. Επίσης, από ανασφάλεια ανάγει τη βιολογική νεότητα σε αξία.
Έτσι, όμως χάνει την επαφή του με την πραγματική ζωή, το άχρονο παρόν,
αναπολώντας άλλοτε το παρελθόν κι άλλοτε ανατρέχοντας στο μέλλον.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "palatino linotype" , "serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Στο διάλογο
«Κρατύλος» του Πλάτωνος (περί ονομάτων ορθότητος) βρίσκουμε την νόηση σχετική
με την έννοια της νεότητας. H κίνηση της διαρκούς ανανέωσης χαρακτηρίζει τα
όντα που είναι νέα. «Εἰ δε βούλει, αὐτό ἡ «νόησις» του νέου ἐστίν ἓσις, το δε
νέα εἶναι τα ὂντα σημαίνει γιγνόμενα ἀεί εἶναι·..»(Κρατύλος 411c,)<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "palatino linotype" , "serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">ἄν δε ἀκόμα θέλης κι
αὐτό το ὄνομα, ἡ «νόησις» σημαίνει ὁρμήν (ἓσιν) προς το νέον, ὃταν δε λέγωμεν ὃτι
τα ὄντα εἶναι νέα, σημαίνει ὅτι διαρκώς ἀνανεώνονται. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "palatino linotype" , "serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Συνεπώς, για την
κατάκτηση της νεότητας, το ζητούμενο είναι η ανανέωση δια μέσου του Νοός.
Αντιθέτως, σήμερα, έχει επικρατήσει η λάθος αντίληψη περί της νεότητας η οποία,
όπως γνωρίζουμε, περιορίζεται σε μια μικρή χρονική περίοδο της ζωής του
ανθρώπου. Μ’ αυτό όμως το σκεπτικό της
γραμμικής αντίληψης του χρόνου απαξιώνεται ο άνθρωπος, όσο περνάει η ηλικία
του. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "palatino linotype" , "serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Στην ετυμολογία των
ονομάτων των Ελληνικών λέξεων κρύβεται και το πραγματικό νόημα αυτού που η κάθε
λέξη σημαίνει. Η Ελληνική γλώσσα,
αναμφίβολα αποτελεί έναν ανεκτίμητο θησαυρό! Από μόνη της είναι ικανή να μας
προσεγγίσει στην ουσία και την αλήθεια.
Το νόημα, όμως, πολλών λέξεων έχει αλλοιωθεί με τον καιρό, π.χ. η λέξη
«γέρος» έχει απαξιωτική σημασία. Σήμερα, σημαίνει το άτομο, που υπέστη τη φθορά
και απέχει από το γίγνεσθαι, που έχει εισέλθει στο περιθώριο. Η ίδια λέξη, ας μη ξεχνούμε, ότι προέρχεται
από τη λέξη «ιερός», καθώς η σοφία, που υποτίθεται ότι αποκτά ο άνθρωπος με το
πέρασμα του χρόνου, τον κάνει ιερό. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "palatino linotype" , "serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Εφόσον, η ζωή είναι
κίνηση που επιτελείται με τη συγκίνηση, η συγκίνηση παραπέμπει στη Σχέση.
Ταυτόχρονα, η συνειδητότητα, κατά την οποία ο άνθρωπος βρίσκεται στο παρόν με
τη ψυχή και τη συνείδησή του, λειτουργεί με το πνεύμα του συνυπάρχειν. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "palatino linotype" , "serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Την επίγνωση ότι, η
ζωή είναι σχέση, τη λαμβάνει δια μέσω της ψυχής και της συνειδήσεως κι είναι
αποτέλεσμα της γνώσεως του Εαυτού.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "palatino linotype" , "serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Οι υπερβάσεις είναι ο
μόνος τρόπος διάσωσης της υπάρξεως γιατί αυτές οδηγούν στην ελευθερία, διασπούν τα όρια, μέσα στα οποία, κινδυνεύει
ο άνθρωπος να περιορίσει την ύπαρξή του και να υποστεί τη λήθη. Οι δυσκολίες και οι δοκιμασίες αποτελούν
προϋποθέσεις για άθλους. Γεννιόμαστε για άθλους (γενέθλια) και μόνον η λέξη, αν
ενσύψουμε σ’ αυτή, δίνει το πραγματικό
νόημα στη ζωή. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "palatino linotype" , "serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Η αρχαία Ελληνική
σκέψη διευρύνει τους ορίζοντες του νου, έρχεται να ανοίξει νέους δρόμους, που
αν ο άνθρωπος επιχειρήσει ν’ ακολουθήσει θα φθάσει στη γνώση του Εαυτού και
τότε θα λάβει την επίγνωση ότι είναι ον συμπαντικό.</span><span lang="EN-US" style="font-family: "palatino linotype" , "serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="EN-US" style="font-family: "palatino linotype" , "serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">A</span><span style="font-family: "palatino linotype" , "serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">λκμήνη Κογγίδου<o:p></o:p></span></div>
<br />
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "palatino linotype" , "serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Ποιήτρια-δοκιμιογράφος<o:p></o:p></span></div>
</div>
ALKMINIhttp://www.blogger.com/profile/07657838321028996636noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-804080162230450674.post-56049531925112084422016-05-19T10:14:00.001-07:002016-05-19T10:14:27.512-07:00ΣΥΜΠΑΝ Η ΣΥΝΕΙΔΗΤΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΕΝΟΤΗΤΑΣ<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div style="background-color: white; color: #666666; font-family: helvetica, arial, sans-serif; font-size: 12px; line-height: 16.08px; margin-bottom: 1em; margin-top: 1em;">
ΣΥΜΠΑΝ<br />Η ΣΥΝΕΙΔΗΤΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΕΝΟΤΗΤΑΣ</div>
<div style="background-color: white; color: #666666; font-family: helvetica, arial, sans-serif; font-size: 12px; line-height: 16.08px; margin-bottom: 1em; margin-top: 1em;">
Στην Τρίτη διάσταση ο άνθρωπος υπόκειται στη λήθη· συνέπεια του γεγονότος ότι, καθώς εισέρχεται στο χωροχρόνο και μετέχει σ<span class="text_exposed_show" style="display: inline;">τη φυσική διάσταση, το σώμα δημιουργεί, μέσω του ενστίκτου της επιβιώσεως, έναν αποκλεισμό. Ο αποκλεισμός αυτός, που μοιάζει με φυλακή, αφορά μια περιοριστική αντίληψη στα όρια του ατομικού εγώ, των αισθήσεων και του γραμμικού χρόνου.<br />Τόσο, η ανάπτυξη του τεχνολογικού πολιτισμού, όσο και η επικράτηση της υλιστικής κοσμοθεωρίας, που έθεσαν στο περιθώριο τις οικουμενικές και διαχρονικές αξίες, συνετέλεσαν στη λήθη της ένθεης υποστάσεως του ανθρώπου. Βεβαίως, η αποτυχία αυτού του πολιτισμού μας δίνει την ευκαιρία να αναθεωρήσουμε, ακόμα μια φορά.<br />Η ανάμνηση του Απόλυτου προϋποθέτει την αφύπνιση της μνήμης, την Α-λήθη.<br />Το Απόλυτο δεν υπόκειται στη σχετικότητα του χωροχρόνου στην οποία μετέχει ο άνθρωπος, ωστόσο για τον ίδιο αποτελεί μια ανάμνηση.<br />Παρά, την πλάνη και τις ψευδαισθήσεις, στον κόσμο της σχετικότητας υπάρχουν και οι δοκιμασίες που οδηγούν, πολλές φορές, σε αδιέξοδα, γεγονός που εγείρει την ανάμνηση του Απόλυτου, του νόστου που δεν καλύπτεται.<br />Πώς όμως ενώ υπόκειται στη λήθη, συμβαίνει η αφύπνιση;<br />Μπορεί να συμβεί η αφύπνιση με πολλούς τρόπους, αλλά, πάντοτε, δια μέσω της συγκινήσεως και της δοκιμασίας, αν ο άνθρωπος διατίθεται να μαθητεύσει! Η συγκίνηση προκαλείται μέσω της μεγάλης τέχνης, της μουσικής, του έρωτα, της επαφής με το κάλλος της φύσεως κλπ.<br />Η συγκίνηση αποδεικνύει το γεγονός της Σχέσεως, δηλαδή, ότι, τα πάντα λειτουργούν εν σχέση και αλληλεπιδρούν μεταξύ τους, από το μικρόκοσμο ως το μακρόκοσμο. Το «παν Εν» είναι ένας από του Δελφικούς κώδικες που δηλώνει την Ενότητα των πάντων και είναι μια ενδεικτική υπόμνηση της σοφίας των αρχαίων Ελλήνων και ιδιαίτερα των μυστών!<br />Η λέξη σύμπαν είναι σύνθετη ( συν +παν) Η συγκίνηση μπορεί να προκληθεί με πολλούς τρόπους με σκοπό να οδηγήσει τον άνθρωπο στη συνειδητότητα της Ενότητας, (γιατί η Ενότητα είναι μια πραγματικότητα που ήδη υπάρχει και μέσα στη σχετικότητα του χωροχρόνου, αλλά η συνειδητότητα αυτής είναι το ζητούμενο).<br />Η επίγνωση της Ενότητας είναι ένα αποτέλεσμα της γνώσεως του Εαυτού. Το «γνώθι σ’αυτόν» και το «μηδέν άγαν» συνιστούν συμπαντικούς κώδικες και εκφράζουν, ο καθείς, μαθηματικά και φιλοσοφικά, την ηθική μετοχή του ανθρώπου στο όλον.<br />Η συγκίνηση, μέσω της ευαισθησίας της ψυχής, παραπέμπει στη Σχέση και η Σχέση προσφέρει τη συνειδητότητα της Ενότητας.<br />Η ψυχή ως ευαισθησία και η συνείδηση ως επόπτης, δεν αγνοούν τη λεπτομέρεια, η οποία αποτελεί συνεκτικό μέρος του σύμπαντος. Δια αυτής, η ψυχή συλλαμβάνει τις λεπταίσθητες συνιστώσες ,οι οποίες αποτελούν μέρος του όλου.<br />Το Απόλυτο είναι υπερβατικό κι απρόσιτο, ωστόσο η αλήθεια (α-λήθη ) δεν παραμένει απρόσιτη. Δια μέσω της αλήθειας, δηλαδή της μνήμης, επιστρέφει σε μια γνώση την οποία κατείχε. Αλλά, αυτό δεν αρκεί, χρειάζεται να βιώνει τη ζωή στο χωροχρόνο, εναρμονισμένος με αυτήν την γνώση.<br />Το μέτρο είναι μια μαθητεία στην οικονομία του σύμπαντος. Ο προσαναταλισμός στην θεία αρμονία δίνεται μέσα από τους τρεις κώδικες : «το γνώθι σαυτόν», «μέτρον άριστον», «μηδέν άγαν» και το «παν εν».<br />Καθώς το «γνώθι σαυτόν» λειτουργεί αναφορικά προς τον άλλον, ο προσανατολισμός της αυτογνωσίας είναι προσανατολισμός ζωής και οδός που άγει στη Σχέση. Το μέτρο που είναι άριστο, χρειάζεται ανά πάσα στιγμή. Χωρίς την επίγνωση του μέτρου δεν μπορεί να υπάρξει συντονισμός με τη θεία αρμονία και κάθε παραβίαση του μέτρου έχει συνέπειες.<br />Η αρχή της Ενότητας των πάντων ( «το παν εν») ερμηνεύει πως ο άνθρωπος φθάνει στη γνώση του εαυτού μέσω της γνώσεως του άλλου. Γνωρίζουμε αυτό που είμαστε πραγματικά (τον εαυτό) μέσω της σχέσεως. Γνωρίζοντας τον άλλον, γνωρίζουμε τον εαυτό μας. Αν, όμως, δεν υπήρχε η αρχή της Ενότητας, τότε το παραπάνω, δεν θα ίσχυε, ισχύει, ακριβώς, για το λόγο ότι τα πάντα είναι Εν!<br />Παρά, τη δυνατότητά του, να οδηγηθεί ο άνθρωπος στη συνειδητότητα της Ενότητας, εξακολουθεί να αισθάνεται το ανικανοποίητο. Υπάρχει ένα κενό ως προς το Απόλυτο. Το ανικανοποίητο, που αφήνει στον άνθρωπο η σχετικότητα, ενεργοποιεί τον νόστο.<br />Ο ίδιος ως φορέας της ψυχής και της συνειδήσεως, έχοντας τη δυνατότητα να συναισθανθεί, να συγκινηθεί κομίζει την ανάλογη ευθύνη. Αυτή η ευθύνη του υπαγορεύει έναν ηθικό βίο, ο οποίος είναι έκφανση της επιγνώσεως της αλήθειας. Η συνείδηση ειδοποιεί για την πραγματικότητα που αφορά τη Σχέση. Έτσι, ως μέρος του όλου, αποκτά και την επίγνωση της Ενότητας και τον τρόπο ως προς τον οποίο θα διαχειριστεί τις δημιουργικές του δυνατότητες (τάλαντα).<br />Ο Λόγος προσφέρει τον προσανατολισμό προς το Απόλυτο (τον Πατέρα). «Εγώ είμαι η οδός η αλήθεια και η ζωή· κανείς δεν πάει κοντά στον Πατέρα εκτός αν περάσει από μένα».(Ιωνν.14,6) Προσεγγίζει και την ευαισθησία της ψυχής, ενώ, παράλληλα, ενεργοποιεί τη συνείδηση. Η Αλήθεια προσωποποιείται στον Θεάνθρωπο και δια Αυτού γίνεται η μύηση στο Απόλυτο. Ο Θεός Λόγος γίνεται εκφραστής του Απόλυτου που αποτελεί την κατάληξη, η οποία αναφέρεται ως θεία τελειότητα, η συν Θεώ μετοχή του ανθρώπου στο Όλον.<br />Ο λόγος Του :«Να γίνετε, λοιπόν, κι εσείς τέλειοι όπως τέλειος είναι και ο Πατέρας σας ο ουράνιος»» (Ματθ. 5,48) δεν μπορεί να πραγματωθεί χωρίς ενθουσιασμό!<br />Ο ενθουσιασμός είναι μια απόδειξη της ένθεης φύσεως που φέρει ο άνθρωπος και ενεργοποιεί τις άγνωστες δυνατότητες, οι οποίες του προσφέρουν και την περαιτερω αυτογνωσία.</span></div>
<div class="text_exposed_show" style="background-color: white; color: #666666; display: inline; font-family: helvetica, arial, sans-serif; font-size: 12px; line-height: 16.08px;">
<div style="margin-bottom: 1em; margin-top: 1em;">
Αλκμήνη Κογγίδου<br />Ποιήτρια-δοκιμιογράφος</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj8avlbOZwfayi1GmD2v89L2wapCFAevtobNSMqm4x6VT-yEgRtYw-ppYTXHO8mwIBjfudVRN0cgGOW0nj0iRp6CPUiUdH5Wa-cNKomiqPK71aM33byeNnbI8mJURGOLGsxZuAPnLu7dj-9/s1600/img006.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="227" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj8avlbOZwfayi1GmD2v89L2wapCFAevtobNSMqm4x6VT-yEgRtYw-ppYTXHO8mwIBjfudVRN0cgGOW0nj0iRp6CPUiUdH5Wa-cNKomiqPK71aM33byeNnbI8mJURGOLGsxZuAPnLu7dj-9/s320/img006.jpg" width="320" /></a></div>
</div>
</div>
ALKMINIhttp://www.blogger.com/profile/07657838321028996636noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-804080162230450674.post-45012026019192243612016-05-19T10:10:00.002-07:002016-05-19T10:10:16.580-07:00ΠΑΣΧΑ ΠΕΡΑΣΜΑ ΣΤΗΝ ΑΔΙΑΛΕΙΠΤΗ ΖΩΗ <div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<br />
<div class="_3x-2" style="-webkit-text-stroke-width: 0px; background-color: white; color: #1d2129; font-family: helvetica, arial, sans-serif; font-size: 12px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; letter-spacing: normal; line-height: 16.08px; orphans: auto; text-align: start; text-indent: 0px; text-transform: none; white-space: normal; widows: 1; word-spacing: 0px;">
<div data-ft="{"tn":"H"}">
<div class="mtm" style="margin-top: 10px;">
<div class="_5cq3" data-ft="{"tn":"E"}" style="position: relative;">
<a ajaxify="https://www.facebook.com/photo.php?fbid=1751444581763210&set=a.1383649808542691.1073741827.100006930540820&type=3&size=1462%2C2048&player_origin=story_view" class="_4-eo" data-render-location="permalink" data-testid="theater_link" href="https://www.facebook.com/photo.php?fbid=1751444581763210&set=a.1383649808542691.1073741827.100006930540820&type=3" rel="theater" style="box-shadow: rgba(0, 0, 0, 0.0470588) 0px 1px 1px; color: #365899; cursor: pointer; display: block; position: relative; text-decoration: none; width: 280px;"></a></div>
</div>
</div>
</div>
<br />
<div class="_5pbx userContent" data-ft="{"tn":"K"}" id="js_4" style="-webkit-text-stroke-width: 0px; background-color: white; color: #1d2129; font-family: helvetica, arial, sans-serif; font-size: 14px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; letter-spacing: normal; line-height: 1.38; orphans: auto; overflow: hidden; text-align: start; text-indent: 0px; text-transform: none; white-space: normal; widows: 1; word-spacing: 0px;">
<div style="margin: 0px 0px 6px;">
ΠΑΣΧΑ<br />ΠΕΡΑΣΜΑ ΣΤΗΝ ΑΔΙΑΛΕΙΠΤΗ ΖΩΗ</div>
<div style="margin: 6px 0px;">
Το αληθές του βίου δεν υπακούει σε συμβατικούς κανόνες και δεν μπορεί να γίνει αντιληπτό μέσω των αισθήσεων και του πνεύματος που επικρατεί στον κόσμο. Γι’ αυτό το λόγο ο Χριστός αποτέλεσε και αποτελεί σημείον αμφιλεγόμενον, εξάλλου το είπε πως θα διχαστούν εξαιτίας Του καθώς όλοι δεν θα Τον αποδεχθούν (βλέπε κατ. Ματθαίον 10, 34-36). Είναι φυσικό επακόλουθο αυτό να συμβεί, γιατί δεν είναι εύκολος ο προσανατολισμός στο Απόλυτο. Ακόμα και οι Χριστιανοί δεν συνέστησαν μια κοινωνία αγάπης κι ένα πρότυπο αληθούς βίου, αν εξαιρέσουμε την πρωτοχριστιανική κοινωνία αρχικά και μετέπειτα τις περιπτώσεις σύστασης μοναστικών κοινοβίων και μεμονωμένων αναχωρητών, ησυχαστών, όσιων, αγίων κα. Ο άγιος Νικόλαος ο Καβάσιλας, ένας από τους τελευταίους μυστικούς του Βυζαντίου, έλεγε ότι ο άνθρωπος δεν χρειάζεται να φύγει από τον κόσμο για να βρει τον Θεό, αφού ο Θεός είναι πανταχού παρόν. Η προσπάθεια της εφαρμογής του λόγου του Θεού και της πραγμάτωσης στην καθημερινή ζωή μπορεί να γίνει όπου κι αν βρίσκεται ο άνθρωπος και ο σκοπός πάντως της διδασκαλίας δεν είναι η μόνωση του ανθρώπου αλλά η κοινωνία σχέσεως με τον άλλον, γι αυτό και προτείνει την εντολή «αγαπήσεις τον πλησίον σου ως εαυτόν».</div>
<div style="margin: 6px 0px;">
Η απιστία και η δυσπιστία, ακόμη, και η υποκρισία, είναι αποτελέσματα της σχετικότητας στην οποία ο άνθρωπος βρίσκεται υποκείμενος. Δια μέσω του ενστίκτου της επιβιώσεως, δεν είναι δυνατόν, ποτέ, να εξαρθεί από τα φαινόμενα και από τον αισθητό κόσμο, στον υπεραισθητό! Υποκείμενος στο ένστικτο της επιβιώσεως και στις βιολογικές και βιοτικές ανάγκες, περιορισμένος στις αισθήσεις, καλλιεργεί μια αντίληψη ζωής, η οποία του δημιουργεί έναν κλοιό. Αυτός ο κλοιός, που γίνεται και αποκλεισμός, μέσα από το σώμα, αντιτίθεται στην πορεία της αυτογνωσίας του και στην μη αισθητή, αλλά υπαρκτή πραγματικότητα, την πραγματικότητα της σχέσεως, αυτήν που μόνον ο Λόγος αποκαλύπτει. Στην εποχή μας, βέβαια, για την πραγματικότητα της σχέσεως και τους νόμους (αλληλεπίδραση) που τη διέπουν, μας πληροφορεί η επιστήμη. Αλλά μέσω του Λόγου γίνεται βιωματικά η προσέγγιση στους νόμους της ζωής καθώς, παράλληλα, προωθείται η αυτογνωσία. Μέσω της αυτογνωσίας προσφέρεται ο άνθρωπος στη σχέση ως δέκτης και πομπός και ως συνειδητή μονάδα ευθύνης, μετέχει στο όλον.<br />Αντιθέτως, όσο παραμένει σ’ αυτήν την δεσμευτική απομόνωση, τόσο περισσότερο δεν αντιλαμβάνεται τη ζωή που λειτουργεί εν σχέση με τον άλλον και το όλον κι αυτό επιδεινώνεται από την απουσία επιγνώσεως. που δημιουργεί τις προϋποθέσεις των ενοχών.<br />Η σωτηριακή παρέμβαση του Λόγου στην ανθρωπότητα, η εκφρασμένη μέσα από το Θείο Σχέδιο, περιλαμβάνει την ενσάρκωση του άχρονου και άναρχου Θεού Λόγου, τη Γέννηση, τη Βάπτιση, τη Μεταμόρφωση, τη Σταύρωση, την Ανάσταση και την Ανάληψή Του. Κι όλα αυτά και καθένα απ’ αυτά είναι μεγάλα Μυστήρια που συνιστούν και μυητικά στάδια της ανθρώπινης συνειδήσεως και ψυχής.<br />Ο ίδιος ο άνθρωπος φτάνει σε μια ακραία στιγμή της διάσπασης των ορίων του μέσω της μυήσεως στο Λόγο. Αυτό, φυσικά, προϋποθέτει πορεία αυτογνωσίας και στάδια αυτοσυντριβής. Μέσω των δοκιμασιών, που διασπούν τα όριά του και της μαθητείας του, προσεγγίζει, εσωτερικά, τον Χριστό. Αυτή όμως η προσέγγιση δεν μπορεί να γίνει από τον άνθρωπο, εάν δεν του έχει δοθεί η δύναμη άνωθεν, από τον Πατέρα.<br />Τη διάσπαση των ορίων μπορούμε να την ερμηνεύσουμε κι αλλιώς ως αυτοταπείνωση ( μηδέν).<br />Το μηδέν είναι σχετικό με το Άπειρο!<br />Η εκμηδένιση του ανθρώπου δεν έχει νόημα, χωρίς τη διεύρυνση των ορίων της αντιλήψεώς του. Γι’ αυτό η εκμηδένιση και η αυτοταπείνωση θα πρέπει να ειδωθούν ως μέσον επιγνώσεως της αλήθειας του Εαυτού και αποκάλυψεως του εσωτερικού κόσμου της ψυχής. Η έξαρση από τη σχετικότητα συμβαίνει ως μια θεία Ένωση θα λέγαμε, όπου το ένα σημείο με το άλλο συναντώνται (το μηδέν και το Άπειρο)!.<br />Η απόλυτη αυτοταπείνωση λαμβάνει χώρα κατά το μέγα Μυστήριο της Σταυρώσεως του Θεού Λόγου! Η Σταύρωση έγινε για ολόκληρη την ανθρωπότητα αλλά και για τον καθένα ξεχωριστά. Ο άπειρος, άναρχος και άχρονος Λόγος, ο έχων εξουσία όλων των φυσικών και υπερφυσικών, αποποιείται κάθε εξουσίας και παραδίδεται, εκουσίως, στον Σταυρικό θάνατο, που είναι η έσχατη ταπείνωση!<br />Είναι χαρακτηριστικό αυτό που λέει στο κατά Ιωάννη ευαγγέλιο, ότι θα επιστρέψει εις τον Πατέρα με τον οποίον είναι Έν, από προ καταβολής κόσμου.<br />Το θαυμάσιο αυτό σχέδιο της σωτηρίας του ανθρώπου, εκφράζεται στο πρόσωπο Του, αλλά ας υπενθυμίσουμε με τα ίδια του τα λόγια, πόσο απόλυτα συνειδητά προβαίνει στην εκπλήρωση αυτού του Σχεδίου : «δια τοῦτο ὁ πατήρ με ἀγαπᾷ ὅτι ἐγώ τίθημι την ψυχήν μου, ἵνα πάλιν λάβω αὐτήν. Οὐδείς αἴρει αὐτήν ἀπ’ ἐμοῦ, ἀλλ’ ἐγὼ τήθιμι αὐτήν ἀπ’ἐμαυτοῦ· εξούσιαν ἔχω θεῖναι αὐτήν, και ἐξουσίαν ἔχω πάλιν λαβεῖν αὐτήν· ταύτην τὴν ἐντολήν ἔλαβον παρά τοῦ πατρός μου». (κατ. Ιωάνν. 10, 17-18 )<br />Στους μαθητές Του απευθυνόμενος, αναφέρουμε αποσπασματικά : Ταῦτα λελάληκα ὑμῖν ἵνα ἡ χαρά ἡ ἐμῇ ἐν ὑμῖν μείνη καὶ ἡ χαρά ὑμῶν πληρωθῇ αὕτην ἐστίν ἡ ἐντολή ἡ ἐμή, ἵνα ἀγαπᾶτε ἀλλήλους καθώς ἠγάπησα ὑμᾶς. μείζονα ταύτης ἀγάπην οὐδείς ἔχει, ἵνα τις τὴν ψυχήν αὐτοῦ θῇ ὑπέρ τῶν φίλων αὐτοῦ. ὑμεῖς φίλοι μού ἐστε, ἐάν ποιῆτε ὅσα ἐγώ ἐντέλλομαι ὑμῖν. οὐκέτι ὑμᾶς λέγω δούλους, ὅτι ὁ δοῦλος οὐκ οἶδε τι ποιεῖ αὐτοῦ ὁ κύριος· ὑμᾶς δὲ εἴρηκα φίλους, ὅτι πάντα ἅ ἤκουσα παρά τοῦ πατρός μου ἐγνώρισα ὑμῖν..» (κατ. Ιωανν. Κεφ. 15, στιχ. 13-17)<br />Όταν ο ίδιος ο Θεός Λόγος προβαίνει σ’ αυτήν την αυτοθυσία, ο σκοπός είναι να δείξει το δρόμο στον άνθρωπο και δεν του προτείνει το Γολγοθά, χωρίς ο ίδιος να Τον υποστεί.<br />Συνήθως, δεν θέλει να εξαρθεί ο άνθρωπος απ’ αυτό που γνωρίζει, έχει, κατέχει κλπ.. Ως, επι τω πλείστον, συνδέεται με το σώμα του (κατά τον Πλάτωνα το σώμα έχει διττή σημασία, σήμα ή τάφος), αλλά αυτό μπορεί να γίνει η φυλακή του, αυτός είναι, λοιπόν, ο λόγος που μεσολαβεί η σταύρωση για να καταργηθεί αυτό το όριο και οι συναφείς εξαρτήσεις. Επιχειρεί ο άνθρωπος που επιθυμεί την αυτογνωσία του, την αποδέσμευση από τη σχετικότητα και απ’ όλες τις εξαρτήσεις οι οποίες δεν έχουν σχέση με την Αγάπη που είναι δυνατότητα εκ του περισσεύματος της καρδιάς αλλά και υπέρτατη Γνώση. Το μηδέν στο οποίο θα φθάσει δεν σημαίνει απώλεια αλλά διάσπαση των περιοριστικών ορίων και εύρεση των δικών του δεδομένων που φέρει ως μοναδικότητα εν δυνάμει.<br />Όταν λέει ¨γίνεσθε ως τα παιδία ότι αυτών εστί η Βασιλεία των Ουρανών» αυτό συνιστά μια θεολογική και φιλική πρόταση. Το παιδί διατηρεί τη μνήμη. Επιστρέφει στο «Είναι». Το παιδί που αποζητά το φίλο του για να παίξει το παιχνίδι της ζωής, γνωρίζει ότι υπάρχει συνυπάρχοντας. Το παιχνίδι αυτό όμως είναι άσχετο με το πνεύμα του κόσμου, ελεύθερο από ενοχές, γυμνό από ψεύτικα στολίδια και υποκριτικά φορτώματα και τίτλους ( τους οποίους τόσο μοχθεί κανείς να αποκτήσει, προκειμένου να καταξιωθεί εν τω κόσμω), ενθουσιάζεται καθώς εκφράζει το θεό που έχει μέσα του, συγκινείται και βιώνει το παρόν, το άχρονο παρόν, αμέριμνο για το μέλλον (με την έννοια του γραμμικού χρόνου), γιατί εμπιστεύεται τον Ουράνιο Πατέρα του.</div>
<div style="margin: 6px 0px;">
Το παιδί αυτό, που αναφέρουμε έχει μυηθεί μέσω του Λόγου σε μια άλλη αντίληψη ζωής. Εντός κάθε ανθρώπου, θα λέγαμε, υπάρχει το παιδί αυτό, εάν ανακαλύψει τη σχέση με το Λόγο. Τότε, το Πάσχα θα γίνει το πέρασμα στον αληθή βίο, που οδηγεί στην αδιάλειπτη ζωή, με την προϋπόθεση ότι η ύπαρξη διατίθεται στην Αλήθεια.</div>
<div style="display: inline; margin: 6px 0px 0px;">
Αλκμήνη Κογγίδου<br />Ποιήτρια-δοκιμιογράφος</div>
<div class="_5wpt" style="border-left-color: rgb(220, 222, 227); border-left-style: solid; border-left-width: 2px; padding-left: 12px;">
</div>
</div>
</div>
ALKMINIhttp://www.blogger.com/profile/07657838321028996636noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-804080162230450674.post-5019643231576396222016-05-19T10:00:00.000-07:002016-05-19T10:00:07.891-07:00H TEXNH ΩΣ ΑΝΑΜΝΗΣΗ<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<br />
<div class="_3x-2" style="-webkit-text-stroke-width: 0px; background-color: white; color: #1d2129; font-family: helvetica, arial, sans-serif; font-size: 12px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; letter-spacing: normal; line-height: 16.08px; orphans: auto; text-align: start; text-indent: 0px; text-transform: none; white-space: normal; widows: 1; word-spacing: 0px;">
<div data-ft="{"tn":"H"}">
<div class="mtm" style="margin-top: 10px;">
<div class="_5cq3" data-ft="{"tn":"E"}" style="position: relative;">
<a ajaxify="https://www.facebook.com/photo.php?fbid=1760038600903808&set=a.1383649808542691.1073741827.100006930540820&type=3&size=1774%2C2048&player_origin=story_view" class="_4-eo" data-render-location="permalink" data-testid="theater_link" href="https://www.facebook.com/photo.php?fbid=1760038600903808&set=a.1383649808542691.1073741827.100006930540820&type=3" rel="theater" style="box-shadow: rgba(0, 0, 0, 0.0470588) 0px 1px 1px; color: #365899; cursor: pointer; display: block; position: relative; text-decoration: none; width: 340px;"></a></div>
</div>
</div>
</div>
<br />
<div class="_5pbx userContent" data-ft="{"tn":"K"}" id="js_4" style="-webkit-text-stroke-width: 0px; background-color: white; color: #1d2129; font-family: helvetica, arial, sans-serif; font-size: 14px; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; letter-spacing: normal; line-height: 1.38; orphans: auto; overflow: hidden; text-align: start; text-indent: 0px; text-transform: none; white-space: normal; widows: 1; word-spacing: 0px;">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEijpoEYXqt1YO7qRTHrnVrQkvwb7J_FrKFTmLNar81ebsYuqoqEF_5yYmLh6dp9vw4XI2IbmTkjjsVnZ74HlviXVEKClATXfoyXZ69LHqfI229r5DxeWWjpDN7sXvZaqvuGwnaACmPwyXB6/s1600/XPI_3.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEijpoEYXqt1YO7qRTHrnVrQkvwb7J_FrKFTmLNar81ebsYuqoqEF_5yYmLh6dp9vw4XI2IbmTkjjsVnZ74HlviXVEKClATXfoyXZ69LHqfI229r5DxeWWjpDN7sXvZaqvuGwnaACmPwyXB6/s320/XPI_3.jpg" width="277" /></a></div>
<div style="margin: 0px 0px 6px;">
Η ΤΕΧΝΗ ΩΣ ΑΝΑΜΝΗΣΗ<br />Η Τέχνη που δεν περιορίζεται στα όρια του χωροχρόνου, συγκινεί πολλούς ανθρώπους ανεξαρτήτου ηλικίας, φύλου, εθνικότητας αλλά και προσωπικά τον καθένα· «… η Τέχνη δεν είναι για τους πολλούς…ούτε για τους λίγους, είναι, πάντα, για τον καθένα χωριστά», όπως διατύπωσε ο Ουίλιαμ Σαίξπηρ στον Άμλετ.<br />Καθώς, ο άνθρωπος, υπό την επίδραση των αισθήσεων, μετέχει στην πλάνη, είναι σαν να βαδίζει ως αγνοών και αγνοούμενος σε άγονο τοπίο, ακόμα κι αν η εργασία του ή το επάγγελμά του, τον φέρει σε επαφή με πολλούς ανθρώπους. Ιδιαίτερα, ο σύγχρονος άνθρωπος που υφίσταται εντατικούς ρυθμούς ζωής, στις αφιλόξενες μεγαλουπόλεις απομακρύνεται από ερεθίσματα, τόσο φυσικά, όσο και μεταφυσικά, που σκοπό έχουν να τον συνδέσουν με την ιερότητα της ζωής.<br />Eερεθίσματα ικανά να προκαλέσουν την έξαρση από μια ζωή μηχανοποιημένη, προσφέρει η Τέχνη που σκοπεύει στην ενθύμηση της ένθεης υποστάσεως. Η λήθη και ο λήθαργος μπορεί να ανατραπούν, κάποια στιγμή, μέσω της αφυπνιστικής επιδράσεως του θεάτρου, της ποιήσεως, της πεζογραφίας και άλλων μορφών Τέχνης, οι οποίες αποσκοπούν στην ενθύμηση της τελειότητας και της αφθαρσίας που αποτελούν ιδιώματα του απόλυτου. Γι’ αυτό, άλλωστε, εμπνέουν δέος τα ανεπανάληπτα αριστουργήματα της γλυπτικής τέχνης της Κλασσικής Ελλάδας, όπως ο Ηνίοχος, η Αφροδίτη της Μύλου, η Νίκη της Σαμοθράκης και τόσα άλλα...<br />Για τον καλλιτέχνη –δημιουργό, η συγκίνηση προκαλεί το ερέθισμα που κινεί το νήμα της έμπνευσης. Όσο πιο υψηλό είναι το επίπεδο συνειδητότητας του καλλιτέχνη, τόσο πιο μεγάλο είναι σε αξία το έργο που παράγει και η ικανότητά του να συγκινήσει βαθιά ή να προκαλέσει μια ανατροπή στις αντιλήψεις των ανθρώπων της εποχής του. Μια ιδιότητα των έργων τέχνης, με διαχρονική αξία, είναι ότι συνδέουν τον άνθρωπο με την αγνοημένη του ύπαρξη και, παράλληλα, ανατρέπουν συμβατικότητες που στηρίζουν την υποκρισία. Τα έργα αυτά προσφέρουν τη δυνατότητα, στον άνθρωπο κάθε εποχής, να συνδεθεί με το εσώτερο Είναι του, να δει με άλλα μάτια τη ζωή, το σύμπαν. Τα έργα των μεγάλων δημιουργών υπηρετούν πανανθρώπινες αλήθειες, που δεν υπόκεινται στο χρόνο και έχουν τη δύναμη, που κυοφορεί η αλήθεια, τη δύναμη τόσο της αφυπνίσεως, όσο και της συγκινήσεως!<br />Η επαφή με έργα μεγάλης πνοής, είτε αυτά αφορούν την ποίηση, είτε τη μουσική, γίνεται ως μια αποκάλυψη ενός κόσμου εσωτερικής ομορφιάς και υπερβατικής φύσεως. Ασκεί παιδεία ψυχής η οποία κρατάει ενεργό την ύπαρξη. Δεν επηρεάζει τον άνθρωπο φορτικά, προσφέροντάς του πληροφορίες αλλά αποκαλύπτει στον ίδιο, τη σχέση του με την υπερβατική του φύση, η οποία του αποδεικνύει ότι είναι μέρος του σύμπαντος, οπότε τον αποδεσμεύει από το χώρο και το χρόνο.<br />Όταν ο καλλιτέχνης- δημιουργός, λαμβάνει τη γνώση εξ’ αποκαλύψεως, ανάγει τη τέχνη του στο απόλυτο, κατατείνοντας σ’ αυτό. Εδώ συμβαίνει ένα μυστήριο, γιατί ο καλλιτέχνης για να φθάσει να υπερβεί τα όριά του, εκμηδενίζεται και χρησιμοποιεί τον εαυτό του και τη ζωή του ως μέσον.<br />Οι μεγάλοι καλλιτέχνες δοκιμάστηκαν, με τρόπο επικίνδυνο, σε σημείο να κλονιστούν και να χάσουν τον ενθουσιασμό τους για τη δημιουργία. Απέδειξαν όμως ότι δεν έχει όρια η αντοχή του ανθρώπου, πάλεψαν με τον εαυτό τους. Τα παραδείγματα είναι πάρα πολλά μέσα στην ιστορία της τέχνης.<br />Το θέμα που αναφέρουμε εδώ, τώρα, έχει σκοπό να υπογραμμίσει, εκ νέου, την αξία και τη σημασία της τέχνης, την οποία τόσο χρειάζεται ο σύγχρονος άνθρωπος. Κι είναι δίκαιο, μέσα στην άχαρη καθημερινότητά του, να της δώσει την θέση που της αξίζει και αρμόζει σ’ αυτήν την Τέχνη. Είναι τροφή που αναζωογονεί τη ψυχή και του δίνει την ελευθερία της απεξάρτησης από τα συμβατικά όρια και από την περιοριστική αντίληψη των αισθήσεων.<br />Η εκτίμηση της αξίας των έργων τέχνης, είναι πιο αντικειμενική και ολοκληρωμένη, όταν γνωρίζουμε και το τίμημα που καταβλήθηκε από κάθε δημιουργό. Μελετώντας τις βιογραφίες των μεγάλων δημιουργών, ο άνθρωπος αποκτά μια οικειότητα με τα έργα τους και τους ίδιους και μια συναισθηματική σχέση η όποια ψυχαγωγεί και συμβάλλει στην προσωπική παιδεία. Έτσι, η επανάληψη των ρυθμών της καθημερινότητας, διακόπτεται μ’ ένα ευχάριστο διάλειμμα που προσφέρει τον ενθουσιασμό.<br />Μέσω της συγκινήσεως συντελείται η έξαρση από το χρόνο και από το αίσθημα της μοναξιάς μέσα στον κόσμο. Διακόπτεται η ασύνειδη ροή ζωής. Παράλληλα, δίνεται στον ίδιο η ευκαιρία να βιώσει την αγνοημένη του ύπαρξη, η οποία δεν βρίσκει έδαφος μέσα στις συμβατικές σχέσεις.<br />Κάθε μορφή Τέχνης έχει την ιδιαίτερη συμβολή της στην παιδεία και είναι αδύνατον κάνοντας μια μικρή αναφορά να αναφερθούμε σε κάθε μία ξεχωριστά, απλώς ο καθένας θα πρέπει να βρει τον δικό του προσωπικό τρόπο προσέγγισης.<br />Η συγκίνηση προκαλεί την ανάμνηση του θείου στοιχείου που υπάρχει αγνοημένο και περιφρονημένο από το καθεστώς των συνθηκών ζωής.<br />Ο σκοπός και η αποστολή της Τέχνης ως κατάθεση ψυχής είναι η ενθύμηση του θείου, του υπερβατικού, αλλά, μόνον ως καρπός του Πνεύματος έχει διαχρονική αξία.<br />Είναι πολύ σημαντικό, έτσι καθώς επέρχεται η λήθη μέσα από έναν μαζικό τρόπο σκέπτεσθαι που καταργεί τον άνθρωπο ως μονάδα και μοναδικότητα, να καταφύγει κανείς στην παιδεία της Τέχνης που προσφέρει την ευκαιρία να αποσπασθεί για να γνωρίσει τον εαυτό του και να πλησιάσει το Είναι του, την ύπαρξή του.<br />Ο άνθρωπος αντιλαμβάνεται μέσα από τον ενθουσιασμό και τη συγκίνηση το όλον και τη θεία αρμονία. Αυτή είναι η ευεργεσία της Τέχνης και τα παραδείγματα είναι άπειρα. Το πιο ουσιαστικό όμως που προσφέρει η Τέχνη στον άνθρωπο είναι ότι του δίνει την ευκαιρία να βιώσει το άχρονο διηνεκές.<br />Αλκμήνη Κογγίδου<br />Ποιήτρια-δοκιμιογράφος</div>
<div style="display: inline; margin: 6px 0px 0px;">
Εικόνα:ελαιογραφία σε μουσαμά "Οι νύμφες της κρήνης των αθώων βρεφών" Δια χειρός Sioti Chris</div>
<div class="_5wpt" style="border-left-color: rgb(220, 222, 227); border-left-style: solid; border-left-width: 2px; padding-left: 12px;">
</div>
</div>
</div>
ALKMINIhttp://www.blogger.com/profile/07657838321028996636noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-804080162230450674.post-67391499110112513012016-04-22T12:13:00.002-07:002016-04-22T12:13:40.921-07:00 Ο ΔΙΑΧΡΟΝΙΚΟΣ ΛΟΓΟΣ ΤΟΥ ΟΜΗΡΟΥ (ο Κανένας)<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="_5pbx userContent" data-ft="{"tn":"K"}" id="js_3" style="background-color: white; color: #141823; font-family: helvetica, arial, sans-serif; font-size: 14px; line-height: 1.38; overflow: hidden;">
<div style="margin-bottom: 6px;">
Ο ΔΙΑΧΡΟΝΙΚΟΣ ΛΟΓΟΣ ΤΟΥ ΟΜΗΡΟΥ<br />(«Ο Κανένας»)</div>
<div style="margin-bottom: 6px; margin-top: 6px;">
Η Ομήρου Οδύσσεια σηματοδοτεί την ανθρώπινη μετάβαση από το γήινο πεδίο στο υπερβατικό. Οι άθλοι του Οδυσσέα, για τους οποίους μας ειδοποιεί ο μέγιστος των ποιητών, αποτελούν πορεία αυτογνωσίας και προϋπόθεση ώστε να διασωθεί η ανάμνηση και να μην αποπροσανατολιστεί ο άνθρωπος από τον ένθεο προορισμό του.<br />Ο Όμηρος λειτουργεί ως μύστης, περιγράφοντας, με θαυμαστή λεπτομέρεια την περιπέτεια, ουσιαστικά, της επιστροφής της ψυχής στον πραγματικό της προορισμό, μέσω των άθλων που επιτελεί σ’ όλο το διάβα της πορείας της. Και, ιδιαιτέρως, θαυμαστό είναι το γεγονός, ότι ο Όμηρος είχε τη διόραση ώστε να «βλέπει» τα ορατά και τα αόρατα και να διαθέτει τη γνώση των φυσικών και υπερφυσικών φαινομένων!<br />Αδυνατούμε να εκτιμήσουμε το θαύμα του Ομηρικού λόγου στην πληρότητά του, μέσω του οποίου γίνεται μια διαχρονική πρόταση, ιδιαίτερα στον Έλληνα ώστε να εντρυφήσει στο νόημα της ζωής και κυρίως να αντιμετωπίσει τη ζωή ως σύγχρονος Οδυσσέας. Κατά την πορεία της αυτογνωσίας έρχεται αντιμέτωπος με τον κατώτερο εαυτό του, τον υποτάσσει και κυριαρχεί σ’ αυτόν, με τη βοήθεια της θεάς της Σοφίας (Αθηνά) . Άλλωστε, η κατάκτηση γνώσεων, σχετικών μ’ αυτό που είναι ο ίδιος και ακόμα δεν το γνωρίζει, φυσικά, προϋποθέτει άθλους, καθώς, μέσω της σχετικότητας, μετέρχεται αντιθετικών δυνάμεων, που εντός του κυοφορεί.<br />Δεν είναι ένα επίτευγμα ακατόρθωτο για τον άνθρωπο· χωρίς όμως την σωστή αξιολόγηση της ζωής, η οποία δεν διακόπτεται αλλά συνεχίζεται από τη μια διάσταση στην άλλη, θα ήταν αδύνατο.</div>
<div style="margin-bottom: 6px; margin-top: 6px;">
Ο Οδυσσέας συμβολίζει την ανθρώπινη ψυχή, ενώ το σπήλαιο αποτελεί ένα σύμβολο του συλλογικού ασυνειδήτου μέσα στο οποίο η ψυχή χάνει την ταυτότητά της και γίνεται ο Κανένας, όνομα με το οποίο ο Οδυσσέας συστήνεται στον Κύκλωπα.<br />“Κύκλωπα, τ' ὄνομά μου θές ; Ἐγὼ σ' τὸ φανερώνω•<br />κι ἐσὺ τὸ δῶρο ποὺ ἔταξες νὰ μὲ φιλέψης τώρα.<br />Κανένας ὄνομα ἔχω ἐγώ• Κανένα μὲ φωνάζουν κι ἡ μάνα μου κι ὁ κύρης μου, κι οἱ ἄλλοι μου οἱ συντρόφοι.”<br />Ομήρου Οδύσσεια [ραψωδία ι στίχ.364-367 (έμμετρη μετάφρ. Αργύρη Εφταλιώτη) ]</div>
<div style="margin-bottom: 6px; margin-top: 6px;">
Ο Οδυσσέας αυτοχαρακτηρίζεται « ο Κανένας», γεγονός που σημαίνει ότι έχει την επίγνωση του κινδύνου και της απώλειας του εαυτού του μέσα στο σπήλαιο (συλλογικό ασυνείδητο).<br />Η επίγνωση του κινδύνου, βέβαια, είναι πρωταρχική στην πορεία της αυτογνωσίας. Καθώς συνειδητοποιεί ο άνθρωπος τον κίνδυνο, εστιάζει την προσοχή του στον αυτοέλεγχο, χρησιμοποιεί τον νου και μάχεται ενάντια σε ό,τι τον παγιδεύει.<br />Ο άνθρωπος δεν έχει την επίγνωση του κινδύνου χωρίς την αυτοπαρατήρηση. Είναι γεγονός, ότι, μέσω του ατομικού εγώ, έχει σχέση με το συλλογικό ασυνείδητο και τότε, παθητικά, παραχωρεί την ύπαρξή του στους άλλους, τους πολλούς («όταν είμαι οι άλλοι /είμαι ο κανένας»).<br />Κι αυτή η απουσία επιγνώσεως είναι καθοριστική, με αποτέλεσμα να χάνει τη μνήμη και να αποσυνδέεται από τη μοναδικότητά του.</div>
<div style="margin-bottom: 6px; margin-top: 6px;">
ΣΠΟΥΔΗ ΑΥΤΟΓΝΩΣΙΑΣ<br />Όταν είμαι ο Ένας<br />Είμαι ο άλλος<br />Όταν είναι δύο<br />Είμαι ο τρίτος<br />Όταν είμαι οι άλλοι<br />Είμαι ο κανένας<br />Διαπνέομαι από τα χαμηλότερα ρεύματα<br />Που κατακρατούν το μίασμα<br />Άγομαι και φέρομαι απ’ αυτά<br />Άγω και φέρω τους πολλούς<br />Καθώς και οι πολλοί εμένα<br />(Ποιητική συλλογή Α Κ. ΣΧΕΔΙΑ)</div>
<div style="margin-bottom: 6px; margin-top: 6px;">
Το ατομικό εγώ προσφέρει το έδαφος ώστε να καλλιεργηθεί, ανεξέλεγκτα, κάθε είδους υποβολή που προέρχεται από το συλλογικό ασυνείδητο κι απ’ ό,τι συνιστά το κατεστημένο, τις αντιλήψεις, τις συνήθειες που επικρατούν στο πνεύμα των πολλών. Υπάρχει μια σχέση αλληλεπίδρασης μεταξύ του εγώ και του κόσμου. “ΕΓΩ είναι ένας άλλος” γράφει ο Rimbaud. Και ο Γεώργιος Σεφέρης, σχολιάζοντας στο δοκίμιό του «Το ημερολόγιο της Κυρίας Έρσης», γράφει: «αυτό που λέγεται εγώ μπορεί ν’ ανήκει σε πολλούς ανθρώπους..» Ασφαλώς και ανήκει σε πολλούς ανθρώπους, θα λέγαμε, για το λόγο ότι το εγώ, που είναι δέκτης σχηματοποιείται από τις επιρροές των άλλων, όχι όμως μόνον απ’ αυτές, φέρει και καταβολές!<br />Το «εγώ» αποτελεί έναν, κατ’ επίφαση, θώρακα αυτοπροστασίας. Ουσιαστικά, όμως, πρόκειται για αποκλεισμό καθώς ο άνθρωπος παραμένει μέσα στο χώρο της σχετικότητας ως αγνοών και αγνοούμενος.<br />Ο καθείς αποτελεί μια μοναδικότητα ανεπανάληπτη, δεν έχει όμως αποκτήσει επίγνωση της μοναδικότητάς του κι όταν την αποκτήσει δεν είναι εύκολο να τη διατηρήσει στη σχετικότητα του χωροχρόνου· αυτό προϋποθέτει άθλους.<br />Το ατομικό εγώ, που ισχυροποιείται, μέσω του ενστίκτου της επιβιώσεως, μάχεται την επίγνωση της μοναδικότητας και έρχεται σ’ αντίθεση με τον αγώνα της αυτογνωσίας.<br />Η υλιστική κοσμοθεωρία και το σύστημα που επικρατεί, κατέλυσε κάθε τέτοια ανάμνηση, δημιούργησε την εντύπωση του γραμμικού χρόνου, κατά την οποία, η ζωή αρχίζει με τη γέννηση και τελειώνει με το θάνατο και διέγραψε, μέσα σ’ αυτή τη διαδρομή, την υπαρξιακή ανησυχία. Έτσι, η ύπαρξη ενταφιάσθηκε μέσα στην αντίληψη του γραμμικού χρόνου που απέσπασε τον άνθρωπο από την ανησυχία, η οποία, βέβαια, εάν υπήρχε θα κρατούσε ζώσα την ύπαρξή του μέσα στο συνεχές παρόν.<br />Σε κάθε προσπάθεια που επιχειρεί ο άνθρωπος να ξεχωρίσει, εκφράζοντας την ύπαρξή του δημιουργικά, δέχεται πολεμική.<br />Οι άθλοι, λοιπόν, θα χρειαστούν, όχι μόνον, για να αντιμετωπίσει τις δικές του αδυναμίες αλλά και για να αντιμετωπίσει τους άλλους, που έρχονται αντιμέτωποι σ’ αυτή του την πορεία.<br />Όταν ο άνθρωπος γίνει ο εαυτός του, τότε είναι ο Ένας («Όταν είμαι ο Ένας /<br />Είμαι ο άλλος»)που σημαίνει ότι έχει τη δυνατότητα και την ελευθερία να γίνει ο άλλος, να τον κατανοήσει και συνεπώς να τον αντιμετωπίσει σωστά, χωρίς να χάνεται.<br />Δεν υπάρχει στιγμή που δεν συμβαίνει κάποια μεταβολή, μέσα στη ροή των πραγμάτων( « τα πάντα ρει και ουδέν μένει») κατά τον Ηράκλειτο.<br />Εάν, λοιπόν, χάσει την ανάμνηση και την ανησυχία που κρατά ζωντανή την ύπαρξή του και τον συνδέει με τη ψυχή και τη συνείδηση, τότε είναι επόμενο να μην διαχειρίζεται το χρόνο σωστά.<br />Το συλλογικό ασυνείδητο κρύβει τον κίνδυνο της απώλειας, μέσα σ’ αυτό η σχετικότητα μεσολαβεί και επέρχεται η λήθη. Ως επι τω πλείστον, ο άνθρωπος δεν θέλει να διαφέρει από τους άλλους για να μη νιώθει μοναξιά, θέλει να είναι αποδεκτός και δεν διαγωνίζεται ως προς το να κρατήσει ακέραιη την ανάμνηση της υπαρξιακής του αλήθειας, για πολλούς λόγους, ένας από τους οποίους είναι, ότι κανένας δεν του το ζητάει αυτό, ούτε η κοινωνία, ούτε η οικογένεια, επομένως υπόκειται τη λήθη. Η διαφορά είναι λεπτή εάν την υπόκειται με επίγνωση ή ανεπίγνωτα!<br />Ο Οδυσσέας δίνει το όνομα ο Κανένας μέσα στο σπήλαιο του Κύκλωπα Πολύφημου, αυτό δείχνει ότι είχε επίγνωση. Αν αντιπαραβάλουμε το σπήλαιο με το συλλογικό ασυνείδητο, ο κίνδυνος αυτός, της λήθης, συμβαίνει ως επί τω πλείστον ανεπίγνωτα.<br />Η υπαρξιακή ανησυχία στη σχετικότητα του χωροχρόνου, είναι απαραίτητη ώστε να διατηρηθεί η αλήθεια πως ο άνθρωπος είναι παιδί του σύμπαντος.</div>
<div style="display: inline; margin-top: 6px;">
Αλκμήνη Κογγίδου<br />Ποιήτρια-δοκιμιογράφος</div>
<div class="_5wpt" style="border-left-color: rgb(220, 222, 227); border-left-style: solid; border-left-width: 2px; padding-left: 12px;">
</div>
</div>
<div class="_3x-2" style="background-color: white; color: #141823; font-family: helvetica, arial, sans-serif; font-size: 12px; line-height: 16.08px;">
<div data-ft="{"tn":"H"}">
<div class="mtm" style="margin-top: 10px;">
<div class="_5cq3" data-ft="{"tn":"E"}" style="position: relative;">
<a ajaxify="https://www.facebook.com/photo.php?fbid=1748915875349414&set=a.1719263691647966.1073741831.100006930540820&type=3&size=520%2C273&player_origin=story_view" class="_4-eo _2t9n" data-render-location="permalink" data-testid="theater_link" href="https://www.facebook.com/photo.php?fbid=1748915875349414&set=a.1719263691647966.1073741831.100006930540820&type=3" rel="theater" style="box-shadow: rgba(0, 0, 0, 0.0470588) 0px 1px 1px; color: #3b5998; cursor: pointer; display: block; position: relative; width: 470px;"><div class="uiScaledImageContainer _4-ep" id="u_0_x" style="height: 246px; overflow: hidden; position: relative; width: 470px;">
<img alt="Φωτογραφία της Αλκμήνη Κογγίδου." class="scaledImageFitWidth img" height="247" src="https://scontent.fath3-2.fna.fbcdn.net/hphotos-xaf1/v/t1.0-0/p370x247/12994454_1748915875349414_7389466213601717772_n.jpg?oh=ff136aebba0886826fc4131cd86be0ec&oe=57A59F4A" style="border: 0px; height: auto; min-height: 100%; position: relative; width: 470px;" width="470" /></div>
</a></div>
</div>
</div>
</div>
</div>
ALKMINIhttp://www.blogger.com/profile/07657838321028996636noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-804080162230450674.post-80451098516602306622016-04-14T11:33:00.001-07:002016-04-14T11:35:08.104-07:00Η ΣΗΜΑΣΙΑ ΤΗΣ ΜΝΗΜΗΣ ΣΤΗΝ ΠΟΡΕΙΑ ΤΗΣ ΑΥΤΟΓΝΩΣΙΑΣ<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<br />
<div class="_1dwg" style="background-color: white; color: #141823; font-family: helvetica, arial, sans-serif; font-size: 12px; line-height: 16.08px; padding: 12px 12px 0px;">
<div class="_5pbx userContent" data-ft="{"tn":"K"}" id="js_3" style="font-size: 14px; line-height: 1.38; overflow: hidden;">
<div style="margin-bottom: 6px;">
Η ΣΗΜΑΣΙΑ ΤΗΣ ΜΝΗΜΗΣ ΣΤΗΝ ΠΟΡΕΙΑ ΤΗΣ ΑΥΤΟΓΝΩΣΙΑΣ</div>
<div style="margin-bottom: 6px; margin-top: 6px;">
Η μνήμη είναι καθοριστική στην πορεία της αυτογνωσίας, γίνεται, ταυτόχρονα, οδός και επίγνωση υπαρξιακού προορισμού. Ο Οδυσσέας κλείνει τα ώτα των συντρόφων του για να μην υποστούν τις Σειρήνες και αποπλανηθούν και ξεχάσουν, ο ίδιος, όμως, αντιμετωπίζει το θελκτικό τους τραγούδι, δεν αρνείται να υποστεί τη γοητεία αυτή, δεν φοβάται την αποπλάνηση, θέλει να τη γνωρίσει και να την αντιμετωπίσει μ’ όλες του τις δυνάμεις. Αυτό συμβαίνει γιατί έχει τη μνήμη της προελεύσεως και του προορισμού του.<br />
Δεν είναι, βέβαια, η μόνη δοκιμασία του Οδυσσέα, που αποδεικνύει ότι ο Ομηρικός ήρωας διατηρεί τη μνήμη, σ’ αντίθεση με τους συντρόφους του, τους οποίους, γνωρίζοντας, ότι δεν θα μπορούσαν να αντιμετωπίσουν αυτήν την πρόκληση, προσπάθησε να τους προστατεύσει. Ο ίδιος, έχοντας αυτογνωσία, δεν φοβάται μήπως λησμονήσει το σκοπό του ταξιδιού του, που είναι η επιστροφή στην Ιθάκη. Μπορούμε να πούμε, λοιπόν, ότι και κάθε άνθρωπος που έχει αυτήν την μνήμη, όπως ο Οδυσσέας, δεν αποπλανάται, διατηρεί ζώσα την ύπαρξή του και αξιολογεί το χρόνο διαφορετικά.<br />
Ο υπαρξιακά αφυπνισμένος, ενώ ζει στη σχετικότητα, είναι σημαδεμένος ανεξίτηλα από αυτήν την μνήμη, γι’ αυτό το λόγο κατέχεται από το νόστο του Απόλυτου, που γίνεται κίνητρο πνευματικής και καλλιτεχνικής δημιουργίας και παραμένει ηθικά ασυμβίβαστος. Χωρίς, αυτήν, άλλωστε, δεν θα επιχειρούσε και τις αντίστοιχες υπερβάσεις στη ζωή του.<br />
Τι σημαίνει υπάρχω;<br />
Σημαίνει ζω συνειδητά το παρόν. Έχω συνείδηση του εαυτού μου, μέσα στο συνεχές γίγνεσθαι. Αντιλαμβάνομαι τη ζωή ως σχέση και ως συνεχή κίνηση. Δεν χάνω την επίγνωση και τον έλεγχο του εαυτό μου μέσα στο συνεχές γίγνεσθαι, όπου τα πάντα υπόκεινται σε μια μεταβλητότητα. Η ύπαρξή μου είναι ζώσα, μόνον, αναφορικά προς την αλήθεια και το δίκαιο. Χρειάζομαι έναν καθρέφτη για να μπορώ να παρατηρώ τι μου συμβαίνει μέσα στη ροή των πραγμάτων και στον κόσμο της σχετικότητας. Επιδιώκω να ελέγχω τον εαυτό μου, αναζητώντας τον και βλέποντάς τον μέσα σε καθρέφτη καθαρό. Επιδιώκω να μη χάσω την επαφή μου με την αλήθεια, που αυτό θα μπορούσε να σηματοδοτήσει την υπαρξιακή μου απώλεια. Όλα παίζονται και υπάρχει ο κίνδυνος να υποστώ τη λήθη.<br />
Για να υπερέχει ο νους, μέσα στη σχετικότητα, θα χρειαστεί ο άνθρωπος να ίσταται και να ελέγχει τη βιολογική και βιοτική του περιχαράκωση και να χρησιμοποιήσει το σώμα (σήμα ή τάφος)ως όχημα.<br />
Αγαπώντας τον εχθρό του, θα βρίσκει τον τρόπο να προβαίνει σε υπερβάσεις, οι οποίες λειτουργούν ως μια πρόκληση για μαθητεία.<br />
Καθώς «τα πάντα ρει και ουδέν μένει» (Ηράκλειτος) στη σχετικότητα δοκιμάζονται όλα, οπότε είναι φυσικό κάθε πνευματική κατάκτηση, όσο ηρωϊκή και να είναι, να μην αρκεί. Όλα τα κέρδη, που αφορούν κατακτήσεις ελευθερίας, θα χαθούν, αν δεν πορεύεται, αενάως, αναφορικά προς την αλήθεια και το δίκαιο.<br />
Υπάρχει ο κίνδυνος, ο άνθρωπος να βλέπει με τρόπο υποκειμενικό τα λάθη του και να δώσει μια ερμηνεία υποκειμενική σ’ ό,τι του συμβαίνει και να θέλει ν’ απαλλαγεί από την περαιτέρω προσπάθεια.<br />
Ο καθαρός καθρέφτης παρουσιάζει την αντικειμενική εικόνα. Αλλά, ποιος θα μπορούσε να είναι ένας καθαρός καθρέφτης;<br />
Η σχέση, μέσω της διαλεκτικής με τον άλλον, γίνεται ένας καθαρός καθρέφτης, όταν λειτουργεί αναφορικά προς το Λόγο. Διατηρεί την εγρήγορση μέσα στο διηνεκές.<br />
Αξιολογώντας ο άνθρωπος τη ζωή με βάση τη γραμμική αντίληψη του χρόνου, δεν προβαίνει σε υπερβάσεις υπαρξιακές, ούτε καν τις επιδιώκει. Αυτές οι υπερβάσεις όμως προάγουν στη γνώση των άγνωστων δυνατοτήτων.<br />
Η υπέρβαση ως μέσον κατάκτησης της ελευθερίας στην αρχαία Ελλάδα ήταν γνωστή ως πρόταση ζωής καθώς αποτελούσε τρόπο αυτογνωσίας.<br />
Ας μην ξεχνούμε ότι την ίδια πρόταση κάνει και ο λόγος του Θεού, που αναφέρεται συνεχώς σε υπερβάσεις:<br />
«᾿Αλλὰ ὑμῖν λέγω τοῖς ἀκούουσιν· ἀγαπᾶτε τοὺς ἐχθροὺς ὑμῶν, καλῶς ποιεῖτε τοῖς μισοῦσιν ὑμᾶς,<br />
εὐλογεῖτε τοὺς καταρωμένους ὑμῖν, προσεύχεσθε ὑπὲρ τῶν ἐπηρεαζόντων ὑμᾶς.<br />
τῷ τύπτοντί σε ἐπὶ τὴν σιαγόνα πάρεχε καὶ τὴν ἄλλην, καὶ ἀπὸ τοῦ αἴροντός σου τὸ ἱμάτιον καὶ τὸν χιτῶνα μὴ κωλύσῃς.<br />
παντὶ δὲ τῷ αἰτοῦντί σε δίδου, καὶ ἀπὸ τοῦ αἴροντος τὰ σὰ μὴ ἀπαίτει.<br />
καὶ καθὼς θέλετε ἵνα ποιῶσιν ὑμῖν οἱ ἄνθρωποι, καὶ ὑμεῖς ποιεῖτε αὐτοῖς ὁμοίως» (κατ. Λουκ. 27-31 Κεφ.6)<br />
Η άθληση του σώματος δεν ήταν αυτοσκοπός, αλλά συνιστούσε τμήμα της παιδείας στην αρχαία Ελλάδα που συμπληρώνονταν από τη μουσική και τη φιλοσοφία. Η ολιστική φιλοσοφία αναδεικνύει τη σχέση του ενός με το όλον και προτείνει τη διαλεκτική ως μέσον αυτογνωσίας και την αυτογνωσία ως μέσον για την γνώση του σύμπαντος! Η γνώση αυτή φυσικά δεν έχει σχέση με τη γραμμική αντίληψη του χρόνου.<br />
Κάθε αθλητής που αθλείται, καταπονείται σε τέτοιο βαθμό ώστε να παρουσιάζει στα μάτια των άλλων, την εικόνα του άθλιου, από την μεγάλη του προσπάθεια. Κι όμως ο ίδιος έχει επιτελέσει μια υπέρβαση των ορίων! Επιτελώντας άθλους φτάνει σε τέτοια καταπόνηση του σώματός του, με αποτέλεσμα η εικόνα του να φαίνεται στους άλλους, άθλια. Συνεπώς, δεν αποτελεί πρότυπο προς μίμηση. Είναι, ωστόσο, η προσπάθειά του αυτή, ικανή να του δώσει τη γνώση και άλλων δυνατοτήτων του, η οποία του χαρίζει την ευδαιμονία. Για ορισμένους όμως μπορεί να αποτελέσει πρότυπο.<br />
Ο αθλητής στον οποίο αναφερόμαστε, αθλείται μέσα στη σχετικότητα αλλά την υπερβαίνει γιατί διατηρεί την ανάμνηση της υπερβατικής του φύσεως με την οποία επιδιώκει να επανασυνδεθεί. Δεν τον ενδιαφέρει να αναγνωριστεί, να τύχει δόξας και τιμής, αντίθετα, ως επι τω πλείστον, όλοι όσοι εξέφρασαν μέσα από τη ζωή και το έργο τους, αυτήν τη στάση, εδιώχθησαν και δεν υπήρξαν πρότυπα προς μίμηση.<br />
Η λάθος αντίληψη περί ζωής, που επικρατεί, δίνει έμφαση στο φαινόμενο, στη βιολογική νεότητα και στις φυσικές απολαύσεις, που μπορεί να ικανοποιήσουν ένα μέρος του ψυχισμού, μέσα στην έννοια του συμβατικού χρόνου και τρόπου ζωής.<br />
Η συνειδητή βίωση του παρόντος, προϋποθέτει την απόσπαση από την αντίληψη που προσφέρουν οι αισθήσεις και την ενσυνείδητη μετοχή στο άχρονο συνεχές, χωρίς όμως αυτό να σημαίνει απαξίωση του χρόνου. Αντίθετα, αυτός που βιώνει το παρόν συνειδητά διαχειρίζεται τον χρόνο με την επίγνωση ότι η ζωή είναι σχέση. Συνεπώς, δεν αγνοεί τον άλλον, αλλά εργάζεται και λειτουργεί με τη συνειδητότητα της σχέσεως. Έτσι, δίνει την ευκαιρία και στους άλλους να αξιολογήσουν, διαφορετικά, τη ζωή. Αποδεικνύει, επίσης, ότι η χαρά δεν εξαρτάται από τα υλικά αποκτήματα αλλά είναι αποτέλεσμα νίκης και σχετική με την ηθική υπόσταση.<br />
Όσοι βρίσκονται στο γραμμικό χρόνο, αυτήν τη στάση ζωής, μην μπορώντας να την αξιολογήσουν σωστά, άλλοτε την απαξιώνουν κι άλλοτε τη θεωρούν μαρτυρική. Ωστόσο, είναι μια συνειδητή επιλογή, η οποία δίνει στον αθλητή της ζωής, ευκαιρίες να κάνει τις υπερβάσεις του, όπου χρειάζονται και να βρίσκεται, αδιαλείπτως, στο συνεχές παρόν. Η αυτογνωσία καθιστά τον άνθρωπο, παιδί που χαίρεται όταν μοιράζεται το παιχνίδι αυτό της ζωής. Αυτό και μόνον δίνει μια άλλη εικόνα του ανθρώπου μέσα στον κόσμο.<br />
Για κάθε σκεπτόμενο, η εικόνα του κόσμου τούτου, σε παγκόσμιο επίπεδο είναι απογοητευτική. Επιστρέφοντας στον πολιτισμό μας, δίνουμε στη σκέψη μας μια ευκαιρία να συνδεθεί με τις αιώνιες αλήθειες οι οποίες συνιστούν την πραγματική αξία της ζωής.<br />
Όποιος έχει τη μνήμη (α-λήθη) επιχειρεί τις υπερβάσεις, μέσα στη σχετικότητα του χωροχρόνου, αφενός μεν για να μην αποκοπεί από τη θεία του υπόσταση και αφετέρου για να επιτελέσει την αποστολή του, σύμφωνα με τα τάλαντά του. Εδώ, στην περίπτωση αυτή, παρουσιάζεται η ζωή μεταξύ ουρανού και γης ως αδιάλειπτη συνέχεια, με την προϋπόθεση ότι μεσολαβεί η μνήμη (α-λήθη).</div>
<div style="display: inline; margin-top: 6px;">
ΑΛΚΜΗΝΗ ΚΟΓΓΙΔΟΥ Ποιήτρια-δοκιμιογράφος</div>
<div class="_5wpt" style="border-left-color: rgb(220, 222, 227); border-left-style: solid; border-left-width: 2px; padding-left: 12px;">
</div>
</div>
<div class="_3x-2">
<div data-ft="{"tn":"H"}">
<div class="mtm" style="margin-top: 10px;">
<div class="_5cq3" data-ft="{"tn":"E"}" style="position: relative;">
<a ajaxify="https://www.facebook.com/photo.php?fbid=1746497405591261&set=a.1719263691647966.1073741831.100006930540820&type=3&size=320%2C294&player_origin=story_view" class="_4-eo" data-render-location="permalink" data-testid="theater_link" href="https://www.facebook.com/photo.php?fbid=1746497405591261&set=a.1719263691647966.1073741831.100006930540820&type=3" rel="theater" style="box-shadow: rgba(0, 0, 0, 0.0470588) 0px 1px 1px; color: #3b5998; cursor: pointer; display: block; position: relative; text-decoration: none; width: 320px;"></a><br />
<div class="uiScaledImageContainer _4-ep" id="u_0_x" style="height: 294px; overflow: hidden; position: relative; width: 320px;">
<a ajaxify="https://www.facebook.com/photo.php?fbid=1746497405591261&set=a.1719263691647966.1073741831.100006930540820&type=3&size=320%2C294&player_origin=story_view" class="_4-eo" data-render-location="permalink" data-testid="theater_link" href="https://www.facebook.com/photo.php?fbid=1746497405591261&set=a.1719263691647966.1073741831.100006930540820&type=3" rel="theater" style="box-shadow: rgba(0, 0, 0, 0.0470588) 0px 1px 1px; color: #3b5998; cursor: pointer; display: block; position: relative; text-decoration: none; width: 320px;"><img alt="Φωτογραφία της Αλκμήνη Κογγίδου." class="scaledImageFitWidth img" height="294" src="https://scontent.fath4-1.fna.fbcdn.net/hphotos-xft1/v/t1.0-9/13010811_1746497405591261_8317365081423795686_n.jpg?oh=ab4a1cae1b6db6e60d26902095954280&oe=577948A0" style="border: 0px; height: auto; min-height: 100%; position: relative; width: 320px;" width="320" /></a></div>
<a ajaxify="https://www.facebook.com/photo.php?fbid=1746497405591261&set=a.1719263691647966.1073741831.100006930540820&type=3&size=320%2C294&player_origin=story_view" class="_4-eo" data-render-location="permalink" data-testid="theater_link" href="https://www.facebook.com/photo.php?fbid=1746497405591261&set=a.1719263691647966.1073741831.100006930540820&type=3" rel="theater" style="box-shadow: rgba(0, 0, 0, 0.0470588) 0px 1px 1px; color: #3b5998; cursor: pointer; display: block; position: relative; text-decoration: none; width: 320px;">
</a></div>
</div>
</div>
</div>
</div>
<div style="background-color: white; color: #141823; font-family: helvetica, arial, sans-serif; font-size: 12px; line-height: 16.08px;">
<form action="https://www.facebook.com/ajax/ufi/modify.php" class="commentable_item" data-ft="{"tn":"]"}" data-testid="feedback_form" id="u_0_y" method="post" rel="async" style="margin: 0px; padding: 0px;">
<div class="_sa_ _5vsi _ca7" style="color: #9197a3; margin-top: 12px; padding-bottom: 4px; position: relative;">
<div class="_37uu">
<div data-reactroot="">
<div class="_3399 _a7s clearfix" style="border-top-color: rgb(229, 229, 229); border-top-style: solid; border-top-width: 1px; clear: both; margin: 0px 12px; padding-top: 4px; zoom: 1;">
<div class="_524d">
<div class="_42nr">
<div class="_khz" style="display: inline-block; position: relative;">
<a aria-pressed="false" class="UFILikeLink _4x9- _4x9_ _48-k" data-testid="fb-ufi-likelink" href="https://www.facebook.com/alkmini.chis/posts/1746497425591259#" role="button" style="color: #7f7f7f; cursor: pointer; display: inline-block; font-weight: bold; line-height: 14px; margin-right: 20px; outline: none; padding: 4px 4px 4px 0px; position: relative; text-decoration: none; z-index: 6;" tabindex="0">Μου αρέσει!</a><span class="accessible_elem" role="button" style="clip: rect(1px 1px 1px 1px); height: 1px; overflow: hidden; position: absolute; white-space: nowrap; width: 1px;" tabindex="-1">Δείτε περισσότερες αντιδράσεις</span></div>
<a class="comment_link _5yxe" data-ft="{ "tn": "S", "type": 24 }" href="https://www.facebook.com/alkmini.chis/posts/1746497425591259#" role="button" style="color: #7f7f7f; cursor: pointer; display: inline-block; font-weight: bold; line-height: 14px; margin-right: 20px; padding: 4px 4px 4px 0px; text-decoration: none; vertical-align: inherit;" title="Αφήστε ένα σχόλιο">Σχολιάστε</a><a class="share_action_link _5f9b" data-ft="{ "tn": "J", "type": 25 }" href="https://www.facebook.com/alkmini.chis/posts/1746497425591259#" style="color: #7f7f7f; cursor: pointer; display: inline-block; font-weight: bold; line-height: 14px; margin-right: 20px; padding: 4px 4px 4px 0px; text-decoration: none;" title="Στείλτε το σε φίλους ή δημοσιεύστε το στο Χρονολόγιό σας.">Κοινοποιήστε</a></div>
</div>
</div>
</div>
</div>
</div>
<div class="uiUfi UFIContainer _5pc9 _5vsj _5v9k" id="u_0_14" style="background-color: #f6f7f8; border-radius: 0px 0px 3px 3px; margin: 0px; overflow: visible; padding: 0px; width: auto;">
<div class="UFIList" data-reactroot="">
<div class="UFIRow UFILikeSentence _4204 _4_dr" style="border-top-color: rgb(225, 226, 227); border-top-style: solid; border-top-width: 1px; line-height: 20px; margin: 0px; padding: 9px 12px; position: relative; word-wrap: break-word;">
<div class="clearfix" direction="right" style="zoom: 1;">
<div class="_ohf rfloat" style="float: right;">
</div>
<div class="">
<div class="_ipp" style="max-height: 20px; overflow: hidden;">
<div class="_3t53 _4ar- _ipn" style="color: #898f9c; overflow: hidden; white-space: nowrap;">
<span aria-label="Δείτε ποιοι αντέδρασαν" class="_3t54" role="toolbar" style="float: left; margin-right: 2px;" tabindex="0"><a aria-label="Μου αρέσει!: 12" class="_27jf _3emk" href="https://www.facebook.com/ufi/reaction/profile/browser/?ft_ent_identifier=1746497425591259&av=100006930540820" rel="ignore" role="button" style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; background-position: initial; background-repeat: initial; background-size: initial; border-radius: 10px; color: #3b5998; cursor: pointer; display: inline-block; font-size: 11px; line-height: 16px; margin: 0px 0px 0px -2px; padding: 2px; position: relative; text-decoration: none; vertical-align: bottom; z-index: 3;" tabindex="-1"><i class="_3j7l _2p78 _2p7a _4-op" style="background-image: url("/rsrc.php/v2/yw/r/WgJW6jQy4-O.png"); background-position: 0px -571px; background-repeat: no-repeat; background-size: auto; display: inline-block; height: 16px; vertical-align: middle; width: 16px;"></i></a><a aria-label="Τέλειο!: 1" class="_27jf _3emk" href="https://www.facebook.com/ufi/reaction/profile/browser/?ft_ent_identifier=1746497425591259&av=100006930540820" rel="ignore" role="button" style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; background-position: initial; background-repeat: initial; background-size: initial; border-radius: 10px; color: #3b5998; cursor: pointer; display: inline-block; font-size: 11px; line-height: 16px; margin: 0px 0px 0px -4px; padding: 2px; position: relative; text-decoration: none; vertical-align: bottom; z-index: 2;" tabindex="-1"><i class="_3j7m _2p78 _2p7a _4-op" style="background-image: url("/rsrc.php/v2/yw/r/WgJW6jQy4-O.png"); background-position: -17px -571px; background-repeat: no-repeat; background-size: auto; display: inline-block; height: 16px; vertical-align: middle; width: 16px;"></i></a></span><a class="_2x4v" href="https://www.facebook.com/ufi/reaction/profile/browser/?ft_ent_identifier=1746497425591259&av=100006930540820" rel="ignore" style="color: #3b5998; cursor: pointer; display: block; text-decoration: none;"><span aria-hidden="[object Object]" class="_1g5v" style="float: left; overflow: hidden; text-overflow: ellipsis; width: 100px;"><span data-hover="tooltip" data-tooltip-uri="/ufi/reaction/tooltip/?ft_ent_identifier=1746497425591259&av=100006930540820">13</span></span><span class="_4arz" style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; background-position: initial; background-repeat: initial; background-size: initial; float: left; margin-left: -100px; min-width: 100px;"><span data-hover="tooltip" id="js_8">Οι Αργυρης Μπεσιρης, ΓΙΩΡΓΟΣ ΛΟΓΓΟΣ και 11 ακόμη</span></span></a></div>
</div>
</div>
</div>
</div>
<div class="UFIRow UFIShareRow" style="border-top-color: rgb(225, 226, 227); border-top-style: solid; border-top-width: 1px; margin: 0px 12px; padding: 9px 0px 7px; position: relative; word-wrap: break-word;">
<div class="clearfix" style="zoom: 1;">
<div class="_4bl8 _4bl7" style="float: right; min-height: 1px; word-wrap: break-word;">
<span aria-live="polite" class="_2w0q" data-hover="tooltip" data-tooltip-uri="/ufi/comment/tooltip/?ft_ent_identifier=1746497425591259&av=100006930540820" style="color: #9197a3;">1 σχόλιο</span></div>
<div class="_4bl9" style="overflow: hidden; word-wrap: break-word;">
<a ajaxify="/ajax/shares/view?target_fbid=1746497425591259" class="UFIShareLink" href="https://www.facebook.com/shares/view?id=1746497425591259" rel="dialog" style="color: #3b5998; cursor: pointer; display: block; text-decoration: none;">3 κοινοποιήσεις</a></div>
</div>
</div>
<h6 class="accessible_elem" style="clip: rect(1px 1px 1px 1px); font-size: 12px; height: 1px; margin: 0px; overflow: hidden; padding: 0px; position: absolute; white-space: nowrap; width: 1px;">
Σχόλια</h6>
<div>
<div aria-label="Σχόλιο" class="_48ph _48pi UFIRow UFIComment _4oep" data-ft="{"tn":"R"}" role="article" style="border-top-color: rgb(225, 226, 227); border-top-style: solid; border-top-width: 1px; margin: 0px 12px; padding: 8px 0px 4px; position: relative; word-wrap: break-word;">
<div class="clearfix" direction="left" spacing="medium" style="zoom: 1;">
<div class="_ohe lfloat" style="float: left;">
<a aria-hidden="true" class="img _8o _8s UFIImageBlockImage" data-ft="{"tn":"T"}" data-hovercard="/ajax/hovercard/hovercard.php?id=1215307483&extragetparams=%7B%22on_public_ufi%22%3Afalse%2C%22hc_location%22%3A%22ufi%22%7D" href="https://www.facebook.com/profile.php?id=1215307483&fref=ufi" style="color: #3b5998; cursor: pointer; display: block; margin: 0px; position: relative; text-decoration: none;" tabindex="-1"><img alt="ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΒΑΡΒΑΡΗΓΟΣ" class="img UFIActorImage _54ru img" src="https://scontent.fath4-1.fna.fbcdn.net/hprofile-ash2/v/t1.0-1/c0.0.290.290/s32x32/947249_10201497893188630_502083467_n.jpg?oh=57fe9d5647b6ffc63aec3ae31e4d241f&oe=57BD1B3F" style="border: 0px; display: block; height: 32px; width: 32px;" /></a></div>
<div class="">
<div class="UFIImageBlockContent _42ef clearfix" direction="right" style="margin: 0px; overflow: hidden; padding-left: 8px; zoom: 1;">
<div class="_ohf rfloat" style="float: right;">
<button class="UFICommentCloseButtonFake _50zy _50-0 _50z- _5upp _42ft" style="background-image: url("/rsrc.php/v2/y1/r/plrA6PD6K0T.png"); background-position: -342px -422px; background-repeat: no-repeat; background-size: auto; border: 0px none; cursor: pointer; display: block; font-family: helvetica, arial, sans-serif; font-size: 12px; height: 12px; margin: 0px; overflow: hidden; padding: 0px; vertical-align: middle; visibility: hidden; white-space: nowrap; width: 12px;" tabindex="-1" title="Αφαίρεση" type="button"></button></div>
<div class="">
<div class="UFICommentContentBlock" style="padding-right: 12px; position: relative;">
<div class="UFICommentContent">
<a class=" UFICommentActorName" data-ft="{"tn":";"}" data-hovercard="/ajax/hovercard/hovercard.php?id=1215307483&extragetparams=%7B%22is_public%22%3Afalse%2C%22hc_location%22%3A%22ufi_admin%22%7D" dir="ltr" href="https://www.facebook.com/profile.php?id=1215307483&fref=ufi" style="color: #3b5998; cursor: pointer; font-weight: bold; text-decoration: none;">ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΒΑΡΒΑΡΗΓΟΣ</a> <span data-ft="{"tn":"K"}">Πάντα εξαιρετικές άψογες και τεκμηριωμένες οι φιλοσοφικές απόψεις σου. Συγχαρητήρια!!!!!</span></div>
</div>
</div>
</div>
</div>
</div>
</div>
</div>
</div>
</div>
</form>
</div>
</div>
ALKMINIhttp://www.blogger.com/profile/07657838321028996636noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-804080162230450674.post-21367747157143449272015-12-02T10:56:00.002-08:002015-12-02T10:56:39.069-08:00Προσευχή και ύμνος στον Κύριο<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div align="center" class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: center;">
<b><span lang="EL" style="font-size: 14.0pt; line-height: 150%;">Προσευχή και ύμνος στον Κύριο.<o:p></o:p></span></b></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;">
<span lang="EL" style="font-size: 14.0pt; line-height: 150%;">Εσύ που κυβερνάς τους αστέρες και τα
σύμπαντα έγινες κάποτε άνθρωπος, Κύριε. Καταδέχθηκες να έρθεις για τον καθένα
και για μένα και για όλους. Δεν ξέρω τι κάνουν οι άλλοι μαζί Σου, εγώ από τότε
που το κατάλαβα πόσο κοντά με πήρες και μαζί Σου μ’ έχεις, δεν μπορώ να μην το
πω, δεν μπορώ να μην το τραγουδήσω!<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;">
<span lang="EL" style="font-size: 14.0pt; line-height: 150%;"> Είσαι η Μουσική που λατρεύω. Είσαι το, πλέον,
αγαπημένο μου πρόσωπο και τώρα που αναπολώ τη μορφή Σου, που η Ψυχή και η
Συνείδησή μου γνωρίζει και αυτή η Σχέση διατρέχει τη ζωή μου, με στηρίζει, τώρα
προσπαθώ να Σε φαντασθώ στην πλήρη Σου δόξα! <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;">
<span lang="EL" style="font-size: 14.0pt; line-height: 150%;">Αν Σε συναντούσα, όσο ήσουν εδώ στη
γη, θα ήταν δυνατόν να μη δω και τότε όλο αυτό που είσαι Εσύ, το ανθρώπινο τότε
και το Θείο μέσα στο ιερό σου σώμα που υπέστει ό,τι η καρδιά μου δεν μπορεί να
αντέξει; <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;">
<span lang="EL" style="font-size: 14.0pt; line-height: 150%;">Θεέ και Κύριε!<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;">
<span lang="EL" style="font-size: 14.0pt; line-height: 150%;">Η Δόξα Σου στους αιώνες κι εγώ μια
μικρή φωνή που μάχεται να μη χαθεί μέσα στη λήθη.<o:p></o:p></span></div>
<div align="right" class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: right;">
<span lang="EL" style="font-size: 14.0pt; line-height: 150%;">Αλκμήνη<o:p></o:p></span></div>
<div align="right" class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: right;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;">
<span lang="EL" style="font-size: 14.0pt; line-height: 150%;">Τυφλώθηκα απ’ τα δικά Σου μάτια,
Κύριε<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;">
<span lang="EL" style="font-size: 14.0pt; line-height: 150%;">Εκμηδενίζομαι απ’ τη δική Σου
ωραιότητα <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;">
<span lang="EL" style="font-size: 14.0pt; line-height: 150%;">Απ’ τις πληγές Σου, πονεί το μέσα μου
σώμα<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;">
<span lang="EL" style="font-size: 14.0pt; line-height: 150%;">Νύχτα και μέρα, άγρυπνη είμαι<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;">
<span lang="EL" style="font-size: 14.0pt; line-height: 150%;">Και γρηγορούσα στο Λόγο Σου<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;">
<b><span lang="EL" style="font-size: 14.0pt; line-height: 150%;">Μαθητεύω στη Σχέση<o:p></o:p></span></b></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;">
<span lang="EL" style="font-size: 14.0pt; line-height: 150%;">Φώναξέ με, με τ’ άλλο μου όνομα<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;">
<span lang="EL" style="font-size: 14.0pt; line-height: 150%;">Πες μου το ναι στη ζωή<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;">
<span lang="EL" style="font-size: 14.0pt; line-height: 150%;">Καθησύχασέ με<o:p></o:p></span></div>
<br />
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; text-align: justify;">
<span lang="EL" style="font-size: 14.0pt; line-height: 150%;">(ποιητ. Συλλ. ΑΝΑΓΩΓΗ ΣΤΗΝ ΙΔΕΑ,
ΑΛΚΜΗΝΗΣ Κ. )<o:p></o:p></span></div>
</div>
ALKMINIhttp://www.blogger.com/profile/07657838321028996636noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-804080162230450674.post-9372854394556114662015-11-18T12:28:00.000-08:002015-11-18T12:28:09.376-08:00O άνθρωπος ως τρισυπόστατο ον και η ζωή ως σχέση.<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="_5pbx userContent" data-ft="{"tn":"K"}" id="js_2" style="background-color: white; color: #141823; font-family: helvetica, arial, sans-serif; font-size: 14px; line-height: 1.38; overflow: hidden;">
<div style="margin-bottom: 6px;">
<b>Ο άνθρωπος ως τρισυπόστατο ον και<br />η ζωή ως σχέση</b></div>
<div style="margin-bottom: 6px; margin-top: 6px;">
Η άγνοια της τριαδικής φύσεως του ανθρώπου συνιστά μια βασική αιτία ανισορροπίας, η οποία δεν έχει μόνον επιπτώσεις στον ίδιο, αλλά γενικότερα στη ζωή και στο φυσικό περιβάλλον.<br />Μη έχοντας επίγνωση ότι εκτός από σώμα είναι και Ψυχή και Νους υποπίπτει στην επίδραση της υλιστικής αντιλήψεως και κινείται με γνώμονα την ικανοποίηση των βιολογικών και βιοτικών του αναγκών.<br />Υποκείμενος στο ένστικτο της επιβιώσεως, περιορισμένος από τις πέντε αισθήσεις αδυνατεί να αντιληφθεί τη ζωή ως σχέση. Καθώς βρίσκεται στην άγνοια και στην πλάνη, επόμενο είναι να διαπράττει λάθη αναφορικά προς τον ίδιο τον εαυτό του, προς τον άλλον και τη ζωή γενικότερα.<br />Η ψυχή λειτουργεί εν σχέση με τον άλλον και με το όλον, αλλά ο άνθρωπος μη έχοντας επίγνωση της ψυχής ταυτίζεται με τον κατώτερο εαυτό, κατά συνέπεια απέχει από τη συνειδητή βίωση του παρόντος που αποτελεί μια συνέχεια αδιάλειπτης μετοχής στο γίγνεθαι. Το ορθώς πράττειν προϋποθέτει την υπέρβαση.<br />Η απομόνωση στην ατομικότητα είναι ένας κίνδυνος. Το ένστικτο της επιβιώσεως μπορεί να οδηγήσει ακόμη και στο έγκλημα. Υπό το πνεύμα της υλιστικής κοσμοθεωρίας, ο σύγχρονος άνθρωπος ακολουθεί ρυθμούς που τον αποπροσανατολίζουν από τη γνώση του Εαυτού και από το χρέος που αφορά τον ίδιο ως μοναδικότητα κι αυτό συμβάλλει στην αλλοτρίωσή του και τελικά στην απώλεια της ηθικής ευθύνης «ὅτι χωρίς ἐμοῦ οὐ δύνασθε ποιεῖν οὐδέν»(κατ. Ιωνν.15,5) Ο διάλογος απουσιάζει, η σχέση του εγώ με το εσύ δεν λειτουργεί αναφορικά προς την Αλήθεια και εδώ βρισκόμαστε ενώπιον ενός αποτελέσματος επικίνδυνου για την αξία Άνθρωπος. Το ένστικτο της επιβιώσεως υπαγορεύει πάντα το εύκολο, το ευχάριστο κι ευάρεστο και αποτρέπει από τη δυσκολία. Η ατομικότητα προσκείμενη στον υλιστικό ευδαιμονισμό, περιχαρακωμένη από τις αισθήσεις, εκλαμβάνει κάθε είδους δυσκολία ως δυστυχία. Έτσι, όχι μόνον καθίσταται αποτρεπτική της περαιτέρω γνώσεως αλλά και διαπράττει λάθη με αποτέλεσμα τη συσσώρευση ενοχών που παραμένουν ανεπίγνωτες και οδηγούν στην απομόνωση.<br />Αν προσέξουμε την ρήση «ἀγαπήσεις Κύριον τον Θεόν σου ἐν ὅλη τῇ καρδίᾳ σου, ἐν ὅλῃ τῇ ψυχῇ σου καί ἐν ὅλη τῇ διανοίᾳ σου» (κατ. Ματθ.22,37) θα παρατηρήσουμε ότι απευθύνεται στον άνθρωπο ως τριαδική υπόσταση ή διαφορετικά θα λέγαμε ότι νοείται ως τρισυπόστατος.<br />Συνήθως όμως ο άνθρωπος επικαλείται το Θεό με το ένστικτο της επιβιώσεως για την διασφάλιση των αναγκών του. Πώς όμως να Τον προσεγγίσει αγνοώντας την υπερβατική του φύση; Και πώς να προσεγγίσει, να κατανοήσει και να αποδεχτεί τον άλλον, χωρίς τη γνώση του Εαυτού; Ο έρωτας ως μια δυνατότητα υπέρβασης της ατομικότητας προσφέρει την ευκαιρία αυτή, εάν όμως ο άνθρωπος κατέχεται από την κατώτερη φύση του ατομικού εγώ, χρησιμοποιεί την ευκαιρία αυτή για την ικανοποίηση της ιδιοτέλειάς του, δηλαδή του ενστίκτου. Είναι αδύνατον να κινηθεί με το πνεύμα της ενότητας. Το πνεύμα της ενότητας αποδίδεται εφόσον ο ίδιος υποστεί την αυτοσυντριβή.<br />Το εγώ τον απομακρύνει από τη γνώση των άλλων υποστάσεων της Καρδιάς και του Νου. Αν δεν συμβεί η «σταύρωση» είναι αδύνατον να εκπληρωθεί η παραπάνω εντολή όσο και η επόμενη «αγαπήσεις τον πλησίον σου ως εαυτόν».<br />Ο κλοιός ο οποίος περιορίζει τον άνθρωπο στην αντίληψη της ίδιας της υποστάσεώς του, η οποία συνίσταται από τα τρία στοιχεία που αναφέραμε, ενισχύεται από την υλιστική κοσμοθεωρία.<br />Οδηγηθήκαμε σε μια κορύφωση της αποτυχίας από την υλιστική αντίληψη η οποία πλέον και την ατομικότητα έριξε στο αδιέξοδο κι αυτόν που μερίμνησε κατ’ αποκλειστικότητα στη ζωή του για την εξασφάλιση των βιοτικών αναγκών, τόσο του ιδίου, όσο και της οικογένειάς του.<br />Ο Λόγος μυεί στη ζωή η οποία υπερβαίνει την έννοια του χώρου και του χρόνου και αποκαλύπτει το εύρος της μέσω της Αγάπης.<br />Η μύηση στο Λόγο είναι σχέση μαθητείας που λειτουργεί σε μια αδιάλειπτη επικοινωνία, με την προϋπόθεση ότι η α-λήθη της ένθεης υποστάσεως είναι διαρκής και συνεχής.<br />Ο άνθρωπος μετέχει εν εγρηγόρση στο γίγνεσθαι όταν είναι απελευθερωμένος από το αίσθημα της κτητικότητας. Η αποτυχία του Δυτικού κόσμου έγκειται στο ότι προσπάθησε να συγκεράσει την πίστη στο Χριστό με την ιδιοκτησία, πράγμα ασυμβίβαστο. Η ιδιοκτησία είναι δέσμευση και αποτρέπει από το δίκαιο καθώς περιορίζει τη σκέψη και την ευθύνη στα αγαθά που κατέχει ο ίδιος ο άνθρωπος. Η απόσπαση από κάθε έννοια ιδιοκτησίας και κτητικότητας απελευθερώνει την ενέργεια του Νου και της Καρδιάς. Κατά συνέπεια η ροή αυτή οδηγεί στο εσώτερο Είναι, από το οποίο γνωρίζει και γνωρίζεται και ό,τι γνωρίζει ο άνθρωπος, αγαπά. Η απόσπαση από την ιδιοκτησία, συνεπώς, είναι προϋπόθεση για την περαιτέρω αυτογνωσία και την εισαγωγή του ανθρώπου στη σοφία της θείας οικονομίας. Έτσι, μόνον, μπορεί να οικοδομηθεί ένα ευοίωνο εν Χριστώ μέλλον.<br />Τότε μόνον μπορεί ο άνθρωπος βιωματικά να κατανοήσει ότι η ζωή είναι σχέση. Η άφατη αυτή πραγματικότητα δεν γίνεται αντιληπτή διαμέσου των αισθήσεων, αλλά μόνον δια μέσω της ψυχής και της συνειδήσεως.<br />Εάν δεχθούμε το τρισυπόστατο της ανθρώπινης υπάρξεως (Σώμα-Ψυχή- Νους) τότε η έννοια της ισορροπίας δεν νοείται χωρίς την αρμονική σχέση των τριών αυτών υποστάσεων. Η Συνείδηση γίνεται το μέσον για την κατάκτηση της εσωτερικής ισορροπίας καθώς εισάγει στην επίγνωση της Σχέσης που είναι η ζωή. Η ισορροπία είναι σχετική με το μέτρο, η κατάκτηση του οποίου προϋποθέτει την υπέρβαση του εγώ και την αναγωγή στον Νου. Το ορθώς σκέπτεσθαι και πράττειν είναι εφικτό από τον άνθρωπο που οδηγείται από τη συνείδηση του συνυπάρχειν και δεν νοείται στα πλαίσια του «εγώ» για το λόγο ότι το ατομικό εγώ δεν βρίσκεται σε κοινωνία με το εσύ και το όλον.<br />Θα μπορούσαμε να συνειδητοποιήσουμε την αξία της εφαρμογής των λόγων του Θεού τώρα, περισσότερο από άλλοτε, σήμερα, στην εποχή της κρίσεως, του αδιεξόδου της ανθρωπότητας, της αποτυχίας του παγκόσμιου οικονομικοκοινωνικού συστήματος κι ενός πολιτισμού που βασίστηκε στην τεχνολογική πρόοδο, αγνοώντας τη σχέση του ανθρώπου με το φυσικό περιβάλλον!<br />Θα μπορούσαμε να νιώσουμε τώρα, καλύτερα από ποτέ, πόσο είμαστε εμείς οι ίδιοι υπεύθυνοι!<br />«Γιατί με προσφωνείτε «Κύριε, Κύριε» και δεν εφαρμόζεται αυτά που σας λέω; Όποιος έρχεται σ’ εμένα κι ακούει τα λόγια μου και τα εφαρμόζει θα σας δείξω με ποιον μοιάζει: Μοιάζει μ’ εκείνον που για να χτίσει σπίτι, έσκαψε βαθιά κι έβαλε τα θεμέλια πάνω σε βράχο. Αντίθετα, αυτός που ακούει τα λόγια μου και δεν τα εφαρμόζει, μοιάζει μ’ εκείνον που έχτισε το σπίτι του πάνω στο χώμα, χωρίς θεμέλια. Μόλις έπεσαν ποτάμι τα νερά πάνω του, γκρεμίστηκε, κι η ζημιά που έπαθε το σπίτι ήταν μεγάλη»</div>
<div style="display: inline; margin-top: 6px;">
ΑΛΚΜΗΝΗ ΚΟΓΓΙΔΟΥ<br />Ποιήτρια-δοκιμιογράφος</div>
<div class="">
</div>
</div>
<div class="_3x-2" style="background-color: white; color: #141823; font-family: helvetica, arial, sans-serif; font-size: 12px; line-height: 16.08px;">
<div data-ft="{"tn":"H"}">
<div class="mtm" style="margin-top: 10px;">
<div class="_5cq3" data-ft="{"tn":"E"}" style="position: relative;">
<a ajaxify="/PhilosopheinPeriodiko/photos/a.187662634717886.1073741828.187658281384988/553303334820479/?type=3&src=https%3A%2F%2Fscontent-frt3-1.xx.fbcdn.net%2Fhphotos-xfp1%2Fv%2Ft1.0-9%2F12249707_553303334820479_4364554694243327484_n.jpg%3Foh%3D7a6b6c16fc814ee1a6dce7e104ebaefb%26oe%3D56AD929A&size=600%2C452&fbid=553303334820479&player_origin=story_view" class="_4-eo _2t9n" href="https://www.facebook.com/PhilosopheinPeriodiko/photos/a.187662634717886.1073741828.187658281384988/553303334820479/?type=3" rel="theater" style="box-shadow: rgba(0, 0, 0, 0.0470588) 0px 1px 1px; color: #3b5998; cursor: pointer; display: block; position: relative; width: 470px;"><div class="uiScaledImageContainer _4-ep" id="u_0_r" style="height: 354px; overflow: hidden; position: relative; width: 470px;">
<img alt="Φωτογραφία του χρήστη Φιλοσοφείν περιοδικό." class="scaledImageFitHeight img" height="354" src="https://scontent-frt3-1.xx.fbcdn.net/hphotos-xfp1/v/t1.0-0/s480x480/12249707_553303334820479_4364554694243327484_n.jpg?oh=9408d2da396113ca9890df12cd5cb72c&oe=56B85632" style="border: 0px; height: 354px; left: 0px; min-height: 100%; position: relative; width: auto;" width="471" /></div>
</a></div>
</div>
</div>
</div>
</div>
ALKMINIhttp://www.blogger.com/profile/07657838321028996636noreply@blogger.com0