Τετάρτη 29 Απριλίου 2015

Η ΑΝΟΙΞΗ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ

Η ΑΝΟΙΞΗ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ

Σ’ αυτή τη μαγική εποχή του χρόνου, την εποχή της άνοιξης, το μήνα Μάϊο το ποικιλόμορφο Ελληνικό τοπίο αποτελεί ένα θαύμα που σου γεννάει την έκπληξη κι αυτή σ’ οδηγεί στο θάμβος. Στη μικρή της έκταση η χώρα αυτή είναι μεγάλη! Εδώ μπορεί να βρει κανείς μέρη που θυμίζουν τις Ελβετικές Άλπεις κι άλλοτε μέρη με φοίνικες που θυμίζουν τροπικές περιοχές. Αλλού τα καταπράσινα βουνά σμίγουν με τη θάλασσα, ήσυχα απολήγοντας σε αμμουδερές ακρογιαλιές και αλλού απόκρημνα και βραχώδη, προβάλλουν γυμνά, λάμποντας στο φως του ήλιου.  Η φύση απλώνει το βασίλειό της μακριά από τις πολύβουες μεγαλουπόλεις στην Ελληνική ύπαιθρο. Σ’ αυτήν καταφεύγει ο σύγχρονος άνθρωπος για να βρει λίγη ηρεμία. Η επαφή μας μαζί της εξακολουθεί να μας δίνει την ευλογία της. Κι ακόμα, περισσότερο, όταν τη βιώνουμε με τρόπο προσωπικό, αντιμετωπίζοντάς την με δέος, τότε μας αποκαλύπτει όλη την ομορφιά της. Ξυπνά ένα ιδιαίτερο σκίρτημα μέσ’ στην ψυχή αναδεύοντας εντός μας λησμονημένες μνήμες μιας ζωής παραδεισένιας που χάθηκε. Κι όταν ακόμα σαν τουρίστες διερχόμαστε, μας προσφέρεται η φευγαλέα εικόνα των πολύχρωμων κάμπων που ευωδιάζουν αυτήν την εποχή. Καθώς το τρένο διασχίζει την εξοχή πάνω στις ράγες και οι εικόνες εναλλάσσονται μπροστά στα μάτια μας, ο νους ξεκουράζεται εκεί που το πράσινο σμίγει με το γαλάζιο του ουρανού. Δεν προλαβαίνει ο ταξιδιώτης να συλλάβει αυτό το όνειρο που ξετυλίγεται εμπρός του.
Σταματήσαμε για να οδοιπορήσουμε και να απολαύσουμε τη θαυμάσια θέα της περιοχής που δίκαια ονομάζεται  Καλλιθέα. Κατηφορίσαμε το καταπράσινο λόφο που απολήγει σε ξανθιές αμμουδερές παραλίες, τόσο ήρεμες και χαϊδεμένες απαλά από το κύμα. Η καθαρή σμαραγδένια θάλασσα αγκαλιάζει τρυφερά το τοπίο σιγο-μουρμουρίζοντας λικνιστικά σαν αρχαία θεά το τραγούδι της κοντά στο ιερό του Άμμωνος Διός. Η Ελλάδα είναι γεμάτη από χώρους επιλεγμένους από τους αρχαίους όπου εγκατέστησαν τα ιερά και τους ναούς των. Στην Καλλιθέα σώζεται  ο αρχαίος ναός του Άμμωνος Διός κι ένα παλαιοχριστιανικό εκκλησάκι χτισμένο από Ρώσους μοναχούς. Το πόσιμο νερό της περιοχής προέρχεται από φυσική πηγή και σύμφωνα με την Ελληνική μυθολογία το χάρισε ο Ολύμπιος Ζεύς στον Άμμωνα Δία.
Αισθάνεται κανείς παντού διάσπαρτο αυτόν τον πολιτισμό ο οποίος άφησε τα σημάδια του, απομεινάρια μνήμης ανεξίτηλης. Κι υπάρχουν για να μας θυμίζουν την καταγωγή μας και πόσο αρμονικά έζησαν, εδώ, σ’ αυτόν τον φυσικό χώρο, θεοί και άνθρωποι! Χωρίς τη μνήμη αυτού του πολιτισμού χάνουμε το πρόσωπό μας, την υπόστασή μας σαν Έλληνες. Η μνήμη μας συνδέει με τις αξίες. Θα έλεγε κανείς, ότι η λήθη γίνεται ένας εχθρός του ανθρώπου  για το λόγο ότι του επιτρέπει να αποσυνδεθεί από τις ρίζες του και από τις πανάρχαιες καταβολές του. Έτσι, ο άνθρωπος εύκολα καταστρέφει τη φύση για το κέρδος και αποσυνδέεται από τη σχέση με τους συνανθρώπους του. Η τεχνολογία και οι συνεχείς αρνητικές επεμβάσεις της, βιάζουν και παραβιάζουν τους φυσιολογικούς ρυθμούς της ζωής. Mόνο δια μέσω της μνήμης ερχόμεθα σ’ επαφή μ’ ό,τι αξιότερο και μ’ αυτόν τον τρόπο δικαιώνουμε τη ζωή.
Ο χώρος αυτός αντιστέκεται και μας καλεί ν’ αντισταθούμε, προτείνοντας αλήθειες αιώνιες και οικουμενικές. Κι είναι τόσο αναγκαίες για τον σύγχρονο κυνηγημένο άνθρωπο που βρίσκεται έρμαιο ενός παγκόσμιου συστήματος, ενός μηχανισμού που του απομυζεί ενέργεια και ζωή. Το «Γνώθι σ’ αυτόν», η Αρετή και το Κάλλος, η λατρεία του Θείου, ο διάλογος, το Μέτρο, η Αλήθεια (Α-λήθη) ορισμένες μόνον από τις αξίες που μας κληροδοτήθηκαν. Στις δοκιμασμένες αυτές από το χρόνο έννοιες, κρύβονται οι αντιστάσεις ενός πολιτισμού, που η συνέχειά του έγκειται σε μας τους νέους Έλληνες. Γι αυτό, ο τρόπος της ζωής μας δεν μπορεί να ομοιάζει με κανέναν άλλο πάνω στη γη, δεν μπορεί να βασίζεται σε καταναλωτικά πρότυπα και εισαγόμενες αντιλήψεις. Ο ίδιος ο χώρος μας υποβάλλει έναν άλλον τρόπο σκέψης, μας εμπνέει έναν διαφορετικό τρόπο αίσθησης και συμπεριφοράς που δεν έχει σχέση με την εμπορικότητα, τη σκοπιμότητα του κέρδους και της εκμετάλλευσης, ούτε με το άγχος του μηχανοποιημένου δυτικού ανθρώπου. Αλλά, με την ανιδιοτέλεια, όπως η φύση ανιδιοτελώς μας προσφέρει τα αγαθά της, το ήθος και την ελευθερία του ενάρετου.  Τέτοιους τύπους ανθρώπων συναντούμε ακόμα, υπάρχουν κι αυτό ενισχύει την ελπίδα ότι ο ελληνισμός βιώνει την αυθεντικότητά του κι αντιστέκεται στ’ αλλότρια ρεύματα. Πολλές φορές, θάναι  ένας σερβιτόρος που θα μας εκπλήξει με τις γνώσεις του και την λατρεία του στην αρχαία Ελληνική φιλοσοφία, άλλοτε ένας οδηγός ταξί ή ένας οδηγός λεωφορείου που θα μας εντυπωσιάσει με την ευγένειά του. Σ’ αυτούς τους απλούς ανθρώπους που εργάζονται με σεμνότητα και συμπεριφέρονται ευγενικά, θα δούμε, πολλές φορές, τους αντάξιους συνεχιστές του Ελληνικού πολιτισμού.  Την  εποχή της άνοιξης, κατά την οποία η φύση αναγεννάται, εδώ, σ’ αυτή την ευλογημένη γη, αισθάνεται κανείς κάτι το ιδιαίτερο, αισθάνεται τη χαρά της ζωής!
 Στην περιδιάβαση ανά τον κόσμο η ελληνική άνοιξη είναι μοναδική και δεν μεροληπτούμε γιατί  πουθενά δεν βρήκαμε αυτή την οργασμική έκρηξη της φύσης μέσα από την ποικιλόμορφη έκφραση της ομορφιάς και του φωτός.
                                                                                                     Αλκμήνη Κογγίδου.

Ποιήτρια-δοκιμιογράφος